کشف موزاییک‌های یک «اتاق غذاخوری» ۲۴۰۰ ساله در ترکیه

حین حفاری در مجتمع ساختمانی بالاتلار در مرکز شهر سینوپ، یافته‌های باستانی با اهمیتی یافت شده‌اند. حفاری‌ها به رهبری پروفسور گلگون کور اوغلو، یکی از اعضای برجسته‌ی هیئت علمی دانشگاه هنر‌های زیبای سینان، ادامه دارد.

به گزارش فرادید، به تازگی مشخص شده است که بقایای معماری کشف شده مربوط به «اتاق غذاخوری» یک خانواده ثروتمند از قرن چهارم قبل از میلاد است.

کوروغلو در این باره گفته است: «قدمت موزاییک‌ها به قرن چهارم قبل از میلاد و دوران هلنیستی بازمی‌گردد. تصور می‌شود این موزاییک‌ها زینت‌بخش اتاق غذاخوری یک خانواده ثروتمند بودند. این موزاییک‌های پیچیده گواه شهرت سینوپ به عنوان مرکز شکوفایی تجارت، مذهب و سکونتگاه‌های آن زمان هستند. طرح موزاییک‌ها طیف متنوعی از نقوش است، از جمله تصویری از اِروس بالدار، تصاویر زندگی روزمره و الگو‌های منحصربه‌فرد که در بخش‌های مختلف موزاییک یافت شده‌اند».

متین سورن، مدیر فرهنگ و گردشگری استان سینوپ درباره‌ی این یافته گفته است: «موزاییک‌های سنگ‌ریزه‌ای که به ندرت در بقایای ساختمان‌های مربوط به دوره کلاسیک و دوره هلنیستی در قرن چهارم قبل از میلاد دیده می‌شوند، در حفاری‌های بالاتلار که ۱۱ سال ادامه داشته‌اند، کشف شده‌اند.»

سورن با بیان اینکه سینوپ ممکن است بعد از رم یکی از مهم‌ترین شهر‌های باستانی جهان باشد، گفت: «سینوپ که از دوران پیش از تاریخ تا به امروز میزبان تمدن‌های زیادی بوده است، یکی از مهم‌ترین شهر‌های باستانی جهان است.

ما این موزاییک‌ها را در حفاری‌های اخیر پیدا کردیم. این ادعا نیز وجود دارد که این موزاییک‌های سنگریزه در کشور ما منحصر به فرد هستند و ممکن است در جهان نیز کمیاب باشند و شاید فقط در شهر‌های باستانی یونان یا روم یافت شوند. کسانی هستند که ادعا می‌کنند سینوپ چنان شهر باستانی مهمی است که شاید بعد از روم یکی از مهم‌ترین شهر‌های باستانی جهان باشد، اما متأسفانه هیچ کاوش علمی برای تأیید این ادعا‌ها به جز بالاتلار وجود ندارد، گرچه تاکنون نزدیک به ۲۰۰-۱۵۰ تپه شناسایی و ثبت شده‌اند.»

به نقل از افسانه‌ها، سینوپ را آمازون‌ها تأسیس کردند و نام ملکه‌شان، سینووا (Sinova) را روی آن گذاشتند. ساکنان باستانی شهر، پایه و اساس آن را به Autolycus، یکی از همراهان هرکول، نسبت دادند. سینوپ که توسط سیمریان‌های کوچ‌نشین سوارکار ویران شد، در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد توسط مستعمره‌نشینان اهل ملطیه دوباره بنا شد.