فرارو- یک گوساله بوفالو که ظاهری کاملاً متفاوت با بقیه گله داشت، در پارک ملی کروگر آفریقای جنوبی مشاهده شد. این گوساله با بیماری به نام هیپرکراتوز متولد شد که منجر به ایجاد پنجههای خرس مانند به جای سم و پاهای ضخیم غیر طبیعی میشود.
به گزارش فرارو، پم بریس برند در حالی که در تعطیلات سالانه خود در پارک ملی کروگر بود با این منظره عجیب روبرو شد. او میگوید که هنگام رانندگی در پارک ملی کروگر در S۹۰ به سمت چاله آب شیتسالالنی با گلهای از بوفالوها مواجه شدیم که در حال چرا بودند و به سمت آب حرکت میکردند.
گله بزرگ از بوفالوها تشکیل شده بود که پیر و جوان بودند. در میان آنها متوجه گوسالهای شدم که کمی عجیب به نظر میرسید. با نزدیکتر شدن، تغییر شکل به وضوح بیشتری دیده میشد. پاهای ضخیم و پنجههای خرسمانند به جای سم! این یک منظره نادر و جذاب بود که مرا کنجکاو کرد.
دلیل چنگالهای خرسمانند در گوساله بوفالو میتواند به دلیل کمبود تغذیهای یا یک جهش ژنتیکی باشد. این بیماری هیپرکراتوز نامیده میشود. مشکلات سم میتواند منجر به مشکلاتی در راه رفتن گوساله شود که یک مسئله اصلی برای حیوانات در طبیعت است. گوسالهها برای همگام شدن با گله و جلوگیری از تبدیل شدن به طعمه باید سمهای قوی و سالم داشته باشند.
با رشد گوساله ها، سم آنها قویتر و بادوامتر میشود. این برای بقای آنها در بیابان خشن آفریقا ضروری است. سم بوفالو خمیده و سخت است، این به حیوان امکان میدهد زمین را بگیرد و از سر خوردن خودداری کند. این امر به ویژه در فصل مرطوب که زمین ممکن است گل آلود و لغزنده شود بسیار مهم است.
ما خودروی خود را خاموش کردیم و بیش از یک ساعت به تماشای آنها و عکاسی از آنها نشستیم. گوساله کوچولو به شکلی عجیب قدم برمیداشت، اما مثل خواهر و برادرش خوشحال به نظر میرسید.
در طبیعت، گلههای بوفالو اغلب در حال حرکت هستند. آنها باید منابع غذایی و آب را پیدا کنند و از شکارچیان دوری کنند. این بدان معناست که گوسالهها باید بتوانند با بقیه گله همگام شوند. گوساله ضعیف یا آسیب دیده یک مسئولیت برای گروه است، زیرا ممکن است آنها را کند کند یا شکارچیان را جذب کند.
حداکثر طول عمر ثبت شده برای یک بوفالو که در طبیعت زندگی میکند ۲۵ سال است. گوسالهها در گلههای بزرگ متولد میشوند و دیدن دهها گوساله در یک گروه غیر معمول نیست. این حیوانات جوان میتوانند در عرض یک ساعت پس از تولد بایستند و راه بروند که برای بقای آنها در طبیعت ضروری است. بوفالوهای جوان برای محافظت و راهنمایی نزدیک مادر و خواهر و برادر خود میمانند، زیرا شکارچیانی مانند شیرها و کفتارها اغلب آنها را هدف قرار میدهند.