حمله به رفح؛ قمار بزرگ اسرائیل

جنگ غزه بعد از چهار ماه به معرکه نهایی خود نزدیک شده و قطار نسل‌کشی اسرائیل به ایستگاه پایانی رسیده؛ رفح، ایستگاه پایانی است برای این که اگر ارتش اسرائیل رفح را هم شخم بزند و ماجرای اسرایش حل نشود و توان نظامی حماس از بین نرود ـ که کاملا محتمل است ـ آنوقت اسرائیل می‌ماند و جنگ با اشباح در ناکجا آباد. یا باید مدعی شود که اسرا از زیر زمین به مصر فراری داده شده‌اند و یا اینکه دودشده‌اند و رفته‌اند هوا. برای همین معرکه روز‌های پیش رو بسیار تعیین کننده است.

به گزارش ایسنا، کانال تلگرامی سرباز روح الله رضوی در یادداشتی با این مقدمه نوشت: حالا، اما دیگر صدای مقامات رسمی دنیا بلند شده؛ از بایدن که ابایی نداشته تا در گفتگوی آخرش نتانیاهو را Asshole بخواند تا جوزپ بورل اتحادیه اروپا که می‌گوید مردم غزه کجا بروند، به کره ماه؟ تا عبدالفتاح السیسی که گفته توافق صلح کمپ دیوید در صورت حمله به رفح به خطر خواهد افتاد و تا ملک عبدالله که گفته دیگر حمله به رفح را نمی‌تواند تحمل کند.

اسرائیل با نزدیک شدن به ساعت صفر حمله به رفح چه اعجازی رو کرده که لالمونی گرفته‌های دنیا، زبان باز کرده‌اند؟ باور کنیم که نگران کشتار وسیع مردم هستند؟ رقت‌بارترین صحنه‌های ثبت شده در تاریخ عکاسی و فیلم‌برداری دنیا با رزولوشن بالا در جبالیا و شجاعیه و غزه و خانیونس و دیرالبلح گرفته شد و این مجسمه‌ها تکانی نخوردند حالا در آخرین ایستگاه چرا اینقدر داد و هوار می‌کنند؟

بورل به بایدن تکه می‌اندازد که خب جلوی صادرات سلاح به اسرائیل را بگیرید، اما کسی به جناب باغبان نمی‌گوید که خب شما کمی پیچ روابط دیپلماتیک و اقتصادی اتحادیه اروپا را با اسراییل سفت کنید. همزمان بایدن قطعنامه بعدی آتش بس را در شورای امنیت وتو می‌کند و ملک عبدالله تظاهرات حمایت از فلسطین را سرکوب می‌کند.

خیر قصه چیز دیگری است. اسرائیل با حمله به رفح در برابر یک قمار بزرگ قرار دارد. یا حمله می‌کند و اکثر اسرایش را آزاد می‌کند و تیر خلاص را به مقاومت فلسطینی وارد می‌کند و یا حمله می‌کند و چیزی بجز چند جنازه تکه پاره از اسرایش دستش را نمی‌گیرد و آن وقت است که دستاوردش از حمله به رفح احیانا چیزی تا ده هزار کشته و زخمی جدید خواهد بود.

در اینصورت اسرائیل می‌ماند و غزه‌ای که از شمال تا جنوبش را صاف کرده و چیزی نیافته و این یعنی اعلان رسمی شکست در طوفان الاقصی برای اسرائیل چه آنکه ایستگاه بعدی‌ای در کار نیست تا مانند دفعات پیشین دستیابی به اهدافش را به حمله بعدی موکول کند و این دقیقا جایی است که دنیا را آشفته کرده.

بایدن و بورل و سیسی و عبدالله و الباقی اگر مطمئن بودند که عملیات اسرائیل در رفح ماجرای اسرا را یکسره می‌کند و ضربه نهایی را به مقاومت وارد می‌آورد ـ ولو ده هزار تن کشته و زخمی شوند ـ یک لحظه پشت اسرائیل را خالی نمی‌کردند، اما مساله اینجاست که سر دیگر این قمار پوچ بودن عملیات رفح است که به منزله پوچ بودن کل عملیات نظامی چند ماهه اسرائیل است و در چنین شرایطی فاجعه انسانی محتمل در غزه فرصت عرضه رسانه‌ای در افکار عمومی جهانی را خواهد یافت.

همین رخداد دیشب را نگاه کنید که بالغ بر ۳۰۰ تن در جریان آزاد سازی این دو اسیر اسرائیلی کشته و زخمی شدند، اما جریان رسانه‌ای دشمن چنان آزادسازی این دو اسیر را بازتاب داد که این کشتار وحشیانه به حاشیه کشیده شد.

حال اگر عملیات رفح بی‌نتیجه بماند، برای همه پیچ و مهره‌های این نسل کشی گران تمام خواهد شد. سیسی و عبدالله از درون کشورشان می‌ترسند و اروپا و آمریکا هم که به شکل سنتی پشت اسرائیل ایستاده بودند نمی‌خواهند نتانیاهو را در این قمار همراهی کنند و برای همین چاره‌ای جز این ندارند که صدا به اعتراض بلند کنند تا شاید نتانیاهو منصرف شود.

اما فایده‌ای ندارد. بایدن و بورل خوب می‌دانند که اسرائیل ترکه همان نظام نامشروعی و ناعادلانه‌ای هست که غرب در دنیای ما رقم زده و نمی‌شود تا جایی پشت اسرائیل بایستند و از جایی به بعد خیال کنند با چند اخم و تشر می‌توانند خودشان را مبرا از این جرثومه بکنند. نام اروپا و ایالات متحده تا آخرین قفل باز نشده جنایت و نسل‌کشی و وحشی‌گری در کنار اسرائیل خواهد ماند.