فرارو- یک روزنامه نگار و استراتژیست اصولگرا میگوید اگر اصولگرایان بپندارند که چون رقیب از صحنه حذف شده پس زمان تقسیم منافع رسیده است، آنگاه وارد حوزه استراتژی "احد" شدهاند. او اصولگرایان را دعوت میکند، تا زمان باقی است مشکلات و شبهات را بر طرف سازند چرا که احتمال دارد به بدترین شکل بر یکدیگر هجوم آورند.
امیر محبیان در گفتگو با خبرنگار «فرارو» در پاسخ به این سوال که با توجه به اختلافات درونی میان طیفهای مختلف جریان اصولگرایی و حذف اصلاح طلبان از صحنه سیاسی کشور آیا در آستانه انتخابات مجلس نهم شاهد دوپاره شدن این جریان سیاسی خواهیم بود یا نه، گفت: «بذرهای نوعی از اختلاف میان اصولگرایان وجود دارد.»
وی افزود: «میان کسانی که در پی رسیدن به اهداف ارزشمند و دینی هستند، هیچ اختلافی وجود ندارد و فقط ممکن است اختلاف در روش باشد که در نهایت بر روی این مسایل نیز میشود توافق حاصل کرد. اما اگر اهداف بر مبنای منافع گروهها تنظیم شود، آنگاه با توجه به اختلاف منافع گروهی، اختلاف به جریان اصولگرا هم سرایت خواهد کرد.»
این تحلیلگر مسایل سیاسی با اشاره به حذف اصلاح طلبان از صحنه سیاسی کشور گفت: «اگر این تصور در جریان اصولگرایی به وجود آید که چون اکنون رقیب از صحنه بهدر شده، وقت آن رسیده است که هر کس سهم خودش را به دست بیاورد، آنگاه ما وارد حوزه استراتژی احد در حوزه سیاست خودمان شدهایم.»
وی اضافه کرد: «تقسیم منافع باعث میشود که همه از هم متفرق شوند و در ادامه فرصت برای دشمنان این مملکت فراهم شود تا از این فرصت برای ضربه زدن بهره برداری کنند.»
محبیان تاکید کرد: «اگر جریانات اصولگرا از راه بصیرت دور شوند و برای کسب منافع و پست تلاش کنند، تردید نکنید که اختلافات گسترده و وسیعی میان آنها پیش خواهد آمد.»
این روزنامه نگار اصولگرا در توضیح بیشتر این رویکرد اظهار کرد: «با توجه به اینکه آنها تصور میکنند دشمنان و رقبایشان از صحنه بهدر شدهاند، ممکن است که به سخت ترین حالت بهم هجوم بیاورند.»
وی افزود: «اما اگر وارد چنین صحنهای نشوند و باورهای دینی آنها را کنار هم بیاورد و به این نتیجه برسند که برای نیل به آن اهداف مقدس لازم است که وحدت را پیشه خود سازند، آن موقع میتوانند به شکل معقول و منطقی کنار هم بیایند که در این صورت دیگر هدفشان نه تقسیم کردن پستها و بلکه خدمت کردن خواهد شد، چنانچه آرمان ما هم همین را میگوید.»
مدیر مسئول خبرگزاری آریا با اشاره به مباحث مطرح شده پیرامون ایده "غربالگری در میان اصولگرایان" گفت: «برداشت من این است که غربالگری به مرور زمان، خود به خود و به شکل طبیعی صورت میگیرد و این نه فقط در جریان اصولگرا بلکه در همه جریانها به وقوع میپیوندد.»
وی در توضیح این مطلب افزود: «افراد در مسیر حرکت همواره به باورهای واحدی اعتقاد ندارند و ممکن است که به مرور زمان اعتقادشان متفاوت شده و در نتیجه اختلاف میان جریانها شکل گیرد. بنابراین جریان غالب مسیر خودش را طی میکند و جریانهای اقلیت کم کم جدا شده و مسیرهای دیگری را دنبال میکنند که جریان اصولگرا هم از این مساله مجزا نیست.»
محبیان با متفاوت خواندن این نوع از غربالگری با غربالگری که اکنون در فضای سیاسی کشور مطرح شده است، گفت: «در راستای غربالگری که جدیدا مطرح میشود، عدهای میگویند که برخی از اصولگرایان معاویه صفت هستند یا اینکه عنوان میشود برخی از اشخاص ناباب هستند. من نمیدانم این افراد چه تعریفی از اصولگرایی دارند که چنین سخنانی را مطرح میکنند.»
وی با اشاره به تعریف خود از "اصولگرایی" گفت: «بر اساس آن تعریفی که من دارم و بر اساس تعریفی که منطبق بر احکام شریعت، دین و اخلاق است، همه ما اصولگرا هستیم و طبیعتا نباید اختلاف زیادی با یکدیگر داشته باشیم.»
وی اضافه کرد: «اما اگر این چنین نیست و هر کسی به دنبال آن است که مفهوم اصولگرایی را با گروه خودش تطبیق دهد، آنگاه هر کسی تلاش خواهد کرد تا گروهای دیگر را حذف کند و نهایتا جریان اصولگرایی به گروهی کوچک تقلیل پیدا میکند که صرفا نامش بر مسمای یک گروه انطباق دارد.»
محبیان با بیان اینکه متاسفانه جریانی برای تصفیه دیگران شروع شده است، گفت: «دیگران را هرکس به نوعی تعریف میکند. البته در این گونه سخنان منظور من شخص خاص نیست. ولی متاسفانه اکنون نوعی از حرکت تنگ نظرانه مشاهده میکنم که ان شاالله خداوند کمک کند تا اینها از این تنگ نظری خارج شوند.»
وی تاکید کرد: «وقتی رهبری اصولگرایی را به نوعی تعریف میکنند که حتی بخشهایی از جریان موسوم به اصلاح طلب را نیز در بربگیرد، ما حق نداریم که تنگ نظری را تا به آنجا برسانیم که حتی نسبت به حذف کسانیکه رسما خود را اصولگرا مینامند، اقدام کنیم.»
این تحلیلگر مسایل داخلی در خصوص پیشنهاد علی مطهری نماینده منتقد دولت، مبنی براینکه اصولگرایان باید در انتخابات مجلس دو لیست جداگانه ارائه کنند، گفت: «تمام این ایدههایی که مطرح میشود نظرات شخصی افراد است و تا زمانی که مقبولیت عام پیدا نکند صرفا نظر است.»
محبیان طرح ایدههای مختلف را حق هر کسی دانست و عنوان کرد: «اگر جریان اصولگرایی جریانی با ریشههای فکری واحد است و تنها در روشهایی که برای نیل به اهداف مطح میشود، تفاوت وجود دارد، آنگاه اختلاف بین اصولگرایان اختلاف در روش خواهد بود.»
وی با این وجود برخی از اختلافات میان اصولگرایان را ریشهای ارزیابی کرد و گفت: «برای رسیدن به وحدت نیازمند گفتوگو و بحث در فضای آزاد هستیم. ما نمیتوانیم مانند کبک سرمان را زیر برف فرو کرده و خوشحال باشیم که بین جریان اصولگرایی وحدت وجود دارد. ما نمیتوانیم با ادای یک سری از کلمات کلی خودمان را واحد تلقی کنیم.»
وی با بیان اینکه باید فضا را باز کرده و اشکالات و شبههها را برطرف کنیم تا فضای اهانت به یکدیگر از بین برود، تصریح کرد: «الان متاسفانه افراد خیلی راحت در مورد دیگران حکم میکنند، ما اجازه چنین کاری را نداریم مگر اینکه به طرف مقابل نیز اجازه حرف زدن دهیم.»
عضو موسس حزب نواندیشان ایران اسلامی با تاکید بر اینکه اختلاف دیدگاه حتی در حد ریشههای فکری بین بخشهایی از جریان اصولگرا وجود دارد، گفت: «نباید این مساله را نادیده گرفت و از سوی دیگر هم نباید به این مساله استناد کرده و گفت که اصولگرایان هرگز به وحدت نخواهند رسید.»
محبیان با بیان اینکه تا انتخابات مجلس زمان داریم تا در یک پروسه به بیان دیدگاههای خود بپردازیم، گفت: «نهایتا از جنبه معنوی خداوند کمک میکند و از سویی دیگر مردم نیز تشخیص میدهند که کدام جریان به حق نزدیکتر است؛ ولی اگر بخواهیم به هر نحوی حق را به خودمان نزدیک کنیم، موفق نخواهیم شد.»
وی همچنین در این باره که چرا پروژه تخریب برخی از چهرههای شاخص اصولگرایی از سوی دیگر اصولگرایان دنبال میشود، گفت: «در بحث اخلاق سیاسی یک تفکیک بسیار روشن وجود دارد؛ اخلاق ماکیاولیستی و اخلاق سیاسی که در برخی از کشورهای غربی وجود دارد، یعنی اخلاقی خاص در حوزه سیاست که در آن مساله حق و باطل با مساله منافع جناحها، احزاب و گروهها گره خورده است و دیگری اخلاقی است که در حوزه تفکر دینی مطرح است یعنی اخلاقی که با حقیقت گره خورده است نه با منافع و حقیقت نیز ممکن است که له ما باشد یا علیه ما.»
عضو شورای سردبیری روزنامه رسالت توضیح داد: «بر این اساس اگر ما بخواهیم در حوزه اخلاق غربی وارد شویم، طبیعتا نباید عنوان جامعه اسلامی را بر خودمان بگذاریم، چرا که در این صورت ما هم مانند مابقی کشورهای غربی خواهیم بود، با این تفاوت که آنها دهها و صدها سال در حوزه اخلاق ماکیاولی عمل کردهاند و به همین دلیل نیز قوانین فراگیری در این باره وضع کردهاند که در چارچوب آن کمتر تخلف میکنند. اما چون ما در این حوزه وارد نیستیم، آن موقع احتمال دارد که به بدترین شکل وارد این حوزه اخلاق منفی شویم و در میان خوب و بد و زشت، چهره زشتی به خودمان بگیریم.»
محبیان درباره دلایل خروج افراد از اخلاق دینی گفت: «اولین دلیلی که باعث میشود افراد از این حوزه اخلاقی خارج شوند و تصور کنند که از طریق تخریب دیگران میتوانند به اثبات خود بپردازند، نفسانیات است.»
وی افزود: «در واقع افراد خودشان را شاخص حقیقت قرار میدهند و نه حقیقت را به عنوان شاخص مستقلی که باید خودشان را با آن بسنجند. در همین راستا افراد منافع، علایق و گروههای ذیربط خودشان را ملاک قرار میدهند و برای خود این حق را قایل هستند تا هر فرد یا گروهی را که با آنها یا در چارچوب خواستهای آنها نیست به هر نحوی از صحنه خارج کنند. تردیدی وجود ندارد که این رفتار منطبق بر آموزههای دینی ما نیست.»
این تحلیلگر مسایل سیاسی عامل دیگری که باعث خروج افراد از اخلاق دینی میشود را توجیهگری دانست و عنوان کرد: «قرآن میفرماید؛ انسان بر نفس خود بصیر است به شرط آنکه عذر و بهانهها را کنار بگذارد. مثلا بسیاری از افرادی که حتی ممکن است خودشان را مومن و مسلمان بدانند احتمال دارد که به خودشان این حق را قایل باشند که آبروی افراد را به راحتی بریزند.»
وی با بیان اینکه این افراد به جای آنکه بر طبق حق قضاوت کنند، حق را به گونهای برمیگردانند که به منافع آنها حکم کند، گفت: «در واقع این اشخاص نوعی توجیه یا بهانه را برای کارهای خودشان میتراشند، به این نحو که چون خیال میکنند در مسیر حق یا گروه خاصی که گمان میکنند حق است، قدم بر میدارند، پس این اجازه را دارند که هر کاری را ولو زشت انجام دهند، برای آنکه هدف مقدس است.»
محبیان ادامه داد: «هیچ هدفی از طریق راههای نا مقدس، نا مشروع و از طریق تخریب انسانها و نابود کردن وجهه و آبروی آنها به دست نمیآید. چرا که هیچ هدفی وسیله را توجیه نمیکند. در اخلاق دینی نیل به هدف مقدس باید از طریق راه مقدس باشد. انسانی که در حوزه سیاست دینی عمل میکند، چون اهدافش مقدس است باید بر رفتارش پاکی، سلامت، حفظ آبروی دیگران و ادب حاکم باشد. اگر از این چارچوبها خارج شویم، مسلما هدف مقدس نیست و تنها عذر و بهانهای برای نفسانیات وجود دارد.»