پایتخت جدید دیوانه وار اندونزی

فرارو- میراث "جوکو ویدودو" قرار بود سیاستی عاری از اختلاس و یک انقلاب زیرساختی در اندونزی باشد. ظاهرا او تا حدی در مورد تحقق هدف دوم موفق بوده است. در طول یک دهه حکمرانی او که در اندونزی با عنوان جوکووی نیز شناخته می‌شود وی شخصا بر اجرای ۲۰۰ پروژه بزرگ نظارت داشته است.

به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، بزرگ‌ترین پروژه به طور رسمی در آگوست(مرداد) افتتاح شد زمانی که "نوسانتارا" یک پایتخت کاملا جدید در جزیره جنگلی بورنئو میزبان جشن‌های هفتاد و نهمین سالگرد استقلال اندونزی بود. این مراسم دو پرسش ناراحت کننده را مطرح ساخت. نخست آن که آیا نوسانتارا یک پروژه زیرساختی بسیار دور از ذهن است یا خیر یعنی آن که آیا پروژه‌ای غول پیکر و محکوم به شکست است؟

پرسش دیگر آن که آیا جوکووی واقعا پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش قرار است قدرت را به "پرابوو سوبیانتو" واگذار کرده و از عرصه سیاست خارج شود یا خیر.

جوکووی انتقال پایتخت کشور را بخش مهمی از میراث خود می‌داند. براساس بیانیه‌های منتشر شده از سوی مقام‌های دولتی قرار است پایتخت تازه در زمانی که در سال ۲۰۴۵ تکمیل می‌شود اندونزی به کشوری توسعه یافته تبدیل شده باشد.

نوسانتارا قرار است میزبان ادارات دولت فدرال و گروه‌های صنعتی باشد. قرار است انرژی آن شهر به طور کامل از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر تامین شود. دست کم این برنامه ریزی‌ای می‌باشد که انجام شده است.

با این وجود، شاید به ناچار پروژه جوکووی برنامه ریزی نداشته باشد. رئیس جمهور مجبور شد در هفته‌های پایان زمامداری رسمی اش انتقال خود به کاخ جدید را به دلیل مشکل برق و آب به تعویق بیاندازد. ساخت و ساز با مشکلات مربوط به تملک زمین، تامین مالی و مدیریت مختل شده است.

بخش خصوصی قرار است ۸۰ درصد از هزینه ۳۵ میلیارد دلاری شهر جدید را تامین کند با این وجود، هنوز هیچ گونه معامله رسمی‌ای صورت نگرفته است. علیرغم تمام مزایای زیست محیطی تبلیغ شده در مورد آینده آن شهر که در زمینی ساخته می‌شود که پیش‌تر پاکسازی شده منتقدان نسبت به این موضوع گلایه دارند که رشد آن شهر باعث تسریع روند جنگل زدایی و تخریب محیط زیست خواهد شد.

جاکارتا پایتخت کنونی اندونزی در معرض تهدید جدی قرار دارد. طبق داده‌های شاخص گردآوری شده توسط شرکت مشاوره "مپل کرافت" هیچ شهر بزرگی در سراسر جهان بیش از جاکارتا با تهدیدات مرتبط با تغییرات آب و هوایی مواجه نیست. استخراج آب‌های زیرزمینی همراه با بالا آمدن سطح دریا باعث غرق شدن جاکارتا می‌شود.

ممکن است برخی از بخش‌های آن شهر تا سال ۲۰۵۰ میلادی به زیر آب بروند. با این وجود، فاجعه در جاکارتا به معنای پیروزی در نوسانتارا نیست. فاصله بین این دو شهر تقریبا ۱۲۸۷ کیلومتر است. دولت اندونزی امیدوار است طبق برنامه ریزی‌های صورت گرفته برای توسعه صنعتی شغل کافی به منظور جذب میلیون نفر به نوسانتارا را تا سال ۲۰۴۵ میلادی ایجاد کند و مرکز ثقل کشور را تغییر دهد. این در حالیست که در حال حاضر حتی کارمندان دولتی نیز علیرغم پیشنهادات خوب از جمله مسکن رایگان و ترفیع زودهنگام تمایلی به رفتن به نوسانتارا ندارند.

یک پرسش واضح و بی پاسخ مانده آن است که آیا رئیس جمهور بعدی اندونزی این طرح را کنار خواهد گذاشت یا خیر. پرسش مهم‌تر این است که آیا او از این قدرت برخوردار خواهد بود؟ جوکووی در ماه اکتبر(مهر) ریاست جمهوری را به "پرابوو سوبیانتو" وزیر دفاع پیشین متهم به ارتکاب جنایت جنگی که اعضای خانواده اش صاحب امپراتوری تجاری گسترده هستند واگذار خواهد کرد.

سوبیانتو به سختی می‌تواند نماینده‌ای از عصر نوین دموکراسی اندونزی باشد. با این وجود، فراتر از پیشینه او واقعیت آن است که ممکن است اصلا انتقال قدرت واقعی به وی صورت نگیرد. پسر جوکووی به عنوان معاون رئیس جمهور به ایفای نقش خواهد پرداخت.

موارد بسیاری نشان می‌دهند جوکووی در حال تشدید فعالیت‌ها به منظور پیدا کردن راه‌هایی برای باقی ماندن در قدرت است. سوبیانتو وعده داده که ساخت و ساز نوسانتارا را در دوره تصدی خود ادامه داده و در صورت امکان تکمیل آن را به پایان رساند. به نظر می‌رسد وعده جوکووی این است که در صورت امکان تا حدودی بر سیاست اندونزی تسلط داشته باشد.