توهم یا واقعیت؛ ابر‌ها حرکت می‌کنند؟

آیا واقعاً بخار‌های آب و ذرات یخ که ابر‌ها را تشکیل می‌دهند در آسمان شناور هستند؟ به آسمان نگاه کنید و ابر‌ها ممکن است مانند دره‌ها و قله‌ها در هوا به نظر برسند. اما چرا آن‌ها طوری به نظر می‌رسند که انگار در هوا معلق هستند و آیا واقعاً شناور هستند؟ و اگر چنین است، چه چیزی آن‌ها را بالا نگه می‌دارد؟

به گزارش خبرآنلاین، الکس لامرز، هواشناس گفت: «این یک توهم است. اینطور نیست که یک بالش یا چیزی وجود داشته باشد که به طور جادویی در هوا شناور باشد. ابر مجموعه‌ای از قطرات آب و بلور‌های یخ است.»

لامرز توضیح داد: «هنگامی که یک ابر پر از آب بیش از حد سنگین می‌شود، بارش به صورت باران، برف یا تگرگ می‌بارد. اما حتی قبل از بارندگی، این قطرات با سرعتی آرام به سمت زمین حرکت می‌کنند.»

لامرز گفت: «آن‌ها خیلی خیلی آهسته در حال سقوط هستند. هر چیزی که به زمین می‌افتد به سرعتی می‌رسد که به عنوان سرعت پایانی شناخته می‌شود. سرعت پایانی زمانی اتفاق می‌افتد که نیروی کشش هوا به طور کامل با گرانش مقابله کند. قطرات آب آنقدر سبک هستند که سرعت نهایی آن‌ها برای یک قطره با شعاع ۵ تا ۱۰ میکرون، بسیار آهسته و بین ۱۸ تا ۳۶ متر در ساعت است؛ از آنجایی که ابر‌ها معمولاً هزاران متر در جو قرار دارند، این جابجایی کوچک به سمت پایین برای چشم قابل توجه نیست.»

لامرز سقوط قطرات آب را به ذرات گرد و غبار تشبیه کرد که در یک محور نور خورشید می‌چرخند، این ذرات نیز می‌ریزند، اما چون کوچک هستند، به آرامی سقوط می‌کنند. به گفته مارک میلر، استاد علوم جوی در دانشگاه راتگرز، اندازه متوسط یک قطره آب ابر کوچکتر از شعاع یک موی انسان است.

در واقع توهم، با این فرود آهسته مقابله می‌کند و طوری بنظر می‌رسد که شناور هستند. جریان‌های صعودی هوا، حتی با سقوط تدریجی، قطرات به هم پیوسته را معلق نگه می‌دارد؛ میلر گفت: «به نظر می‌رسد که آن‌ها شناور هستند، زیرا اساساً با سرعتی کمتر یا برابر با سرعت جریان بالارونده در ابر سقوط می‌کنند. ذرات به طور همزمان سقوط می‌کنند و بالا می‌روند.»

میلر گفت که قطرات آب به «ردیاب حرکت هوا» تبدیل می‌شوند. به این معنا که هوا میلیون‌ها قطره را به مسیر خود می‌ریزد و ابر مرئی را تشکیل می‌دهد. اما این فقط سقوط و برخاستن همزمان نیست. در حالی که ابر‌ها در ارتفاع نسبتاً ثابتی ظاهر می‌شوند، با ترکیب شدن هوای بالارونده با قطرات در حین متراکم شدن و تبخیر شدن، نوسان می‌کنند. میلر گفت: «آن‌ها در واقع با سرعتی در حال شکل گیری و تبخیر هستند که باعث می‌شود کمی ساکن به نظر برسند.»

تشکیل ابر به هوای گرم و مرطوب نیاز دارد. هوای گرم شناورتر از هوای سرد است، بنابراین در اتمسفر بالا می‌رود و سپس با سرد شدن به صورت ابر متراکم می‌شود. چگالی ابر کمتر از هوای زیر آن است. در حالی که برخی از ابر‌ها سبک و کرکی به نظر می‌رسند، یک ابر کومولوس یا رعد و برق می‌تواند حدود ۱۰۰ فیل وزن داشته باشد، اگرچه جرم و محتوای آب آن به ابعاد آن بستگی دارد، اما این وزن همیشه به معنای آب زیاد نیست. میلر گفت: «اگر تمام آب را از آن ابر بیرون بیاوریم، احتمالاً حتی یک کوزه را هم پر نمی‌کند.»

منبع: livescience