رقابت اول فینال فصل دوم «پدرخوانده»؛ معین زندی بازنده مطلق شب اول با همراهی مجید واشقانی

اولین رقابت فینال از فصل دوم رئالیتی‌شو «پدرخوانده» با حضور ۱۱ بازیکن برتر منتشرشد، رقابتی که می‌توان بازنده مطلق آن را معین زندی معرفی کرد که با اشتباهات فاجعه‌بارش شرایط مسابقه را پیچیده و درهم کرد، هر‌چند در اواخر بازی با یک حرکت باعث پیروزی سایدش شد، اما اگر اشتباهات سریالی او نبود، بازی خیلی زودتر به نفع این ساید به پایان می‌رسید. البته در این میان نباید از بازی سردرگم و گیج کننده مجید واشقانی هم به راحتی گذشت.

به گزارش فیلم‌نیوز، اولین رقابت از فینال فصل دوم رئالیتی‌شو «پدر خوانده» با حضور ۱۱ بازیکن برتر این فصل از جمله امیر مهدی ژوله، امیر علی نبویان، باربد بابایی، ترلان پروانه، بهار قاسمی، الیکا عبدالرزاقی، مجید واشقانی، سینا رازانی، امیر کاظمی، معین زندی و آرمین رحیمیان برگزار شد.

ترکیب ۱۱ نفره فینال، ترکیب نزدیک به آیده‌الی بود، منتها حضور یکی دو پلیر از جمله «ترلان پروانه» که در هرسه مسابقه شانس مجدد بسیار ضعیف ظاهر شده بود، در جمع فینالیست‌ها کمی سوال برانگیز بود.

حضور این تعداد پلیر شاخص در کنار هم نوید یک بازی پیچیده و حساس را می‌داد، اما روند مسابقه اول به نوعی پیش رفت که منجر به آشفتگی شد. در خلق این آشفتگی چند مهره دخالت مستقیم داشتند و موجب شدند تا شرایط مسابقه به شکل اعصاب خردکنی در هم پیچیده شود.

امیرعلی نبویان در رقابت اول فینال استراتژی اشتباهی برای شناسایی مافیا داشت و همین کار او را در همان شروع بازی یکسره کرد

۱. امیر علی نبویان | ستاره مطلق فصل گذشته و دور مقدماتی فصل جدید، در رقابت فینال با استراتژی اشتباهی که در همان دور اول برای تشخیص مافیا اتخاذ کرد، شرایطی را رقم زد تا شهر عملا روبه‌رویش صف آرایی کند. مشکل امیر علی این بود که برای گیر انداختن امیر مهدی ژوله و سیاه‌کردن او مسیر بسیار سختی را انتخاب کرده بود. او قصد داشت با تله کردن آرمین رحیمیان به افراد سیاه بازی برسد، اما بیان چند عبارت هزینه‌بر از جمله «گردن گرفتن» موجب شد تا ساید سیاه از آن بهره ببرنند و افراد ناآگاه را با خود همراه کنند و شرایط خروج نبویان را در همان ابتدای بازی رقم بزنند.

بازی گیج و سردرگم مجید واشقانی یکی از عوامل اصلی بهم ریخته شدن ساید شهروندان بود

۲. مجید واشقانی | مجید واشقانی در بین افراد شهر یکی از بلاتکلیف‌ها بود، او هم در ابتدای بازی مقهور حضور این تعداد بازیکن خوب در کنار هم شد و به قول مافیا باز‌ها به معنای مطلق کلمه «کلپس» کرد. همین اتفاق موجب شد تا در دور معارفه با سکوت بی‌معنای خود و در روز اول با استدلال‌های غلطش در ساید بندی بازیکن‌ها، عملا خودش را برای افراد شهر سیاه کند. واشقانی بعد از اینکه استعلام‌ها اعلام شد و دید وضعیت شهر خراب است، موتورش تازه روشن شد، اما این اتفاق دیر افتاد، چون عملا اعتماد شهر را به دلیل بازی سردرگمش از دست داده بود برای همین نتوانست گره بازی را باز کند. البته که در این بین نباید از نقش معین زندی در سیاه شدن واشقانی به سادگی گذشت که به تفصیل به آن خواهیم پرداخت.

معین زندی در رقابت اول فینال اشتباهات مرگباری داشت

۳. معین زندی | معین زندی جز بازیکن‌هایی است که بازی پر نوسانی دارد یا خوب است یا در حد فاجعه بد. عملکردش در «شب‌های مافیا»، «پدر خوانده ۱» و البته دور مقدماتی پدرخوانده ۲ موید این ادعا ست. او را می‌توان به جرات بازنده مطلق شب اول معرفی کرد. دیگر بازیکن‌های حاضر در این رقابت هم بازی درخشانی را از خودشان ارائه ندادند، اما زندی قابلیتی داشت که می‌توانست با آن موجبات پیروزی آسانتر شهرش را رقم بزند، اما او با عملکرد ضعیفش بیشتر باعث آشفتگی و درهم ریختگی بازی شد. اما دلایل بد بازی کردن معین زندی معروف به «معین زد».

الف: معین زندی در این بازی نقش «همشهری کین» را برعهده داشت، یعنی کاراکتری که می‌تواند استعلام بگیرد و باعث افشای نقش مافیا شود. در روز دوم، یعنی روز بعد از معارفه که شب قبلش بازیکن‌ها با هم چشم باز کرده بودند، امیر علی به گره بازی تبدیل شد، نوع بازی و البته فکت‌هایی که روی او می‌نشست به گونه‌ای بود که عملا این بازیکن را سیاه می‌کرد، قاعدتا «همشهری کین» می‌بایست با این بازیکن می‌نشست تا هم تکلیف خودش و هم تکلیف شهر با او مشخص می‌شد. اگر مافیا بود شو می‌شد و اگر شهر یا جک بود می‌شد با او بازی کرد. اما در کمال ناباوری معین زندی استعلام «مجید واشقانی» را گرفت.

ب: معین زندی استعلام مجید واشقانی را می‌گیرد و او مافیا اعلام نمی‌شود، در اینجا دو فرضیه بیشتر پیش روی «همشهری کین» است. یا طرف شهروند است یا جک. اگر شهروندی‌اش ثابت شود که هیچ، اگر با قواعد «جک» بازی کند «همشهری کین» موظف است تا زمانیکه سه یا دو مافیا در بازی حاضر هستند جک فرضی خود را سفید کند تا او هم همراه با شهر، اعضای مافیا را از شهر خارج کنند. اما کاری که زندی کرد. اولا مجید واشقانی را سفید نکرد و طوری هم بازی نکرد که شهروندان متوجه شوند واشقانی حداقل مافیا نیست.

او از یکجایی به واشقانی ظن «جک» پیدا کرد، درست جایی‌که سه مافیا در بازی حضور داشتند. در این شرایط منطقی‌ترین تصمیم بازی کردن با جک برای بیرون کردن مافیاست. زندی می‌بایست در این لحظه با واشقانی که داشت با فکت درست مافیا معرفی می‌کرد، همراه می‌شد، اما اینکار را نکرد و در حالیکه سه مافیا در بازی بودند، شرایطی را رقم زد تا واشقانی که «جک» فرضی‌اش بود از بازی خارج شود.

ج: بازیکن‌های حرفه‌ای و کاربلد، رفتار حرفه‌ای هم دارند و در طول بازی حرکات خود را کنترل می‌کنند. لایک و دیس لایک نشان دادن‌های اگزجره و اکت‌های اضافی عملا فضای بازی را آشفته و متشنج می‌کند. مخاطب معمولا با بازیکن‌هایی که چنین رفتار‌هایی از خودشان بروز می‌دهند نه تنها همراه نمی‌شوند بلکه نسبت به آن‌ها موضع هم می‌گیرد. از این دست بازیکن زیاد داریم که از نمونه‌های شاخص آن می‌توان به مریم مومن، ملیکا شریفی‌نیا، دارا حیایی، محیا دهقانی و… اشاره کرد. معین زندی در بازی فینال رفتار‌هایی از جنس این بازیکن‌ها داشت.

د: این بازی در نهایت به نفع سایدی که معین زندی در آن بازی می‌کرد به پایان رسید. اتفاقا با نقشه او هم این پیروزی حاصل شد. اما این پیروزی را نباید به حساب معین زندی و بازی‌اش گذاشت. باید به حساب دو عامل گذاشت. یکی بازی مغرورانه بهار قاسمی که ابتدا با اعتماد به نفسی کودکانه خودش را شو کرد و سپس بعد از بیرون کشیدن کارت ذهن‌زیبا، جک را اشتباه تشخیص داد.

با این اتفاق یک مافیا از بازی خارج شد و یک کارت تغییر چهره هم در بازی باقی ماند. قاعدتا ضریب هوشی بازیکنی که در فینال پدر خوانده حاضر شده آنقدری هست که بداند نباید در این لحظه مافیا بیرون بدهد تا او از کوپن کارت تغیر چهره بهره ببرد؛ بنابراین در این لحظه معین زندی که می‌توانست خیلی زودتر از این‌ها باعث پیروزی سایدش شود، پیشنهاد خروج خودش و گذاشتن کارت تغییر چهره مقابل یک مافیا را داد. کاری که در نهایت موجب پیروزی سایدش شد.

امیر مهدی ژوله با اعتماد به نفس بالایی که داشت توانست از پس نقش خود به خوبی بربیاید

۴. امیر مهدی ژوله | ستاره بازی رقابت اول فینال بی‌شک امیر مهدی ژوله است که با بازی خوب خود عملا زحمت مافیا را برای خالی شدن شهر از شهروندان کم کرد. او اولا مثل مجید واشقانی مقهور جو نشد و از همان ابتدا سفت و سخت بازی کرد. مهمترین ویژگی بازی ژوله نترس بودنش بود. او از لحظه‌ای که بازی شروع شد به درستی به جنگ بهترین بازیکن حاضر در بازی یعنی امیر علی نبویان رفت.

این جنگ را هم بی‌محبا آغاز نکرد، از گافی که این بازیکن داد بهره گرفت. اول خود او را بیرون کرد و بعد فضای شهر را آشفته و ذهن شهرونده‌ها را بهم ریخت تا به جان هم بیافتند و یکی یکی خودشان را از بازی بیرون بدهند. ژوله دقیقا با مختصات ساید جک بازی کرد و بازی‌خوانی‌اش کاملا درست و حساب‌شده بود.

در رقابت اول فینال اگر بعد از خروج امیر علی نبویان از بازی اگر مجید واشقانی همچنان گیج بازی نمی‌کرد و معین زندی هم از قابلیت‌ش به درستی بهره می‌برد. بازی دچار آشفتگی نمی‌شد. این رقابت فینال هیچ هیجانی نداشت چراکه مملو از سردرگمی و تصمیمات اشتیاه بود، عناصری که بیشتر اعصاب مخاطب را بهم می‌ریزد تا اینکه باعث ایجاد هیجان در او شود.