یک قورباغه ترسناک و گوشتخوار؛ «گرگ‌قورباغه» را بشناسید!

قورباغه‌های مودار چیزی شبیه به کاراکتر‌های فیلم ترسناک هستند، اما در واقعیت زندگی، آن‌ها بسیار جذاب‌تر از این هستند که بگوییم، ترسناک!

به گزارش خبرآنلاین، این قورباغه و رفتارش به شدت حیرت انگیز است از پنجه‌های استخوانی عجیب و غریبش گرفته تا فرآیند وحشیانه‌ای که خود را مجبور به سوراخ کردن پوست خود می‌کند و حتی برجستگی‌های عجیب و غریب «مودار» که بیشتر بدنش را پوشانده است.

قورباغه‌های مودار، که به «قورباغه گرگ» یا «قورباغه وحشتناک» نیز معروف است. شاید یکی از غیرمعمول‌ترین و از نظر بصری چشمگیرترین حیوانات در جهان باشد. اکنون باید نگاهی عمیق به قورباغه مودار، مکانیسم‌های دفاعی باورنکردنی آن، و آنچه می‌توانیم از شیوه زندگی نامتعارف آن‌ها بیاموزیم، بیاندازیم.

قورباغه مودار که بومی جنگل‌های گرم و مرطوب کامرون و تعداد انگشت شماری از کشور‌های آفریقایی اطراف است، گونه‌ای تنها در جنس خود، Trichobatrachus است. قورباغه‌های گوشتخوار برای مدتی «تا سال ۱۹۰۰!» به دلیل طبیعت منزوی خود ناشناخته ماندند.

اگرچه ماده‌های این گونه شبیه قورباغه‌های معمولی به نظر می‌رسند، اما نر‌ها پاپیلا‌های پوستی یا برآمدگی‌های مو مانند در پهلو‌ها و پا‌های عقب دارند. این پاپیلا‌ها فقط در فصل تولید مثل قورباغه‌ها ظاهر می‌شوند. محققان اکنون معتقدند که پاپیلا‌ها دارای شریان‌هایی برای کمک به تنفس هستند!

قورباغه‌های مودار بیشتر عمر خود را در خشکی می‌گذرانند، اما تخم‌های خود را در آب کم عمق می‌گذارند. نر‌های این گونه به طور مشخص مقدار کمی از فرزندان خود مراقبت میکنند. نر‌ها در آب می‌مانند و با استفاده از مو‌های خود برای کمک به جذب اکسیژن بیشتر، از تخم‌ها محافظت می‌کنند تا زمانی که از تخم خارج شوند.

در حال حاضر، این گونه در معرض خطر انقراض طبقه بندی نمی‌شود، اگرچه از دست دادن زیستگاه متأسفانه باعث کاهش تعداد آن‌ها شده است. آن‌ها همچنین معمولاً توسط افراد قبیله‌ای محلی خورده می‌شوند که معمولاً آن‌ها را با نیزه شکار می‌کنند.

آیا قورباغه‌های مودار پنجه دارند؟

جالب اینجاست که قورباغه‌های مو دار پنجه دارند. جدای از بدن‌های مبهم نرها، قورباغه‌های مودار به خاطر پنجه‌های جمع‌شونده‌شان که برای دفاع از آن‌ها استفاده می‌کنند، شهرت دارند. پنجه قورباغه‌های مودار به جای اینکه از کراتین ساخته شده باشند، مانند پنجه‌های بیشتر حیوانات، از استخوان واقعی ساخته شده اند! این برجستگی‌های تیز معمولاً در پوست پوشانده شده و توسط تکه‌های ضخیم کلاژن به گره‌های کوچک استخوانی متصل می‌شوند.

قورباغه در صورت لزوم برای دفاع، این برجستگی‌های استخوانی را نمایان میکند. بعداً پوست پاره شده را بازسازی می‌کنند و به آرامی پنجه‌ها را جمع می‌کنند و آن‌ها را با یک لایه محافظ می‌پوشانند تا زمانی که دوباره به آن‌ها نیاز پیدا کند؛ و جای تعجب نیست که آن‌ها را قورباغه‌های ولورین می‌نامند! کلاژن و ندول استخوانی به تدریج اصلاح می‌شوند تا از پنجه‌ها محافظت کنند تا زمانی که قورباغه نیاز به استفاده مجدد از آن‌ها داشته باشد.

ما در حال حاضر می‌دانیم که از پنجه‌های قورباغه مودار بیشتر برای دفاع شخصی استفاده می‌شود. با این حال، تئوری‌های دیگر نشان می‌دهد که قورباغه‌ها همچنین از آن‌ها برای گرفتن صخره‌ها و سطوح دیگر برای بالا رفتن و شنا کردن استفاده می‌کنند. این همچنین می‌تواند برای قورباغه‌های نر مفید باشد در حالی که آن‌ها از تخم‌های خود محافظت می‌کنند.

در حالی که بسیاری از گونه‌های دوزیستان دارای ویژگی‌های احیاکننده هستند، توانایی‌های بازسازی قورباغه‌های مودار واقعاً منحصربه‌فرد است. هر بار که از برجستگی‌های پنجه مانند استخوانی خود استفاده می‌کنند، باید بالشتک انگشتان خود را دوباره سوراخ کنند. با جمع شدن پنجه ها، بدن قورباغه برای ترمیم بافت آسیب دیده کار می‌کند. این یک غلاف محافظ پوست جدید برای پنجه‌ها ایجاد می‌کند، و رشته‌های کلاژن دوباره به هم می‌چسبند، تا زمانی که قورباغه دوباره احساس خطر کند، و کل روند دوباره شروع شود.

نیازی به گفتن نیست که این پنجه‌ها یک مکانیسم دفاعی غیرعادی در میان قورباغه‌ها هستند. قورباغه مودار می‌تواند شکارچیان خود را غافلگیر کند، زیرا چنگال‌هایش معمولاً در زیر پوست انگشتان پا قرار می‌گیرند. بیشتر گونه‌ها به کمک پوست سمی یا سادگی پا‌های بلند و انعطاف پذیر خود متکی هستند تا از روی شکارچیان بپرند و شنا کنند.

اما آیا این قورباغه‌ها واقعا مو دارند؟

قورباغه‌های مودار نام خود را به این دلیل گرفته اند که به نظر می‌رسد روی پوست خود مو دارند. با این حال، "موهای" قورباغه مودار به هیچ وجه مو‌های واقعی نیستند بلکه پاپیلا‌های پوستی هستند. فقط نر‌های این گونه به طور موقت آن‌ها را در طول فصل تولید مثل قورباغه‌ها در اختیار دارند. این پاپیلا‌ها دارای شریان‌های نازکی در داخل هستند که بسیاری از محققان معتقدند که به قورباغه‌ها در دریافت اکسیژن کمک می‌کند، به ویژه در حالی که نر‌ها از تخم‌های ماده در نزدیکی سطح آب محافظت می‌کنند.

درست مانند پنجه‌های قورباغه مودار که در واقع استخوان هستند، مو‌های آن که اصلا از مو ساخته نشده اند، کمی پیچیده‌تر از آن چیزی است که در نگاه اول به نظر می‌رسد. برای سال‌های متمادی، «موهای» قورباغه نر برای زیست‌شناسان و محققان حیوانات معمایی بود.

پاپیلا‌های پوستی به جای اینکه مانند مو عمل کنند، شریان‌های نازکی در خود دارند. قورباغه‌های نر از این رگ‌های خونی برای جذب اکسیژن بیشتر استفاده می‌کنند و در عین حال از تخم‌های ماده محافظت می‌کنند. شریان‌ها مانند اکثر آبشش‌های بچه قورباغه عمل می‌کنند. این برای نر‌ها بسیار مفید است، زیرا آن‌ها باید چندین روز در نزدیکی تخم‌ها در آب بمانند تا زمانی که از تخم خارج شوند.

این قورباغه ترسناک، گوشتخوار است

قورباغه‌های مودار گوشتخوارانی هستند که عمدتاً حشرات و نرم تنان مانند راب و حلزون‌ها را می‌خورند. اگرچه آن‌ها از پنجه‌های خود برای دفاع از خود استفاده می‌کنند، اما قورباغه‌های مودار معمولاً از آن‌ها برای شکار طعمه خود استفاده نمی‌کنند. این احتمالاً به این دلیل است که طعمه آن‌ها به اندازه‌ای کوچک و ضعیف است که قورباغه لازم نمی‌داند که فرآیند استخوان‌شکن، گرگ‌مانند و قورباغه‌ای را هر بار که نیاز به غذا دارد طی کند.

درست مانند اکثر قورباغه‌های گوشتخوار، قورباغه‌های مودار بیشتر حشرات کوچک و بندپایان را می‌خورند. قورباغه‌های پشمالو بلافاصله بعد از تولد خودکفا هستند. این بیشتر به لطف بدن قوی و عضلانی قورباغه‌ها و ردیف دندان‌های تیز آن‌ها است.

همانطور که قورباغه‌ها بالغ می‌شوند، نحوه شکار و غذا خوردن آن‌ها نسبتاً بدون حادثه و شبیه به اکثر قورباغه‌های دیگر است. به طور دقیق تر، آن‌ها به طعمه خود کمین می‌کنند و تقریباً هر چیزی را که به دهانشان برسد می‌خورند. به جای استفاده از چنگال برای شکار طعمه، آن‌ها می‌توانند تنها به دندان‌های خود تکیه کنند و طعمه را گاز بگیرند.