پوشش و استاندارد دوگانه!

محمد ماکویی؛ آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، همیشه یک تیپ لباس می‌پوشید. او "مانکن" نبود و به همین دلیل سعی می‌کرد زمان لازم برای انتخاب لباس را صرف کار‌های مهمتری نماید.

البته مرکل در دوران جوانی، گاه، لباس‌های ناجور هم پوشیده است. با این حال خوبی او این بوده که وقتی عکس‌های این نوع پوشش را در برابر دیدگانش قرار می‌دهند در عوض اینکه کل داستان را حاشا کرده و در جهت دفاع از خود جمله‌هایی در مایه‌های "این من نیستم"، "فتو شاپ است" و "مخالفین خواسته اند مرا خراب کنند" را بر زبان بیاورد تلاش نموده مهر تایید و تصدیق بر "من هم اشتباهاتی داشته ام" و "انسان جایزالخطاست" بزند.

سر جمع این ها، و خیلی چیز‌های دیگر، از آنگلا مرکل یک رهبر مقتدر و محبوب آلمانی ساخته بود و هنوز بسیاری از آلمانی‌ها از دوران مرکل به نیکی یاد می‌کنند.

استیو جابز هم معمولا یک تی شرت ساده تن می‌کرد تا مغز خود را از دلمشغولی به مسائل و موضوعات جزیی و پیش پا افتاده باز دارد.

موارد فوق نه تنها مورد توجه "اروپایی جماعت" قرار گرفته است، بلکه بسیاری از هموطنان ما با همرسانی آن‌ها از ته دل به افراد نامبرده "دمشان گرم" گفته اند.

در اینجا نکته قابل تامل این است که همین افراد در هنگام گفتگو یا نوشتن در باره پوشش ایرانی‌ها دست به قضاوتی دیگر گونه می‌زنند.

مثلا هنگامی که به یاد محمود احمدی نژاد بیفتند بیش از آنکه کار‌های او را در نظر آورند یاد و خاطره کاپشن معروف وی را در یاد‌ها زنده می‌نمایند.

بحث داغ البسه تیم‌های ملی و اعضای تیم المپیک کشورمان هم همیشه نقل محافل بوده است و در همین روز‌ها عده زیادی را می‌بینیم که از این موضوع ناراضی هستند که لباس کادر درمان را تن بچه‌های المپیکی کرده و آن‌ها را روانه آوردگاه پاریس ساخته اند!

جناب کیانیان، بازیگر محترم، به دکتر پزشکیان توصیه کرده که در گرمای تابستان کاپشن نپوشد و کت و شلوار خوش دوخت تن کند تا به تاسی "رنگ رخسار خبر می‌دهد از سر درون" بتواند افکاری نو در سر بپروراند.

عدم توجه رییس جمهور فعلی به تذکر رضا باعث شده کت چروک ایشان، در مراسم تحلیف، از نظر‌ها دور نماند و موج و خیل انتقادات بیش از آنکه متوجه گفته‌های ایشان شود دامن کت ایشان را بگیرد؛ گویی باید آرام آرام ورود ضرب المثل جدید " دو صد گفته، چون نیم چلوار نیست" را به دایره ضرب المثل‌های فارسی پذیرا باشیم!

قطعا هر کس عقیده و نظر و سلیقه‌ای دارد و در زمینه پوشش می‌توان "گروهی آن، گروهی این پسندند" را از صمیم قلب پذیرفت. با این حال؛ آنچه پذیرفتنی نیست این است که عده‌ای در هنگام قضاوت در باره پوشش سران و نخبگان و سلبریتی‌های کشور‌های بیگانه " نه همین لباس زیباست نشان آدمیت" را قبول داشته باشند، اما هنگامی که پای همتایان فارسی زبان آن‌ها به میان می‌آید گرایش شدید به "نه! همین لباس زیباست نشان آدمیت" پیدا کنند!