بیماری آلزایمر شایع‌ترین نوع دِمانس (اختلال شناخت و حافظه) با شروع تدریجی و پیشرفت مداوم است که به مرور حافظه و توانایی‌های ذهنی دیگر مانند تفکر، استدلال و قضاوت فرد را تحت تأثیر قرار میدهد و فرد را در انجام وظایف روزانه زندگی با مشکل مواجه میکند.
ابتدا، برای آنکه بدانیم آلزایمر چیست باید دمانس را بشناسیم. دِمانس یا اختلال شناخت و حافظه به شرایطی گفته میشود که بر اثر آن طی روندی آهسته و تدریجی، عملکرد‌های عالی مغز دچار آسیب شده و از بین می‌رود. معمولا افت حافظه نشانه‌ای است که سبب مراجعه فرد به پزشک میشود و علاوه بر آن نقایصی در چندین قلمرو شناختی مانند قدرت تفکر، تکلم، قضاوت، استدلال و ادراک دیده میشود.
بیماری آلزایمر موجب میشود بر روی سلول‌های ناحیه هیپوکامپ مغز (بخش حافظه) افراد مبتلا رسوبات پروتئینی به نام پلاک‌های آمیلوئید ایجاد شود. این پلاک‌ها نه تنها مانع از ارتباط بین سلول‌های عصبی میشود، بلکه باعث تخریب سلول‌های اطراف خود نیز خواهد شد. علاوه بر پلاک‌های آمیلوئید، کلافه‌های پیچیده دیگری با نام کلافه‌های نوروفیبریلاری در سلول‌های عصبی مغز به وجود میآید. ازدیاد و رشد این ترکیب باعث از بین رفتن سلول‌های مغزی میشود. کاهش سطح بعضی از موادشیمیایی که پیام‌ها را بین سلول‌های عصبی منتقل میکند نیز باعث از بین رفتن ارتباط بین سلول‌ها می‌گردد. تمام این موارد باعث کوچک شدن و آتروفی مغز میشود.
با افزایش سن تغییراتی در حافظه ایجاد میشود که طبیعی است. اما نشانه‌های بیماری آلزایمر چیزی بیش از فراموشی‌های موقتی و ساده می‌باشند. افرادی که به بیماری آلزایمر دچار می‌شوند، مشکلاتی را در برقراری ارتباط، یادگیری، تفکر و استدلال تجربه می‌کنند. این مشکلات بر وضعیت شغلی، فعالیت‌های اجتماعی و زندگی خانوادگی فرد تاثیر می‌گذارد.
انجمن جهانی آلزایمر ده علامت هشدار را تهیه کرده است تا به شما کمک کند تغییراتی را که در اثر بالا رفتن سن در حافظه ایجاد میشود از علائم بیماری آلزایمر افتراق دهید.
بین تغییرات معمول حافظه و علائم بیماری مرز مشخص و واضحی وجود ندارد. اگر فردی دچار تغییراتی در عملکرد و حافظه خود شد بهتر است به پزشک مراجعه کند. بنابر توصیه انجمن آلزایمر ایران، بهتر است در مورد این بیماری اطلاعاتی کسب کنند. همچنین افراد مبتلا به دمانس (اختلال شناخت و حافظه) و خانواده هایشان هر چه سریعتر مورد حمایت و مراقبت قرار گیرند.
اختلال حافظه، در حدی که در انجام فعالیت‌های روزانه، مشکل ایجاد کند. افراد معمولی ممکن است یک قرار ملاقات، اسم همکار و یا شماره تلفن دوستی را فراموش کنند و سپس بخاطر آورند. اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر اغلب مسائل (بویژه مسائلی که اخیرا اتفاق افتاده) را فراموش میکند و هرگز هم بخاطر نمی‌آورد.
فرد پر مشغله ممکن است گهگاهی حواسش پرت شود. مثلاً هویجی راکه برای استفاده درکنار غذای اصلی پخته است، برروی اجاق گاز جاگذارده، تا پایان غذا هم بخاطر نیاورد. اما فرد مبتلا بتدریج توانائی پخت غذا (به شیوه سابق) را ازدست میدهد وگاهی نیز فراموش میکند که غذا خورده است.
برای همه افراد پیش میآید که در پیدا کردن لغات مناسب دچار مشکل شوند. ولی فرد مبتلا به بیماری آلزایمر گاهی کلمات ساده را ازیاد برده و لغات نامناسب جایگزین میکند. درنتیجه جملات او نامفهوم می‌شوند. اشتباهات دستوری و ناتوانی دنبال کردن یک موضوع از دیگر نشانه هاست.
بطور طبیعی گاهی اوقات ممکن است افراد مواردی را از یاد ببرند. مثلاً روز‌های هفته، تاریخ روز و یا مقصدشان را فراموش کنند، ولی دوباره با تمرکز بیاد بیاورند. فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است در خیابان راه خود را گم کند. نداند که چگونه به آنجا رفته است و یا نتواند از آنجا راه خانه خود را دوباره پیدا کند.
ممکن است فردمبتلا به بیماری عفونی مراجعه به پزشک را به تعویق بیاندازند، ولی بالاخره اینکار را انجام میدهد. اما فرد مبتلا بهبیماری آلزایمر نه مشکلاتش را درک میکند و نه مراجعه به پزشک را ضروری می‌داند. همچنین اختلال در تصمیم گیری‌های ساده (مانند پوشیدن لباس‌های زمستانی در گرمای تابستان) از دیگر علائم هشداردهنده است.
گاه و بی‌گاه ممکن است افراد رسیدگی به حساب‌های مالیشان را مشکل بدانند. اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به تدریج ارقام را فراموش میکند و نمی‌داند با آن‌ها چکار کند.
هر کسی ممکن است که موقتاً کلید یا کیف پولش را سر جایش نگذارد. ولی فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است اجسام را در جا‌های نامربوط بگذارد. مثلاً گذاشتن اتو در فریزر و یا ساعت مچی در قندان.
همه ممکن است گهگاهی غمگین و یا بد خلق باشند. اما در فرد مبتلا به بیماری آلزایمر خُلق بیمار میتواند سریعاً تغییر کند. حتی وی بی هیچ دلیل، آرامشش به اشک و خشم تبدیل شود.
بطور طبیعی افراد گاهی از کار خانه، فعالیت‌های شغلی و یا وظایف اجتماعی خسته می‌شوند. ولی در نهایت و پس از کمی استراحت دوباره انگیزه‌های خود را با می‌یابند. اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است نسبت به وقایع و رویداد‌های محیط زندگی و خانواده اش کاملاً بی تفاوت بنظر آید.
حتی اگر از قبل انتظار دریافت تشخیص دمانس برای خود را داشته اید، شنیدن این خبر ممکن است شما و اطرافیانتان را وحشتزده کرده و اوقاتی پراضطراب و ناراحت کننده را ایجاد کند. به یاد داشته باشید که ابتلاء به دمانس به معنای پایان زندگی نیست. شما هنوز می‌توانید بسیاری از کار‌ها را انجام دهید.
برای اینکه زندگی هم اکنون و در آینده آسانتر و لذت بخش‌تر باشد، برای آینده خود برنامه ریزی کنید و نوع درمان و مراقبتی که مایل هستید در آینده داشته باشید را در وصیت نامه‌ای مشخص نمائید. چون در آینده شاید نتوانید خواسته‌های خود را بیان نمائید.
گرفتن کمک
پزشک متخصص و انجمن آلزایمر ایران می‌توانند به شما کمک کنندو اطلاعات و راهنمایی‌های لازم را ارائه کنند.
مشاوره
مشاوره به شما فرصتی میدهد تا مسائل و مشکلات خود را مطرح کنید.
مسائل مالی خود را روشن سازید
بسیار حائز اهمیت است که مسائل مالی را برنامه ریزی کنید.
حفظ استقلال
تصور میشود افراد مبتلا به دمانس از همان ابتدا تمامی توانائی هایشان را از دست داده و به دیگران وابسته می‌شوند. حقیقت اینست که با گذر زمان دمانس بر توانائی‌های فرد اثر می‌گذارد، اما درجات آسیب از فردی تا فرد دیگر متفاوت است. بسیار حائز اهمیت است که این افراد تا حد ممکن مهارت هایشان را حفظ کنند. این فعال بودن به افراد مبتلا به دمانس کمک میکند تا احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند.
رانندگی
بعد از گرفتن تشخیص دمانس باید بدانید که ادامه رانندگی به صلاح شما نیست. هرچند که برخی افراد تا مدتی بعد از گرفتن تشخیص به رانندگی ادامه می‌دهند، اما در هر حال رانندگی میتواند برای شما و دیگران خطر ساز باشد.
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پختهتر شوید 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
۱۰نگرانی بیمورد که بعدها میفهمید ارزشش را نداشت! 
۷دردسر داشتن هوش بالا 
