فرارو- نزدیک نیم قرن پیش کسانی که از معركه "مصائب و رنج ها" رهسپار واشنگتن دی سی شده بودند تا برابر بنای یادبود آبراهام لینکن، به سخنان مردی گوش فرا دهند که پایان عصر "عداوت و امواج سركش سبعيت پليسى" را برای آنها رقم می‌زند، صدایی رسا و شور انگیز را خوب به خاطر می‌آورند.
این صدا صدای مارتین لوترکینگ است که از پس قرون و شاید هم از اعماق درون هر شخص آزادی خواهی مدام به گوش می‌رسد؛ "رویای دارم".
مارتین لوترکینگ در 28 آگوست سال 1963 در گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهان که او آن را بزرگترین حرکت آزادی خواهانه تاریخ آمریکا نامید، از رویای خود سخن گفت و اعلام کرد که "زمان از تاريكى درآمدن" و "از دره تفكيک نژادى گذركردن" فرا رسیده است.
او گفت؛ خواب دیده است كه روزى بر تپه هاى گلگون جورجيا، فرزندان بردگان پيشين، مى توانند در كنار برده داران پيشين دور يک ميز كه ميز برادرى است، بنشينند؛ خواب دیده است که روزی ایالت می سی پی به بهشت آزادی و عدالت تبدیل می‌شود؛ خواب دیده است که روزی چهار فرزند او در كشورى خواهند زيست كه در آن نه برمبناى رنگ پوستشان كه براساس منش و شخصيتشان داورى خواهند شد و خواب دیده است که روزی ... .
خواب لوترکینگ طولی نکشید که تعبیر شد و صلابت رویای او سنگین‌تر از هر واقعیتی خود را نشان داد. چرا که او باور داشت هنوز انبان عدالت خالی نشده است.
مبارزه ضد تبعیض نژادی که مارتین لوترکینگ رهبری آن را بر عهده گرفت، در پی بازداشت رزا پارکس زن سیاه پوستی که با بلند نشدن از روی صندلی یک اتوبوس عمومی برای یک سفیدپوست راهی زندان شد، آغاز شد.
او در سال ۱۹۵۷ به همراه ۶۰ رهبر سیاهپوست دیگر سازمانی را بنیان گذاشت که بعدها به کنفرانس رهبران مسیحی جنوب مشهور شد. وی در مبارزه علیه نژادپرستی از تعالیم مسیح و مهاتما گاندی پیروی می‌کرد.
او را به تاکید بر مبارزات عدم خشونت حتی "گاندی سیاه" می نامند. او خود در این باره میگوید: "من کاملاً به عدم خشونت گرویدهام. من هرگز انسانی را نخواهم کشت، چه در ویتنام باشد و چه در اینجا. هیچ بنایی را نیز به آتش نمیکشم… قصد دارم به عدم خشونت پایبند باشم. زیرا این فلسفه زندگی مرا، نه تنها تعهد در پیکار برای عدالت نژادی، بلکه روابط انسانی مرا و رابطه مرا با خودم تنظیم می‌کند. من همواره به عدم خشونت پایبند خواهم ماند".
مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۳ به عنوان مرد سال از سوی مجله تایم برگزیده شد و در سال ۱۹۶۴ به عنوان جوان ترین فرد جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. اوج فعالیت‌های مبارزاتی مارتین لوتر کینگ در دهه ۱۹۶۰ و برای تصویب قانون حقوق مدنی بود.
وی در ۴ آوریل ۱۹۶۸ در شهر ممفیس ایالت تنسی زمانی که برای کمک به اعتراض ماموران جمع آوری زباله رفته بود، ترور شد.
تصویر لوترکینگ تصویر مردی است که به قدرت عشق ایمان داشت و راه مبارزه از میان دوست داشتن دنبال می‌کرد چرا که "عشق تنها قدرتی است که دشمن را به دوست بدل می‌کند".
او درباره دوست داشتن گفته است: «سنگینی بار ستمی را که بر شانه‌های خویش می‌کشیم، به عظمت ستمی است که برما روا می‌دارید. هرکاری که مایل هستید بکنید، بااین وجود بازهم شما را دوست خواهیم داشت. [...] ما را به بند بکشید، بازهم شمارا دوست خواهیم داشت. خانه‌های مارا با بمب‌هایتان به آتش بکشید، کودکان ما را تهدید به مرگ کنید، بازهم شمارا دوست خواهیم داشت.»
هر چند که روز تولد مارتین لوترکینگ 15 ژانویه است، با این وجود، سومین دوشنبه ماه ژانویه هر سال، در آمریکا روز مارتین لوترکینگ نامیده می‌شود و تعطیل رسمی است.
