شفافیت یا خطر اسرائیل هسته‌ای؛ انتخاب اعراب کدام است؟

یک حقوقدان بین الملل و کارشناس سیاسی در توئیتی به دو موضوع مهم در خصوص عادی سازی روابط میان رژیم صهیونیستی با کشور‌های عربی اشاره کرد و نوشت: آیا عربستان سعودی حاضر است دست‌کم «شفافیت برنامه هسته‌ای اسرائیل» را به پیش‌شرط‌های فعلی خود برای «عادی‌سازی» اضافه کند و اعلام نماید بدون رسیدگی به موضوع تن به مذاکرات عادی‌سازی نخواهد داد؟

به گزارش ایسنا، رضا نصری، حقوقدان و کارشناس سیاسی در توئیتی نوشت:

به نظرم تاکید بر دو موضوع - چه در رسانه‌ها و چه در حوزه دیپلماسی - در رابطه با مسئله «عادی‌سازی» میان کشور‌های عربی و اسرائیل حائز اهمیت است:

۱- اول اینکه باید به کشور‌های عربی - به ویژه عربستان سعودی - یادآوری کرد که امروز میان آن‌ها و اسرائیل یک «نسل‌کشی» نشسته و نباید به موضوع «عادی‌سازی» همانطور بنگرند که در ۶ اکتبر به آن نگاه می‌کردند!

به عبارت دیگر، نمی‌توانند بدون لحاظ کردن مسئله «نسل‌کشی»، با همان فرمان و پیش‌شرط‌هایی موضوع «عادی‌سازی» را دنبال کنند که پیش از آن دنبال می‌کردند!

دست‌کم عربستان سعودی - که پیش‌شرط «تشکیل دولت فلسطین» را به عنوان شرط لازم برای ادامه مذاکرات عادی‌سازی مطرح کرده - باید بداند این پیش‌شرط کافی نیست و نمی‌تواند حداقل بدون درخواست تعقیب عاملان این نسل‌کشی به مسیر خود -ولو پس از تشکیل دولت فلسطین - ادامه دهد. به ویژه اینکه دولت عربستان سعودی با حمایت از شکایت آفریقای جنوبی از اسرائیل در دیوان بین‌المللی دادگستری عملاً وقوع نسل‌کشی را پذیرفته است.

۲- دوم اینکه نباید کشور‌های عربی بدون در نظر گرفتن موضوع «زرادخانه هسته‌ای اسرائیل» مجدداً به فرایند عادی‌سازی تن دهند!

امروز، پس از اشارات و تهدیدات هسته‌ای مقامات اسرائیلی در جریان جنگ غزه، بحث «شفافیت برنامه هسته‌ای» آن به رسانه‌های اصلی آمریکا هم راه یافته و کشور‌های عربی دیگر بهانه‌ای برای عدم توجه به این موضوع ندارند!

روز گذشته، ویلیام بور (تحلیلگر ارشد در آرشیو امنیت ملی در دانشگاه جورج واشنگتن)، ریچارد لاولس (افسر سابق سیا و دستیار سابق وزیر دفاع آمریکا) و هنری سوکولسکی (مدیر اجرایی مرکز آموزش سیاست عدم اشاعه) مقاله بسیار مهمی در روزنامه «واشنگتن پُست» منتشر کردند که در آن استدلال می‌کنند «سکوت اجباری دولت آمریکا در قبال زرادخانه هسته‌ای اسرائیل باید پایان یابد».

آن‌ها در پاراگراف پایانی مقاله می‌نویسند: «اسرائیل دیگر درباره برنامه هسته‌ای خود سکوت نمی‌کند. سکوت اجباری دولت ما نیز باید پایان یابد»!

حال، جا دارد در رسانه‌ها و مجامع دیپلماتیک کشور این پرسش مطرح شود که آیا کشور‌های عربی نیز حاضر هستند رسما از چنین موضعی - که احتمالا به یک مطالبه جدی در افکار عمومی جهان و حتی آمریکا بدل خواهد شد - حمایت کنند؟

آیا عربستان سعودی حاضر است دست‌کم «شفافیت برنامه هسته‌ای اسرائیل» را به پیش‌شرط‌های فعلی خود برای «عادی‌سازی» اضافه کند و اعلام نماید بدون رسیدگی به موضوع تن به مذاکرات عادی‌سازی نخواهد داد؟ یا اینکه آن‌ها حاضرند نسل کنونی و نسل آینده مردم منطقه را در معرض خطر یک اسرائیل دست‌به‌ماشه و مجهز به سلاح هسته‌ای قرار دهند؟