فرارو- چگونه یک نبرد شکسپیری بین «دیو گیلمور» و «راجر واترز» بر سر هنر، پول و ژئوپولیتیک آغاز شد.
به گزارش فرارو به نقل از نیواستیتسمن، درگیری‌های داخلی در گروه‌های موسیقی پاپ نه جدید هستند و نه نادر. علل و عوامل بروز جنگ‌ها درون این گروه‌ها به خوبی شناخته شده اند: بر اثر پول (گروه بیتلز)، دعوا‌های ناشی از رفتار‌های کودکانه (مانند آن چه در مورد گروه‌های اورلی برادرز و گروه راک بریتانیایی کینکس و اوئیسیز رخ داد). با این وجود، نوع روابط مسموم بین اعضای پینک فلوید تقریبا بی‌نظیر است و از نظر پیچیدگی و این که هنر، تجارت و ژئوپولیتیک را شامل می‌شود بی‌نظیر است.
در هفته‌های اخیر شاهد تشدید خصومت‌ها در جریان درگیری چندین دهه‌ای بین «دیو گیلمور» و «راجر واترز» عضو بنیانگذار و نوازنده گروه پینک فلوید بودیم.
در تاریخ ۶ فوریه «پالی سامسون» شریک زندگی «گیلمور» که نویسنده است در توئیتی به واترز حمله کرد و او را به «یهودستیزی» متهم کرد. او هم چنین از مواضع واترز در مورد پوتین انتقاد کرده بود. او هم چنین از واترز با واژگان و صفاتی، چون «دروغگو، دزد، ریاکار، مرتکب فرار مالیاتی، لب زن در کنسرت ها، زن ستیز، بیمار در حسادت و مگالومانیایی (دچار هذیان خود بزرگ بینی)» یاد کرد. گیلمور بلافاصله پس از انتشار این توئیت آن را بازنشر کرد و افزود: «واژه به واژه آن چه گفته شده به وضوح درست است».
پینک فلوید همواره یک گزاره مرموز و مبهم بوده است. «سید برت» نابغه اصلی پینک فلوید آن گروه را در سال ۱۹۶۸ میلادی زمانی که سلامت روانی‌اش تشدید شده بود ترک کرد زمانی که وضعیت‌اش غیر قابل دفاع شده بود. از آن زمان به این سو واترز به عنوان ترانه سرای اصلی گروه ظاهر شد و هوس کیهانی انگلیسی دوران برت را با دیدگاه سیاسی و فلسفی‌ای جایگزین ساخت که در حماسه‌های ترسناک و در عین حال قابل تحسین مانند «نیمه تاریک ماه» (۱۹۷۳ میلادی) و «دیوار» (۱۹۷۹ میلادی) به منصه ظهور رسید.
واترز در سال ۱۹۸۵ میلادی گروه پینک فلوید را ترک کرد. او به وضوح باور داشت که این نشانه‌ای برای ضرورت بازنشستگی سایر اعضای گروه است گروهی بدون سکان و بی‌سر. با این وجود، سایر اعضای گروه نه تنها بازنشسته نشدند بلکه گیلمور و نیک میسن درامر گروه (به همراه ریک رایت نوازنده کیبورد که واترز او را از گروه اخراج کرده بود) چندین آلبوم بسیار موفق دیگر (که ترانه‌هایی از پالی سامسون را نیز شامل می‌شدند) به بازار عرضه کردند. واترز یاران قبلی گروه خود را به دادگاه کشاند و از آنان شکایت کرد.
او مدعی شد که گروه پینک فلوید نیروی خلاقانه خود را در دوره زمانی‌ای که در اوج بود نشان داد و ادامه ضبط موسیقی توسط آن گروه و برگزاری کنسرت‌های مختلف تحت نام پینک فلوید به اعتبار و شهرت آن آسیب می‌رساند. این پرونده شکایت دو سال به طول انجامید و در نهایت در جلسه‌ای در خانه قایقی گیلمور در لندن در شب کریسمس در سال ۱۹۸۷ میلادی به پایان رسید. واترز بعدا به «بی بی‌سی» گفته بود که از شکایت خود علیه اعضای گروه پشیمان شده است. او گفته بود: «البته من اشتباه کردم، اما چه کسی اهمیت می‌دهد»؟
در سال‌های میانی دوره‌هایی از آتش بس میان اعضای گروه وجود داشتند. آن گروه در سال ۲۰۰۵ میلادی برای اجرای در کنسرت Live ۸ در هاید پارک لندن دوباره متحد شدند و کنار یکدیگر قرار گرفتند. تمرین پیش از برگزاری کنسرت در فضایی خوب انجام شد. گیلمور در آن زمان گفت: «من دیدم که چطور ممکن است مشاجره‌هایی رخ دهند، اما ما دیگر علیه یکدیگر نیستیم. خلاص شدن‌مان از شر آن تندی پیشین در روابط‌مان کار خوبی بوده است. چه کسی می‌خواهد تا آخر عمر آن گونه رابطه را حفظ کند»؟
واترز روی صحنه هنگام برگزاری کنسرت گفت: «لحظه‌ای بسیار احساسی است که پس از گذشت سال‌ها دوباره اینجا در کنار این سه نفر ایستاده ام».
با این وجود، گویا این یک صبح دروغین بود و جنگ ادامه داشت. به نظر می‌رسد که مشکلات میان اعضای گروه پس از تهاجم روسیه علیه اوکراین وارد مرحله تازه‌ای شده است. سال گذشته «نیک میسن» و «گیلمور» همراه با «آندری خلیونیوک» آهنگساز اوکراینی نسخه‌ای از یک آهنگ میهن پرستانه اوکراینی را ضبط کردند. انتشار تک آهنگ «هی هی برخیز» اولین کار عرضه شده با نام پینگ فلوید از زمام انتشار آلبوم «ناقوس جدایی» در سال ۱۹۹۴ میلادی به این سو بود.
آهنگ تازه باعث شد تا پینک فلوید بتواند نیم میلیون پوند کمک برای اوکراینی‌ها جمع آوری کند. واترز کاری را که اکثر افراد به عنوان همبستگی تحسین برانگیز اعضای پینک فلوید با اوکراینی‌های تحت محاصره قلمداد کردند با دیدی متفاوت مورد ارزیابی قرار داد. او گفت: «من این کار را واقعا بسیار غم‌انگیز می‌دانم. برای من بیگانه است. در این اثر انسانیت بسیار کمرنگ بود. این کار باعث تشویق به ادامه جنگ می‌شود. منظورم این است که آنان در این اثر این موضوع را مطرح نکرده‌اند که جنگ و کشتار را متوقف کنید نگفته‌اند رهبران جهان دور یکدیگر جمع شوید تا با هم صحبت کنید».
واترز که در ابتدای حمله روسیه علیه اوکراین آن را به عنوان «عملی گانگستری» و تبهکارانه محکوم کرده بود از آن زمان به سو چرخشی فاقد ظرافت را انجام داد و اخیرا اقدامات روسیه را «احتمالا تحریک‌آمیز‌ترین تهاجم تاریخ» توصیف کرده است. واترز به جایی رسید که اکنون از اقدامات تجاوزکارانه پوتین حمایت می‌کند.
او می‌گوید: «براساس دلایلی که روسیه مطرح می‌کند البته اگر من آن را به خوبی درک کرده باشم این حمله صورت گرفته است از جمله آن که» ما می‌خواهیم نسل کشی احتمالی علیه جمعیت روسی زبان دونباس را متوقف کنیم و ما می‌خواهیم در اوکراین با نازیسم مبارزه کنیم او افزوده بود: «اوکراین کشوری دوپاره است و در واقع یک کشور نیست و بیش‌تر یک تجربه مبهم است «دولت روسیه از واترز دعوت کرد تا در سازمان ملل در مورد مناقشه در اوکراین سخنرانی کند. او هم چنین گفته است که» تایوان بخشی از چین است «او در گفتگو با CGTN یک کانال تلویزیونی مرتبط با دولت چین در مورد آینده آن جزیره گفته بود:» این تصمیمات برعهده ملت چین هستند و به ما مربوط نیست».
وارتز مردی با نظرات سرسختانه و بحث برانگیز تفکرات‌اش را با صدای بلند و به صورت مکرر بیان می‌کند. او در توئیتر «جولیان آسانژ» را تحسین می‌کند. او در آغاز تور فعلی‌اش برای برگزاری کنسرت با عنوان «این یک تمرین نیست» گفته بود: «اگر شما یکی از افرادی هستید که می‌گوید من عاشق پینک فلوید هستم، اما نمی‌توانم افکار سیاسی راجر را تحمل کنم ممکن است بهتر باشد همین الان از اینجا بروید». چنین رفتار‌هایی چهره یک فرد پرخاشگر را از او به نمایش می‌گذارد چهره فردی که به شدت ضد غربی و با لحنی مغرور و متکبر است. چنین رفتاری به طور فزاینده‌ای چهره‌ای مشابه «نوام چامسکی»، اما در عرصه موسیقی راک را از او به نمایش می‌گذارد.
هم چنین در دشمنی‌های پینک فلوید یک نقطه اشتعال آشنا یعنی تفاوت‌های موسیقی نیز وجود دارد. واترز ادعا می‌کند از نظر فرهنگی مهم‌تر از ستاره‌های موسیقی معاصری مانند «دریک» یا «د ویکند» است و ممکن است در این زمینه حق با او باشد. واترز هم چنین اعلام کرده که در حال ضبط مجدد اثر بزرگ گروه پینک فلوید یعنی «نیمه تاریک ماه» به عنوان یک آلبوم انفرادی است و در این باره اظهار داشت: «این پروژه من است و من آن را نوشتم. پس بله، می‌توانم این کار را انجام دهم».
این در حالیست که اگر واترز کل آلبوم را دوباره ضبط کند و نه صرفا آهنگ‌هایی که خود خالق آن بوده باید حق امتیاز را با میسن و گیلمور و سایر اعضای گروه به اشتراک بگذارد. هم چنین، در صورتی که او بخواهد به صورت انفرادی و جدای از گروه این کار را انجام دهد باید تک نوازی‌های گیتار انجام شده توسط گیلمور که در موسیقی وجود دارند را حذف کند. این در حالیست که تک نوازی‌های گیلمور بسیار غنی هستند و نوازندگی و آواز او جزئی جدایی ناپذیر از صدای گروه پینک فلوید است. برای مثال، در بزرگترین تک آهنگ موفق و تنها شماره یک بریتانیا یعنی «خشتی دیگر در دیوار» که اثری به شدت در سبک بلوز محسوب می‌شود نوازندگی گیتار گیلمور را می‌توان به شکلی پررنگ احساس کرد.
با این وجود، واترز دید متفاوتی دارد. او در مصاحبه‌ای با «دیلی تلگراف» در ماه جاری رایت و گیلمور را نادیده گرفت و گفت: «آنان نمی‌تواند آهنگ بنویسند و چیزی برای گفتن ندارند. آنان هنرمند نیستند! آنان هیچ ایده‌ای ندارند. حتی یک ایده نیز بین آنان وجود ندارد. آنان هرگز ایده‌ای نداشته‌اند و همین موضوع است که دیوانه‌شان می‌کند».
با این وجود، سایر اعضای گروه تاکنون با میانه روی و مهربانی اظهارنظر کرده اند. «نیک میسن» در گفتگو با «دیلی تلگراف» در سال ۲۰۲۰ میلادی با خونسردی گفته بود: «این به برخی دیدگاه‌های نسبتا ریشه دار در مورد آن چه مهم است مربوط می‌شود. راجربرای نوشتن آهنگ و ترانه احترام زیادی قائل است. او احترام مشابهی را برای نوازندگی گیتار و آوازخوانی قائل نیست». دیو گیلمور موضعی صریح‌تر و مستقیم‌تر اتخاذ کرده است. زمانی که از او پرسیده بودند چرا دیگر هرگز با واترز همکاری نمی‌کند او پاسخ داده بود: «چون او آزار می‌دهد و زخمی می‌کند».
اخیرا «واترز» از طریق بولتن توئیتری خود به اظهارات «پالی سامسون» پاسخ داده است: «راجر واترز از اظهارات تحریک‌آمیز و بسیار نادرست مطرح شده از سوی» پالی سامسون «درباره خود در توئیتر آگاه است و کاملا چنین اظهاراتی را رد می‌کند. او در حال حاضر در مورد موقعیت خود در حال کسب مشاوره است».
مثل همیشه زمانی که روابط تیره می‌شوند شادترین افراد وکلا هستند و کار به شکایت حقوقی می‌کشد.
