راه‌های در امان ماندن از برخورد فاجعه‌بار یک سیارک با زمین

برخورد سیارک‌های بزرگ و خطرناک، یک تهدید بالقوه برای زمین به شمار می‌رود اما ناسا تاکید دارد که می‌توان این خطر را دفع کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، اگرچه ناسا اخیرا تایید کرده است که می‌تواند یک سیارک قاتل را از مسیر آن به سمت زمین منحرف کند اما این پرسش هنوز برای مردم وجود دارد که اگر سیارک قاتل به زمین برخورد کند، چگونه زنده خواهند ماند.

جدیدترین برخورد فاجعه‌بار، ۶۶ میلیون سال پیش رخ داد و دایناسورها را از بین برد. برخی از دانشمندان باور دارند که ما احتمالا باید در انتظار یک برخورد بزرگ دیگر باشیم.

با این عذاب اجتناب‌ناپذیر که جامعه علمی را فرا گرفته است، پژوهشگران به طور خستگی‌ناپذیری روی دستورالعمل‌هایی کار می‌کنند که می‌توانند بشریت را در زنده ماندن یاری دهند.

نخستین گام برای نابود کردن سیارک قاتل باید پیش از این که خیلی دیر شده باشد، برداشته شود. اگرچه به نظر می‌رسد آژانس فضایی آمریکا این موضوع را پوشش داده است اما بیش از ۲۰۰۰ سنگ فضایی بالقوه خطرناک وجود دارند که در شرف لغزش زیر رادار هستند.

ناسا در سال ۲۰۲۲ برای نخستین ماموریت دفاع از سیاره که «لحظه آرماگدون»(Armageddon moment) نامیده می‌شود، «آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه» یا «دارت»(DART) را انجام داد. هدف فضاپیمای دارت، قمری به نام «دیمورفوس»(Dimorphos) بود که به دور سیارک مادر خود موسوم به «دیدیموس»(Didymos) می‌چرخید.

در ۲۶ سپتامبر، جهان مشاهده کرد که «دارت» با سرعت ۱۵ هزار مایل در ساعت به سمت دیمورفوس اوج می‌گیرد تا آن را از مدار خود خارج کند و در روز اول مارس ۲۰۲۳، ناسا تأیید کرد که این ماموریت موفقیت‌آمیز بوده است.

دانشمندان «دانشگاه آریزونای شمالی»(NAU) گفتند: دارت به منظور اثبات مفهومی برای روش ضربه‌گیر جنبشی دفاع سیاره‌ای باید این موضوع را نشان می‌داد که می‌تواند یک سیارک و مدار مورد نظر را در طول برخورد با سرعت بالا هدف قرار دهد.

احتمال برخورد یک سیارک به اندازه سیارک «چیکشلوب»(Chicxulub) قاتل دایناسورها به سیاره ما، هر ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال یک بار است اما این رویداد غیرممکن نیست.

کارشناسان می‌گویند که اگر ناسا نتواند یک سنگ فضایی بزرگ را منحرف کند، بهترین راه این است که منطقه برخورد را ترک کنیم و از مناطق ساحلی دور شویم.

از آنجا که ۷۱ درصد زمین از آب تشکیل شده، احتمال سقوط سیارک در اقیانوس بیشتر است. هنگامی که این اتفاق بیفتد، برخورد می‌تواند سونامی‌های بزرگی را ایجاد کند که تمام زمین‌های مجاور را در بر می‌گیرد.

برای مثال، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۹.۱ ریشتر در ۱۱ مارس ۲۰۱۱ در سواحل ژاپن رخ داد. این سونامی قوی، ذوب شدن سه راکتور را در نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی به همراه داشت و صدها هزار نفر از ساکنان مجبور شدند منطقه را تخلیه کنند. آمار رسمی منتشر شده در سال ۲۰۲۱، از ۱۹ هزار و ۷۴۷ کشته، ۶۲۴۲ مجروح و ۲۵۵۶ مفقود در این فاجعه خبر می‌دهد.

آثاری که ناشی از برخورد یک سیارک هستند، بسیار ویران‌گر خواهند بود.

نکته دیگر برای زنده ماندن این است که به دنبال پناهگاه زیرزمینی باشید. با وجود این، هنگامی که یک سیارک با زمین برخورد می‌کند، گرد و غبار، زباله‌ها و حتی گازهای سمی را انتشار می‌دهد که سال‌ها یا حتی دهه‌ها در جو باقی می‌مانند. در هر حال، دانشمندان بر این باورند که امن‌ترین مکان، پناهگاه زیرزمینی خواهد بود.

پناهگاه‌ها می‌توانند گران باشند و هزینه‌ای از ۲۰ هزار دلار تا یک میلیون دلار و بالاتر را شامل شوند. این موضوع، پناهگاه‌ها را بیشتر به یک مکان لوکس تبدیل می‌کند تا یک ضرورت.

یک شرکت به نام «دِ ویووز گروپ»(The Vivos Group)، پناهگاه‌هایی به قیمت ۳۵ هزار دلار با حداکثر ظرفیت ۲۴ نفر می‌سازد. مجموعه‌ای از این امکانات در داکوتای جنوبی، ۱۰ هزار نفر را در خود جای می‌دهند و به عنوان «طرح پشتیبان برای بشریت» مورد استقبال قرار دارند.

دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که پس از برخورد، در پناهگاه بمانید تا زمانی که ثابت شود محیط زیست امن است. این اثبات امنیت را می‌توان با بررسی مداوم هوای بیرون برای اطمینان یافتن از برقراری شرایط عادی، اطمینان از فروکش کردن آتش و سیل و عدم باریدن باران اسیدی از آسمان انجام داد.