البته حتما قبول دارید که سفره دل را برای هرکسی نمی‌توان باز کرد؛ چراکه همه افراد نمی‌توانند قابل اعتماد یا راهگشا باشند. به همین علت داشتن یک گوش شنوا در میان اعضای خانواده، دوستان و آشنایان یک امتیاز مثبت محسوب می‌شود.
به نقل از جام‌جم، روان‌شناسان رفتاری، باور راسخ دارند که صحبت با کسی که از احساسات ما حمایت می‌کند برای سلامت روح و جسم ما مفید است، اما برعکس در میان گذاشتن احساسات با کسی که آن‌ها را نادیده می‌گیرد یا سرکوب‌شان می‌کند نه‌فقط مفید نیست بلکه آسیب زا نیز هست، چراکه در این حالت به احتمال زیاد احساس بی‌ارزشی می‌کنیم.
گاهی وقت‌ها نیز کسانی را برای تسکین استرس خود انتخاب می‌کنیم که اساسا گوش شنوا ندارند که این انتخاب نیز می‌تواند آسیب‌رسان باشد. اگر شما جزو آن دسته افرادی هستید که احساسات شان را کسی حمایت می‌کند، قطعا فرد خوشبختی هستید، اما اگر از این نعمت محرومید، دو راه بیشتر ندارید: اول این که به یک درمانگر مراجعه کنید و دوم این که خودتان دست به کار کنترل استرس‌های خود شوید. روان‌شناسان می‌گویند ورزش و شوخ طبعی می‌تواند در این مسیر کمک‌کننده باشد.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهت‌های قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
