مدت‌ها قبل از اینکه بدانیم پرندگان می‌توانند میدان مغناطیسی زمین را ببینند، آلبرت اینشتین در نامه‌ای برای سایر محققان درباره امکان وجود «ابَر حس» در حیوانات با آن‌ها بحث کرده بود.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از sciencealert، نامه گم‌شده‌ای که توسط آلبرت اینشتین به یک محقق به نام گلین دیویس در سال ۱۹۴۹ نوشته شده بود کشف شد و گفته می‌شود این نامه در زمینه‌های زیست‌شناسی و فیزیک، پیش‌بینی‌های بسیاری داشته است.
نامه اولیه‌ای که گلین دیویس به آلبرت اینشتین نوشته بوده، در خصوص ادراک حیوانات و آنچه می‌تواند در مورد جهان فیزیکی اشتراکی وجود داشته باشد، سوالاتی پرسیده بوده است. آلبرت اینشتین در پاسخ به آن نوشته: «می‌توان تصور کرد که بررسی رفتار پرندگان مهاجر و کبوتر‌های حامل ممکن است روزی به درک فرآیند فیزیکی منجر شود که هنوز مشخص نیست.»
حال اکنون بعد از ۷۰ سال، شواهد نشان می‌دهد که پرندگان می‌توانند میدان مغناطیسی زمین را با استفاده از گیرنده‌های نوری ویژه به نام کریپتوکروم که به تغییرات ظریف در میدان مغناطیسی سیاره حساس هستند را حس کنند. این چیزی است که به آن‌ها اجازه می‌دهد هزاران کیلومتر مهاجرت کنند و گم نشوند. جالب است بدانید سایر حیوانات، مانند لاک پشت‌های دریایی، سگ‌ها و زنبور‌ها نیز توانایی عجیبی در درک میدان‌های مغناطیسی سیاره ما دارند.
جالب است بدانید که در زمان نگارش این نامه، علم زیست‌شناسی و علم فیزیکی شروع به ادغام شدن و همکاری کردند که هرگز قبلاً چنین رویدادی وجود نداشت. برای مثال پژوک‌یابی خفاش به ساخت فناوری رادار کمک کرد.
به نظر می‌رسد، دیویس بیشتر به این موضوع علاقه‌مند بوده است که چگونه این دانش جدید بیولوژیکی را می‌تواند به فناوری آینده کمک کند. همچینن اینشتین بر این باور بوده که ما به تحقیقات بیولوژیکی بیشتری نیاز داریم. اینشتین به دیویس اینچنین پاسخ داد: «من نمی‌توانم امکانی برای استفاده از این نتایج در تحقیقات مربوط به مبانی فیزیک ببینم. این امر تنها در صورتی می‌تواند رخ دهد که نوع جدیدی از ادراک حسی، نسبت به نوع و شکل حرکتی آن‌ها، از طریق رفتار حیوانات آشکار شود.»
از زمان ارسال نامه، ما چیز‌های زیادی در مورد رفتار حیوانات که چگونه دنیا را درک می‌کنند، آموخته ایم. درست همانطور که اینشتین پیش بینی کرد، این دانش در حال حاضر به ما کمک می‌کند تا فناوری را بهبود بخشیم، مانند دوربین‌های آیفون حال حاضر.
مکانیسم‌های دقیقی که حیوانات از طریق نور ادراک دارند و یا میدان مغناطیسی زمین را حس می‌کنند. اما در خصوص این موضوع امکان جدا شدن این دو وجود دارد و ممکن است برای همه گونه‌ها یکسان نباشد.
به عنوان مثال، به نظر می‌رسد زنبور‌ها میدان مغناطیسی را در شکم خود احساس می‌کنند، اما پرندگان و سگ‌ها آن را عمدتاً از طریق گیرنده‌های نوری ویژه کریپتوکروم در چشمانشان خود انجام می‌دهند. حتی سلول‌های انسانی کریپتوکروم می‌سازند و تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که این سلول‌ها به صورت پویا به تغییرات میدان مغناطیسی واکنش نشان می‌دهند.
