زندگی چند هزار ساله بومیان آمریکا چطور جنگل‌های زمین را نجات می‌دهد؟

محققان کشف کرده‌اند که ویژگی‌های خاک تیره آمازون که حاصل هزاران سال زندگی بومیان آمریکا است، می‌تواند به بازسازی جنگل‌های از بین رفته کمک کند.

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیواطلس، اگرچه آمازون هنوز یکی از مهم‌ترین نقاط نیروبخش حیات گیاهی و جانوری است، از دهه ۱۹۷۰ به این سو، حدود ۱۸ درصد از آن از بین رفته است. محققان در جستجوی راه‌هایی برای بازگرداندن این بخش از دست رفته جنگل‌ها، به خاک‌هایی غنی دست یافته‌اند که حاصل فعالیت‌های بومیان امریکا در هزاران سال قبل است.

حدود ۲۰۰۰ سال پیش، زمانی که مردم بومی آمریکا در منطقه آمازون فعلی زندگی می‌کردند، بدون اینکه قصدش را داشته باشند، باعث تولید خاکی بسیار غنی در این منطقه شدند. این خاک که به عنوان خاک تیره رنگ آمازون (ADE) یا «terra preta» شناخته می‌شود، از زغال چوب حاصل از آتش کمپ‌ها همراه با سایر چیز‌های مربوط به زندگی روزمره مانند استخوان‌های حیوانات، قطعات سفال شکسته، کمپوست و کود تشکیل شده است. این خاک نه تنها حاوی این اجزای باستانی زندگی انسان است، بلکه مشخص شده که حاوی میکروبیومی غنی است.

محققان دانشگاه سائوپائولو در برزیل که کنجکاو بودند بدانند آیا این خاک تیره می‌تواند به بازسازی بخشی از جنگل‌های بارانی غنی آمازون کمک کند یا نه. آن‌ها پس از آزمایش دریافتند که خاک «ADE»، در جریان رشد گیاهان، مواد مغذی بیشتری را در خود حفظ می‌کند و نسبت به خاک معمولی، تنوع زیستی بیشتری از باکتری‌ها و میکروب‌ها در آن وجود دارد.

میکروب‌ها ذرات شیمیایی خاک را به مواد مغذی قابل جذب توسط گیاهان تبدیل می‌کنند. داده‌های این تحقیق نشان داد که خاک تیره آمازون، حاوی میکروارگانیسم‌هایی است که در تبدیل این مواد مغذی در خاک بهتر عمل می‌کنند و بنابراین شرایط رشد گیاه در این خاک مناسب‌تر است.

تیم تحقیقاتی نسبت به استفاده از «ADE» واقعی در استراتژی‌های احیای جنگل هشدار می‌دهد، اما می‌گوید که ایجاد خاک غنی با همان میکروب‌های موجود در «ADE» می‌تواند تاثیرات مشابهی داشته باشد و در نتیجه به زمین‌های فرسوده برای رشد جنگل‌های جدید کمک کند.

هزاران سال طول کشیده تا خاک تیره آماوزن انباشته شود و در صورت استفاده، تشکیل مجدد آن همین‌قدر زمانبر است؛ بنابراین ما استفاده از خود این خاک تیره را توصیه نمی‌کنیم. توصیه ما تکرار کردن ویژگی‌های این خاک، به ویژه میکروارگانیسم‌های آن، برای استفاده از پروژه‌های بازسازی اکولوژیکی در آینده است.

این تحقیق در مجله «Frontiers in Soil Science» منتشر شده است.