پس از انتخاب ملونی در سپتامبر، او رهبر راست‌گراترین دولت ایتالیا از زمان موسولینی شد. حزب او، «برادران ایتالیا» از ویرانه‌های آزمایش شکست‌خورده ایتالیا با فاشیسم متولد شد.
در هفته‌های قبل از انتخاب رهبر راست‌گرای تندروی ایتالیا، «جورجیا ملونی»، چپ‌ها «زنگ خطر دموکراسی» ایتالیا را به صدا درآوردند. اتحادیه اروپا برای پیوستن ایتالیا به صفوف اعضایی مانند مجارستان و لهستان که ارزش‌های اصلی اتحادیه را به چالش کشیده‌اند، آماده می‌شد. سرمایه‌گذاران بین‌المللی نگران بازارهای مخوف هستند.
به گزارش دنیای اقتصاد، «جیسون هوروویتز» در گزارش ۱۴فوریه در نیویورک‌تایمز نوشت، اما با گذشت بیش از ۱۰۰روز از دوران تصدی‌اش، خانم ملونی ثابت کرد که کمتر قابل پیش‌بینی است. او جرقه‌هایی از خشم ناسیونالیستی را نشان داد که این ترس را در داخل و خارج از کشور برانگیخته بود که چرخش اقتدارگرایانه همچنان در این‌سو و آن‌سو دیده می‌شود. اما تا به حال، او همچنین به شیوه‌ای بسیار کمتر ایدئولوژیک اما بیشتر عمل‌گرایانه حکومت کرده است.
آن عادی بودن غیرمنتظره روزهای اولیه‌اش که تشکیلات اروپایی و منتقدان ایتالیایی او را آزار می داد، باعث آرامش شده است؛ اما این ابهام را نیز ایجاد می‌کند که تا چه حد باید این «آتش» را در آغوش گرفت یا همچنان باید با احتیاط منتظر ماند. ملونی خود را سوژه کرده است. او نگرانی‌های بین‌المللی را درباره توانایی ایتالیا برای پرداخت بدهی‌هایش با تصویب بودجه‌ای سنجیده کاهش داده است. او ملاقات‌های صمیمانه‌ای با رهبران اتحادیه اروپا داشته و از میزان حملات خود علیه این بلوک، مهاجران و نخبگان کاسته است. او راه سلف خود، ماریو دراگی را دنبال کرده و با «صندوق بهبود بیماری همه‌گیر» به دنبال اجرای طرح خود برای مدرن کردن کشور با میلیاردها یورو در اتحادیه اروپا است. درحالی‌که سیلویو برلوسکنی، شریک ائتلافی او چندی پیش از پوتین عذرخواهی کرد و ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین را مقصر حمله روسیه به این کشور دانست، اما محبوبیت او در عمل لطمات توپ‌های فعال در ائتلاف راست‌گرای او را به حداقل رسانده است.
در اولین آزمون انتخاباتی برای ملونی پس از پیروزی ائتلاف او در سپتامبر گذشته، جناح راست میانه در انتخابات منطقه‌ای روز دوشنبه، چپ را در هم شکست. او در یک گفت‌وگوی هفتگی به نام «یادداشت‌های جورجیا» در رسانه‌های اجتماعی گفت: «اکنون باید با واقعیت کنار بیاییم.» او توضیح داد که چرا باید وعده‌های پوپولیستی انتخاباتی برای کاهش مالیات بر سوخت را به تعویق اندازد. «انریکو لتا» رهبر چپ میانه که هشدار داده بود که او دموکراسی ایتالیا را تهدید خواهد کرد، گفت که ملونی در مسائل اقتصادی و مالی «بهتر از آنچه ما انتظار داشتیم» عمل کرده است. او گفت که ملونی با تصمیم به «پیروی از قوانین» و با اجتناب از «ارتکاب هرگونه اشتباه» حملات آشکار خود به اتحادیه اروپا را رها کرده است. «لتا» که نتوانست مانع حضور ملونی شود و بنابراین از رهبری حزب کناره گرفت، گفت: «واقعیت این است که او قوی است. او در یک ماه عسل کامل، بدون جایگزینی در میان اکثریت و اپوزیسیون است.»
پس از انتخاب ملونی در سپتامبر، او رهبر راست‌گراترین دولت ایتالیا از زمان موسولینی شد. حزب او، «برادران ایتالیا» از ویرانه‌های آزمایش شکست‌خورده ایتالیا با فاشیسم متولد شد. در اپوزیسیون، او با دیگر رهبران راست‌گرای تندرو اروپا که ارزش‌های دموکراتیک اروپا را به چالش کشیده‌اند، مانند نخست‌وزیر مجارستان، ویکتور اوربان، به اهداف مشترکی دست یافت. اما از زمان به قدرت رسیدن، اگر ملونی نشان دهد که اگرچه چیزی کمتر از اوربان است اما مسوول سومین اقتصاد بزرگ منطقه یورو هم است، به گفته تحلیلگران، تفاوت ممکن است در وابستگی عمیق ایتالیا به اروپا برای میلیاردها یورو کمک مالی و انعطاف‌پذیری در قبال بدهی‌های عظیم آن باشد.
