تیم تحقیق توضیح داد که روان درمانی فعال سازی رفتاری با ترویج مشارکت در فعالیت‌هایی که بیمار از آن‌ها لذت می‌برد، کار می‌کند.
به گزارش مهر، دکتر «واگوی ایشاک»، سرپرست تیم تحقیق در بیانیه خبری بیمارستان لس آنجلس، گفت: «مهمترین یافته در اینجا این است که بیمارانی که افسردگی را تجربه می‌کنند، از نظر درمان بین درمان یا دارو، یک انتخاب دارند.»
وی گفت: «بیمارانی که ترجیح می‌دهند دارو نخورند، می‌توانند درمان فعال سازی رفتاری را با نتایج مشابه انجام دهند.»
در تحقیقات، محققان سلامت روان بیش از ۴۰۰ بیمار نارسایی قلبی را در طول یک سال پیگیری کردند. نیمی از آن‌ها برای کمک به کاهش افسردگی خود دارو‌های ضد افسردگی دریافت کردند، در حالی که نیمی دیگر به روان درمانی فعال سازی رفتاری پرداختند.
نتیجه: هر رویکرد درمانی تقریباً به همان اندازه کمک کرد، به طوری که بیماران در هر دو گروه از کاهش میانگین ۵۰ درصدی علائم افسردگی بهره‌مند شدند.
گروه ایشاک گفتند که دارو‌های ضد افسردگی مؤثر هستند، اما برخی از بیماران رویکرد غیردارویی را ترجیح می‌دهند و روان درمانی فعال سازی رفتاری ممکن است برای آن‌ها مناسب باشد.
در روان درمانی فعال سازی رفتاری، یک درمانگر به بیمار کمک می‌کند تا فهرستی از فعالیت‌هایی که برای او شادی و رضایت به ارمغان می‌آورد تهیه کند. محققان توضیح دادند که این فهرست می‌تواند هر چیزی از معاشرت با دوستان گرفته تا پیاده روی و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه آن‌ها باشد.
نکته کلیدی این است که بیمار این کار را به طور منظم و برنامه ریزی شده انجام دهد. در این مطالعه، بیماران این درمان را به مدت سه ماه دنبال کردند و سپس سعی کردند آن را در زندگی روزمره خود بگنجانند.
تیم ایشاک گفت که علاوه بر کمک به کاهش افسردگی، به نظر می‌رسد روان درمانی فعال سازی رفتاری به افزایش کیفیت زندگی فیزیکی و ذهنی کمک می‌کند. بیمارانی که تحت درمان قرار گرفتند، در مقایسه با افرادی که دارو‌های ضد افسردگی دریافت کردند، کمتر به اورژانس مراجعه کردند و روز‌های کمتری در بیمارستان بستری شدند.
