شب خوش ِغفوریان شوک می‌خواهد

روزنامه هفت صبح نوشت: در دور تازه بازگشت چهره‌ها، تلویزیون یک قرارداد هم با مهران غفوریان بسته است تا تاک‌شو «شب خوش» را اجرا کند. البته غفوریان جزو کسانی است که رابطه حسنه او با تلویزیون حفظ شده و حتی سال پیش، مهمان ویژه برنامه یلدایی سیما شد. با این حال سپردن یک برنامه به او در راستای تلاش تلویزیون برای عبور از بحران تعبیر می‌شود... گزارش امروز اختصاص به بررسی کیفیت «شب خوش» دارد.

مورد اول| فضای کلی

ایده اصلی برنامه «شب خوش» نو نیست. در هر قسمت یک نفر به عنوان مهمان مقابل مجری می‌نشیند و به سوالات او پاسخ می‌دهد و در چند چالش شرکت می‌کند؛ درست شبیه محصولاتی که بار‌ها در تلویزیون دیده‌ایم. هدف اصلی «شب خوش» این است که برای لحظاتی حال مخاطب را خوب کند، موفق نیست، چون ایده‌ای نو ندارد و تک اتفاقات مثبت نیز حاصل طنازی مهمانان است.

مورد دوم| مجری

«شب خوش» پس از «سه شو» و «اعجوبه‌ها» سومین تجربه مهران غفوریان در عرصه اجرا محسوب می‌شود. بهترین عملکرد او در «اعجوبه‌ها» رقم خورد، ولی «سه شو» در زمان پخش به دلیل کیفیت پایین اعتراض رسانه‌ها را به همراه داشت.

غفوریان برنامه جدید خود، ابتدا مهمان را معرفی می‌کند و در ادامه با او وارد گپ و گفت می‌شود. بخش عمده «شب خوش» به بازی می‌گذرد: چالش‌هایی مثل تلاش برای شکستن رکورد‌های گینس، تکمیل شعر‌های پشت ماشین، توصیف حال مهمان از زبان خودش در شرایط مختلف و. خاطره بازی هم سهمی از این همنشینی دو نفره دارد.

مهران غفوریان، صاحب کارنامه‌ای موفق در زمینه بازیگری است؛ چه در نقش‌های کمدی و چه جدی. اجرای او در «شب خوش»، اما ضعف‌هایی اساسی دارد که نمود آن حتی در بیان رسا و بی نقص واژه ها، قابل لمس است. کنایه‌های او به مسائل مختلف هم جواب نداده؛ مثل شوخی با صاحب نظریه «لوله‌کشی مشروبات به استادیوم»!

ناگفته پیداست که بخش زیادی از موفقیت برنامه‌هایی مثل «شب خوش» به مجری بستگی دارد. غفوریان، اما برعکس کسانی، چون مهران مدیری و رامبد جوان، در این زمینه صاحب توان کافی نیست. او همان کسی است که با استندآپ کمدی‌های خود، فضای «خندوانه» را سرخوش می‌کرد.

یادآوری این یک مورد به این خاطر است که بگوییم غفوریان اگرچه در اجرا موفق نیست، اما ذاتا «شیرین» و دوست‌داشتنی است. قاعدتا هر کمدین موفقی در زمینه دیگر مثل اجرا نمی‌تواند خوب عمل کند. امیدواریم به مرور، غفوریان بر «شب خوش» مسلط‌تر شود و شاید با تغییر شیوه این اتفاق رخ دهد. او کارگردان هنری این برنامه هم هست.

مورد سوم| مهمان

یکی دیگر از اضلاع موفقیت برنامه‌هایی از جنس «شب خوش» به مهمانان برمی‌گردد. اگر مهمان بشاش و همراه باشد، نتیجه دلچسب می‌شود؛ مثل قسمتی که بیژن بنفشه‌خواه حضور داشت. هرچند نتیجه‌ای که باید به‌دست نیامد، چون بنفشه‌خواه در برنامه‌های دیگر از جمله «خندوانه» نشان داد چه ظرفیتی در خنداندن مخاطب دارد. با این حال عملکرد و بده بستان او با غفوریان به مراتب بهتر از نصرالله رادش بود. گزینه‌های بعدی برنامه، می‌توانند اتفاقی خوب رقم بزنند و «شب خوش» را از رخوت خارج کنند؟

مورد چهارم| دکور و چالش

«شب خوش» دکوری شیک دارد و همین امتیاز محسوب می‌شود. تماشاگران هم در این برنامه هستند، اما دیده نمی‌شوند. در مقابل، چالش‌هایی که برای مهمانان طراحی شده، ویژه نیستند و ضرورت تغییر و نیز تنوع آن همین ابتدای راه احساس می‌شود.

شاید «اسکار» مدیری مثالی خوب باشد؛ مسابقه‌ای که هر قسمت آن پر است از چالش نو، متفاوت و غافلگیرکننده. از آنجا که بخش زیادی از «شب خوش» بر بازی و چالش بنا نهاده شده، تقویت آن منجر به بالا رفتن کیفیت برنامه خواهد شد.

مورد پنجم| پیش‌بینی

«شب خوش» مثل خیلی از برنامه‌ها، با هدف سرگرمی ساخته شده است و دنبال پیام خاصی نیست. ایرادی هم ندارد و اتفاقا چنین محصولاتی نیاز مبرم این روز‌های مردم است تا برای ساعتی از مشغله‌های روزمره رها شوند.

بر اساس قسمت‌های ابتدایی، می‌توان حدس زد «شب خوش» جماعت معدودی را با خود همراه می‌کند، چون اشاره شد که فاقد نوآوری در طراحی و نیز مهمان است و سلیقه مخاطب جنسی دیگر می‌خواهد. پس، «شب خوش» با این دست فرمان تبدیل به یک اثر معمولی می‌شود که بود و نبود آن برای بیننده تفاوتی ندارد.