حسن یزدانی و روح المپیک!

محمد ماکویی؛ خیلی دوست داشتم کشتی فینال حسن یزدانی را مشاهده کنم. جدا از این، همانند بسیاری از هموطنان، مایل بودم ببینم که حسن یزدانی هم طلای المپیک را صید کرده و آن را به خیل افتخارات خود می‌افزاید.

متاسفانه هیچکدام از این دو میسر نشد و بالاجبار به مطالعه خبر نایب قهرمانی دلاور ایرانی بسنده کردم.

خبر حکایت از این می‌داد که حسن یزدانی در شرایط مسابقه قرار داشت و فقط قبل از مسابقه از درد طبیعی؟! رنج می‌برد.

من، قطعا، پزشک و متخصص نیستم. با این حال خوب می‌دانم که هیچ دردی طبیعی نیست و هر دردی نشان از وجود مشکلی دارد!

در کمال شوربختی؛ ادامه خبر دردناکتر بود: در حالی که در رفتگی کتف، کار یک ورزشکار را به بیمارستان می‌کشاند؛ کتف حسن یزدانی را در بازی فینال ۶-۷ بار جا انداختند!

سوالی که با مطالعه این خبر ذهن آدمی را درگیر می‌کند این است که آیا ورزشکاران دیگر کشور‌ها طلا دوست ندارند که با آسیب دیدگی کتف راهی بیمارستان می‌شوند یا فرو رفتن در فکر "حسن یزدانی باید حتما طلا بگیرد" است که باعث می‌شود متخصصین امر برای رسیدن به این مهم با سلامت ورزشکار بازی کنند!

درست است که ما هیکل بسیاری از کشتی گیران کشورمان را، به حق، پولادین می‌بینیم؛ اما آیا واقعا باید فکر کنیم آن‌ها با بیل و کلنگ فرقی ندارند و همانطور که با در آمدن دسته بیل و کلنگ به کمک یک میخ دسته را بار‌ها و بار‌ها سر جایش می‌اندازیم تا مثل روز اول شود می‌توانیم ۶ -۷ بار کتف در آمده کشتی گیر را سر جایش بیندازیم تا نسبت به احیا و نوسازی قهرمان اقدام کرده باشیم؟

همه شرکت کنندگان در المپیک روحیه جنگندگی دارند و تمام تلاش خود را می‌کنند تا با افتخار به سرزمین خود برگردند. با این حال همه آن‌ها می‌دانند که المپیک میدان جنگ نیست و افراد نباید برای کسب پیروزی و موفقیت سلامت خود را به خطر بیندازند.

موضوع فقط به سلامت جسمی کشتی گیران اعزامی بر نمی‌گردد و ما در این مسابقات شاهد این بودیم که فشار روانی مضاعفی بر روی برخی کشتی گیران وارد آمده بود.

کوتاه سخن اینکه شرکت کنندگان در المپیک علاوه بر حرفه‌ای بودن در رشته‌ای که در آن به میدان رقابت می‌روند باید روح و روان المپیکی داشته باشند؛ روح و روانی که نه تنها باید باعث شود شما بازنده میدان را سر دست گرفته و با او دور افتخار بزنی، بلکه باید موجب گردد اگر به دلیل مصدومیت پیش یا حین مسابقه توان ادامه کار را نداری دست حریف را بالا ببری و به جهانیان پیام "سلامت و صلح از همه چیز مهمتر است! " را مخابره نمایی!