محمدرضا گرایی؛ ذوب‌شدن مرد یخی در بلگراد

رقابت‌های کشتی قهرمانی جهان در بلگراد در شرایطی در دو بخش آزاد و فرنگی برگزار شد و به پایان رسید که ایران در هر دو بخش فقط یک مدال طلا آن هم در سنگین‌وزن به دست آورد. همین تک‌گزاره کافی است تا یک سال مانده به شروع بازی‌های المپیک، زنگ خطر برای کشتی ایران که همواره سهم بسزایی در مدال‌آوری در بازی‌های مهم داشته به صدا درآید.

فارغ از این موضوع، وضعیت دو ستاره کاروان ایران یکی در آزاد و دیگری در فرنگی هم با وجود کسب مدال چندان درخور توجه از آب درنیامد. اولی مربوط به شرایط حسن یزدانی، کاپیتان تیم ملی کشتی آزاد ایران است که برای پنجمین بار مغلوب دیوید تیلور آمریکایی شد و مدال طلا را با بدترین نتیجه ممکن در این تقابل دونفره از دست داد.

در کشتی فرنگی هم شرایط برای محمدرضا گرایی، برادر کوچک محمدعلی، مطابق با انتظار پیش نرفت. در حالی که به نظر می‌رسید کاروان ایران روی مدال طلای او حساب ویژه‌ای باز کرده است، محمدرضا در یک‌چهارم نهایی یک نتیجه فاجعه‌آمیز کسب کرد و نهایتا به مدالی بهتر از برنز نرسید.

مرد یخی کشتی ایران که با فنون و طراوت خاصش، هواداران زیادی در سراسر دنیا برای خودش دست و پا کرده، در بلگراد همان کشتی‌گیر همیشگی نبود. این کشتی‌گیر وزن ۶۷ کیلوگرم، در صربستان پس از استراحت در دور اول، در دور دوم با نتیجه ۶ بر ۳ ابرار آتابایف قهرمان آسیا از ازبکستان را مغلوب کرد و راهی مرحله یک‌هشتم نهایی شد. او در این مرحله با نتیجه ۱۱ بر ۱۰ کیوتارو سوگابه از ژاپن را شکست داد و راهی مرحله یک‌چهارم نهایی شد. گرایی در این مرحله با نتیجه ۱۰ بر صفر مغلوب جعفراف از آذربایجان شد تا در میان بهت همگان ضربه‌فنی شود. گرایی خوش‌شانس بود که جعفراف به فینال رسید تا او شانس مبارزه در رده‌بندی برای مدال برنز را به دست بیاورد. محمدرضا که تنها نماینده باقی‌مانده ایران در سه وزن پایانی بود، در دیدار رده‌بندی به مصاف سلاویک گالستیان از ارمنستان رفت و در حالی که ۷ بر صفر پیش بود به دلیل دیسکالیفه‌شدن حریف صاحب مدال برنز جهان و سهمیه المپیک شد.

بلگراد برای او طلا نداشت، ولی سهمیه بازی‌های المپیک پاریس را به همراه آورد تا نیمی از نگرانی‌ها برطرف شود، ولی اصل ماجرا دست‌نخورده باقی ماند؛ اینکه با توجه به اعزام‌ها، مهارت و تجربه‌ای که مرد یخی به دست آورده، دیگر مدال برنز برایش دستاورد چشمگیری محسوب نمی‌شود. هرچند این ورزشکار شیرازی باخت بدش را گردن زمان بازی‌ها انداخته، ولی به درستی می‌گوید برنز برایش اهمیتی ندارد. «مدال برنز را کسب کردم، اما همه می‌دانند که من فقط برای مدال طلا می‌جنگم. در کشتی با ژاپن کارم گره خورد و نکته‌ای که وجود داشت این بود که بعد از آن نبرد حدود هشت دقیقه بعد دوباره مسابقه داشتم و این یک مشکل بزرگ برای من و اتحادیه جهانی کشتی بود. زمان خوبی برای ریکاوری نداشتم و آن‌هایی که باید متوجه شوند فهمیدند که بدنم در کشتی با آذربایجان برنگشت».

گرایی با این حال فراموش نکرده مصدومیت‌هایش را یادآوری کند؛ «در اردوی قبل از شیراز انگشتم در دوبنده یکی از ملی‌پوشان گیر کرد و رباطش پاره شد. سپس رباط زانویم پاره شد و مدتی بعد هم کشاله سمت راست پایم کشیده شد و مشکل زیادی در تمرینات داشتم. با کمک کادر فنی توانستم خودم را آماده این مسابقات کنم و برنز جهان را گرفتم و کسب سهمیه کردم». دارنده مدال طلای بازی‌های المپیک، ولی در انتها یک قول شیرین داده که عمل‌کردن به آن می‌تواند نتیجه تقریبا بدش در بلگراد را به دست فراموشی بسپرد. «تمام تلاشم را می‌کنم که بتوانم مفید باشم و همیشه هدفم این بوده که بتوانم دل مردم را شاد کنم و امیدوارم بتوانم با این مدال به هدفم رسیده باشم. مردم از ورزش اول مملکت یعنی کشتی توقعات زیادی دارند. ان‌شاءالله بتوانم در المپیک مدال طلای خودم را تکرار کنم. شرایط برای من و سایر ملی‌پوشان سخت است. فشار روانی مردم کار را سخت می‌کند؛ البته توقع آن‌ها بجاست. قول می‌دهم در المپیک در همین وزن بتوانم جبران کنم».