در چه سنی به اوج حرفه خود می رسید؟ / شواهدی از 200 برنده جایزه نوبل

فرارو- زمانی که "جان بی گودنو" در سال 2019 میلادی در سن 97 سالگی برنده جایزه نوبل شیمی شد دانشمندان نفس راحتی کشیدند. بسیاری نگران بودند که کمیته نتواند از کارهای پیشگامانه او در زمینه باتری های لیتیوم یونی که از سال 1980 میلادی به این سو انجام داده بود تقدیری به عمل آورند.

به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، گودایناف (که در سال جاری میلادی درگذشت) مسن ترین برنده اصلی ترین جایزه تحقیقاتی جهان بود. معمولا برندگان جایزه وقتی تلفن را برای شنیدن تبریک با لهجه سوئدی مسئولان نوبل بر می دارند به 55 سالگی خود نزدیک شده اند.

با این وجود، انتشار مقاله یا کتاب تعیین کننده برای موقعیت حرفه ای یک برنده تا شناسایی آن از سوی کمیته نوبل ممکن است سال ها به طول انجامد. این پرسش مطرح می شود که افراد در چه سنی در اوج قدرت حرفه ای خود قرار می گیرند؟

پاسخ به این پرسش در طول زمان تغییر کرده است. بر اساس نتیجه تحقیقاتی که در سال 1957 میلادی منتشر شد برندگان علمی که در فاصله سال های 1901 تا 1950 این جایزه را دریافت کردند به‌ طور میانگین 39 سال سن داشتند. با این وجود، نتیجه مطالعه ای صورت گرفته در سال 2019 میلادی توسط "راسموس بیورک" از دانشگاه فنی دانمارک درباره برندگان جایزه نوبل نشان داد که میانگین سنی برندگان در حوزه علم و اقتصاد در زمان برنده شدن جایزه خود 44 سال بوده است.

تفاوت بین رشته ها کمتر شده است. در نیمه اول قرن بیستم فیزیکدانان و شیمیدانان به طور قابل توجهی جوان تر از دانشمندان علوم پزشکی بودند (به ترتیب در 35 و 38 سالگی). در آن زمان این امر به تولد فیزیک مدرن در آغاز قرن نسبت داده شد که توسط اکتشافات جدید تشعشعات، نظریه نسبیت و مکانیک کوانتومی تحریک شد و عرصه را برای دانشمندان جوان تر فراهم ساخت تا خود را نشان دهند و نامی از خویش برجای بگذارند.

با این وجود، اکنون سن اوج موفقیت در هر رشته ای بسیار نزدیک ‌تر است اگر چه فیزیکدانان هنوز کمی جوان ‌تر از حد متوسط هستند (به طور میانگین 43 سال).

فیزیکدانان برای نامزد شدن به مقالات کم تری نیاز دارند عمدتا بدین خاطر که هنگام دریافت جایزه نوبل نسبتا جوان تر هستند. آنان معمولا برای یک اکتشاف بزگر برنده جایزه نوبل می شوند در حالی که در مورد اقتصادانان آنان برای نظریه هایی که طی چندین سال ارائه می دهند برنده جایزه می شوند که خود سبب افزایش میانگین سنی شان می شود.  

فارغ از رشته برندگان آتی نوبل علم از اواخر جوانی تا اوایل میانسالی بیش ترین بازدهی را دارند. شاید در آن زمان است که خود را در تقاطع شیرین ایده های تازه و ابزاری برای پیگیری آن ایده ها می بینند. میانگین سنی دانشجویان سال اول دکتری در OECD یعنی در باشگاهی از کشورهای عمدتا ثروتمند و توسعه یافته 29 سال است. محققان جوان آینده دار  که می‌ خواهند آزمایشگاه‌ های خود را راه‌ اندازی کنند معمولا حدود پنج سال پس از فارغ‌ التحصیل شدن بودجه دریافت می ‌کنند.

نکته عجیب آن است که نویسندگان مقالاتی که کمتر به مدارک دکتری و کمک هزینه تجهیزات آزمایشگاهی وابسته هستند با ورود به میانسالی بهترین کارهای خود را نیز انجام می دهند. برخی از برندگان جایزه نوبل ادبیات مانند باب دیلن به دلیل فعالیت های شان در طول عمر انتخاب شدند. اما در مواردی که کمیته نوبل آثار فرد را برای ستایش انتخاب می کرد میانگین سنی نویسندگان 41 سال بود. جامعه ایده استعدادهای جوان را دوست دارد اما باید استعدادهای میانسال را نیز مورد تجلیل قرار دهد.