پزشکیان در مرحله نسخه نوشتن است؛ فرصت آزمون و خطا نداریم

فرارو- مسعود پزشکیان، درباره معرفی وزرای خود گفته است: «هرچه سریع‌تر تلاش خواهیم کرد خدمت رهبر انقلاب برویم و مشورت و هماهنگی نهایی را هم آنجا انجام بدهیم تا نهایتا فهرستی را که از جمع‌بندی افراد معرفی‌شده توسط جریانات مختلف به دست آمده، ان‌شاءالله با تفاهم و رضایت کامل بتوانیم معرفی کنیم.» با این وجود، گمانه زنی‌ها از یک سو و انتقاد‌ها از سوی دیگر نسبت به نوع گزینش کابینه احتمالی مسعود پزشکیان دامه دارد. 

به گزارش فرارو، برخی از اصلاح طلبان معتقدند پزشکیان نباید به دنبال چهره‌های تکراری برود، برخی دیگر نیز نقد‌هایی نسبت به حضور چهره‌های دیگر احزاب در کابینه وی دارند. برخی از جمله پیروز حناچی، شهردار پیشین تهران هم معتقدند حصور زنان در کابینه باید مشروط به سابقه معاونت وزیر باشد. با این وجود، تا زمان مشخص شدن ترکیب نهایی کابینه دولت چهاردهم پرسش‌هایی مطرح است، از جمله این که دولت چهاردهم چه شمایلی خواهد داشت و انتظار می‌رود نقش زنان در دولت چهاردهم چه میزان باشد؟ حسین کنعانی مقدم، فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:

دولت آقای پزشکیان، نه دولت اصلاحات است، نه دولت ائتلافی

حسین کنعانی مقدم به فرارو گفت: «قطعا افرادی که به کابینه آقای پزشکیان می‌پیوندند باید از تجربه لازم برخوردار باشند و امتحان خود را پس داده باشند و طبیعیست که نمی‌توان از افراد بی تجربه و خام در مناصب مهم کشور استفاده کرد. اما همزمان باید به این نکته هم توجه کنیم که آزموده را آزمودن خطاست. آن افرادی که قبلا مسئولیت داشتند و در زمان مسئولیت خودشان نتوانسته اند، آن وظایفی را که داشته اند، به خوبی ایفا کنند، را نباید دوباره در مسند قدرت قرار داد و به آن‌ها فضای بیش از حد و میدان داد. شرایط فعلی کشور بسیار حساس است و دیگر فرصتی برای آزمون و خطا نداریم. انتظار از آقای پزشکیان این است که روی انتخاب افراد دقت کافی به خرج دهد.»

وی افزود: «دولت آقای پزشکیان، نه دولت اصلاحات است، نه دولت ائتلافی است و نه دولت فراجناحی. هر یک از این نوع دولت‌ها معنی خاص خود را دارد و دولت آقای پزشکیان، در این تعاریف قرار ندارد. بهتر است آقای پزشکیان به سمت یک دولت وحدت ملی کارآمد حرکت کند. وحدت ملی به این شکل که وحدت و انسجام و همبستگی توامان وجود داشته باشد و این‌ها می‌شود همان تعریفی که رهبری هم تاکید کرده اند. ملی بودن هم به معنای حضور همه قومیت‌ها و گروه‌ها و اقلیت‌ها است. درواقع تاکید بر این است که یک جناح خاص یا یک قومیت خاص نباشد. همچنین کارآمد بودن، بسیار مهم است. دولت باید توانایی حل مشکلات کشور را داشته باشد. بسیاری از مردمی که پای صندوق‌های رای آمدند و رای دادند به امید حل مشکلات کشور آمدند. آقای پزشکیان که یک پزشک جراح است، اکنون در مرحله نسخه نوشتن قرار دارد، اما تا این نسخه تبدیل به دارو نشود و این دارو اثرات خود را نگذارد نمی‌توانیم قضاوت کنیم. همچنین اگر شرایط کشور به شکلی است که نیاز به جراحی دارد، تا زمانی که جراحی انجام نشود، نمی‌توانیم از قدرت این جراح باخبر شویم.»

حضور برخی در کابینه دولت منجر به گل به خودی می‌شود 

این فعال سیاسی اصولگرا گفت: «با وجود همه قضاوت‌ها و پیش‌داوری‌ها، معتقدم باید به دولت فرصت داد. اگر آقای پزشکیان از افراد مختلف با گرایش‌های مختلف با وجود رقابت‌های درونی و درگیری ها، در دولت استفاده کند، خود همین افراد تبدیل به مشکل می‌شوند و این در حالیست که ما نیاز به کار تیمی قوی دولت داریم. ممکن است هر یک از این افراد که با هم اختلاف دارند، افراد بسیار باارزشی هم باشند، اما، چون نیاز به کار تیمی داریم، وجود اختلاف شدید در تیم سیاسی، می‌تواند باعث گل به خودی هم بشود. در چنین شرایطی هزینه درگیری‌های سیاسی و جناحی از جیب ملت می‌رود. جای درگیری جناحی در کابینه نیست.»

وی افزود: «درباره حضور خانم‌ها در کابینه، نباید صفات سلبی قرار دهیم. مثلا بگوییم اگر یک خانم رزومه وزارتخانه‌ای نداشت پس نباید انتخاب شود، بلکه باید بیشتر به دنبال صفات ایجابی باشیم. یعنی بگوییم اگر یک خانم تخصص و توانایی دارد یا به لحاظ علمی، توانمندی اجرایی و امثالهم در شرایطی است که می‌تواند مشکلات کشور را حل کند، بسیاری از وزراتخانه‌ها می‌تواند مهیای وزارت این بانوان باشد. وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، ورزش و جوانان، فرهنگ و ارشاد، صنایع دستی و گردشگری، بهداشت و درمان، از جمله وزارتخانه‌هایی است که می‌توان اولویت وزارت را به زنان سپرد. اگر قرار باشد بگوییم زنان باید سابقه معاون وزیر داشته باشند هم اشتباه است، چون در دولت‌های قبلی، چنین فرصتی به شکل گسترده برای زنان فراهم نشده است. با این، اما و اگر‌ها و شرط و شروط گذاشتن ها، زنان تا ابد نمی‌توانند وزیر شوند. حداقل ۵ وزارتخانه می‌تواند وزیر زن داشته باشند. اگر قرار باشد فقط یک وزیر زن داشته باشیم، بحث تبعیض جنسیتی مطرح می‌شود.»