افزایش هزینه‌های زندگی؛ رویای مهاجرت به کانادا کابوس شد

افزایش هزینه‌های زندگی در کانادا رویای شیرین بسیاری از مهاجران خارجی در این کشور را به کابوس تامین هزینه‌های یک زندگی پایدار تبدیل کرده است.

به گزارش عصرایران، خبرگزاری رویترز با انتشار گزارشی از روند رو به افزایش خروج مهاجران از کانادا در نتیجه افزایش هزینه‌های زندگی در این کشور خبر داد و نوشت:

رویای مهاجرت به کانادا در حال تبدیل شدن به نبردی برای بقا برای بسیاری از مهاجران به دلیل هزینه‌های بالای زندگی و کمبود مسکن اجاره‌ای است و مهاجران تازه وارد مجبور می‌شوند به کشوری که آن‌ها را به عنوان فرزند خوانده، پذیرفته، پشت کنند.

"جاستین ترودو" (نخست وزیر کانادا) مهاجرت را سلاح اصلی خود برای خنثی کردن چالش بزرگ کانادا در پیری و کاهش جمعیت قرار داده است و همچنین به رشد اقتصادی این کشور کمک کرده است. آمار‌های کانادا نشان می‌دهد که این سیاست باعث شده جمعیت کانادا امسال سریع‌ترین رشد خود را در ۶ دهه گذشته تجربه کند.

اما اکنون معکوس شدن این روند به تدریج در حال شکل گیری است. داده‌های رسمی نشان می‌دهد که در شش ماهه اول سال ۲۰۲۳ حدود ۴۲ هزار نفر کانادا را ترک کردند و به ۹۳۸۱۸ نفر در سال ۲۰۲۲ و ۸۵۹۲۷ نفر در سال ۲۰۲۱ پیوستند که کانادا را ترک می‌کنند.

بر اساس گزارش اخیر موسسه شهروندی کانادا (ICC) - یک گروه حامی مهاجرت - نرخ مهاجرانی که کانادا را ترک می‌کنند در سال ۲۰۱۹ به بالاترین میزان در دو ۲ دهه گذشته رسید. در حالی که این تعداد در طول قرنطینه‌های همه گیری کرونا کاهش یافته بود، اما داده‌های آماری کانادا نشان می‌دهد که روند خروج مهاجران پس از دوره کرونا، یک بار دیگر در حال افزایش است.

در حالی که این کسری از ۲۶۳ هزار نفری است که در مدت مشابه به کشور آمده اند، اما افزایش پیوسته روند خروج مهاجران، برخی ناظران را نگران کرده است.

برای کشوری که بر پایه مهاجران بنا شده است، روند رو به افزایش افرادی که کانادا را ترک می‌کنند، یکی از سیاست‌های اصلی نخست‌وزیر ترودو را که تنها در ۸ سال به رکورد ۲.۵ میلیون نفر اجازه اقامت دائم می‌دهد، تضعیف می‌کند.

رویترز با ده‌ها نفری صحبت کرد که به دلیل هزینه‌های بالای زندگی یا کشور را ترک کرده اند یا در حال آماده شدن برای این کار هستند.

کارا، ۲۵ ساله، که در سال ۲۰۲۲ به عنوان پناهنده از هنگ کنگ به کانادا آمد، اکنون ۶۵۰ دلار کانادا (۴۷۴ دلار) اجاره ماهانه برای یک اتاق کوچک زیرزمینی در محله " اسکاربرو" در شمال تورنتو می‌پردازد که حدود ۳۰ درصد از درآمد اوست.

او گفت: "من هرگز نمی‌دانستم که با زندگی در یک کشور غربی، فقط می‌توانید یک اتاق در زیرزمین اجاره کنید. " او از ذکر نام واقعی خود خودداری کرد، زیرا پس از شرکت در تظاهرات سال ۲۰۱۹ از هنگ کنگ گریخته است.

کارا در ۳ شغل پاره وقت کار می‌کند، حداقل دستمزد انتاریو ۱۶.۵۵ دلار کانادا در هر ساعت است، و برای کسب اعتبار دانشگاه به یک مدرسه آموزش بزرگسالان می‌رود.

او گفت: "من تقریبا صدردرصد درآمدم ماهانه ام را هزینه می‌کنم در حالی که در هنگ کنگ می‌توانستم حدود یک سوم حقوق ماهانه خود را پس انداز کنم. "

آمار مهاجرت سالانه به عنوان درصدی از جمعیت کلی کانادا در اواسط دهه ۱۹۹۰ به بالای ۰.۲ درصد رسید و طبق داده‌های رسمی دولت در حال حاضر حدود ۰.۰۹ درصد است.

در حالی که تعداد در حال حاضر اندک است، وکلا و مشاوران مهاجرت هشدار می‌دهند که روند افزایش هزینه‌های زندگی می‌تواند جذابیت کانادا را به عنوان یکی از مقاصد مطلوب برای تازه واردان تحت تاثیر قرار دهد.

"دانیل برنهارد" مدیر عامل ICC گفت: "ایجاد تجربیات مثبت در آن سال‌های اولیه اهمیت واقعی دارد" به طوری که مردم تصمیم بگیرند بمانند.

مهاجران هزینه‌های سرسام آور مسکن را بزرگترین دلیل تصمیم خود برای در نظر گرفتن یک کشور جدید می‌دانند.

RBC در گزارشی در سپتامبر امسال اعلام کرد که به طور متوسط در کانادا حدود ۶۰ درصد از درآمد خانوار برای پوشش هزینه‌های خانه مصرف می‌شود، این رقم در شهر‌های بزرگی مثل ونکوور به ۹۸ درصد و برای تورنتو به ۸۰ درصد هم می‌رسد.

"میو ماونگ" ۵۵ ساله، بیش از ۳ دهه پیش از میانمار به کانادا مهاجرت کرده و به عنوان یک مشاور املاک و یک رستوران‌دار شغل موفقی داشت. اما او قصد دارد در کشوری مانند تایلند بازنشسته شود، زیرا نمی‌تواند استاندارد زندگی خود را در کانادا با درآمد بازنشستگی خود حفظ کند.

"فیل تریادافیلوپولوس" استاد علوم سیاسی متخصص در زمینه مهاجرت در دانشگاه تورنتو گفت که مهاجرت سریع کمبود مسکن را تشدید می‌کند.

او گفت: " پس تعجب آور نیست افرادی که گزینه‌هایی دارند... یا به کشور دیگری بروند یا با چشیدن طعم اوضاع کانادا به خانه برگردند. "

ماه گذشته دولت ترودو برای کاهش فشار بر بازار مسکن، هدف خود را برای ساکنان جدید از سال ۲۰۲۵ به بعد، نیم میلیون نفر در سال تعیین کرد.

اما برای برخی دیگر این تصمیم خیلی کم و خیلی دیر است.

"جاستیناس استانکوس" ۳۸ ساله، که در سال ۲۰۱۹ از لیتوانی به کانادا آمده تا دکترای علوم سیاسی را در دانشگاه تورنتو بگذراند، در نظر دارد به جنوب شرقی آسیا نقل مکان کند، جایی که هزینه زندگی کمتر است و هنوز می‌تواند تحقیقات خود را دنبال کند.

استانکوس که برای یک آپارتمان یک خوابه ۲ هزار دلار کانادا از جمله آب و برق می‌پردازد، گفت که افزایش هزینه‌های زندگی، تامین نیاز‌های اولیه او را دشوار کرده است.

او گفت: "با بودجه یک دانشجوی کارشناسی ارشد، زندگی با این شرایط قابل ادامه دادن نیست. "

کارا از هنگ کنگ هم می‌گوید که احساس می‌کند در دام افتاده است و می‌خواهد برود: "هر وقت فرصتی برای رفتن پیدا کنم، از این فرصت استفاده خواهم کرد. "