یکی از سوالات رایج در خصوص زمین این است که اگر زمین با سرعتی بیش از سرعت فعلی‌اش می‌چرخید چه اتفاقی می‌افتاد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، چیز‌های زیادی در زندگی وجود دارند که باید نگران آن‌ها بود. مانند جنگ هسته‌ای، تغییرات آب و هوایی و این که آیا دندان‌های خود را به درستی مسواک می‌زنید یا نه.
زمینی که خیلی سریع می‌چرخد، نباید در فهرست شما قرار گیرد، فقط به این دلیل که احتمال وقوع آن به این زودی‌ها زیاد نیست و اگر این اتفاق بیفتد، احتمالا دیگر زنده نیستید که نگران آن باشید، اما به هر حال در این جا با بررسی کارشناسانه اهل فن به این سوال پاسخ داده‌ایم.
بیایید با اصول اولیه شروع کنیم، مانند زمین اکنون با چه سرعتی می‌چرخد؟ این بستگی به جایی دارد که شما در آن هستید؛ زیرا سیاره با سرعت بیشتری در اطراف مدار خود حرکت می‌کند. همان طور که زمین به دور محور خود می‌چرخد، محیط آن در استوا وسیع‌ترین است؛ بنابراین یک نقطه در استوا باید در عرض ۲۴ ساعت بسیار دورتر از شیکاگو که در مقطع باریک‌تری از زمین قرار دارد، حرکت کند تا به موقعیت شروع خود بپیچد.
برای جبران فاصله اضافی، استوا با سرعت ۱۰۳۷ مایل در ساعت می‌چرخد، در حالی که شیکاگو سرعتی آرام‌تر به سرعت ۷۵۰ مایل در ساعت دارد. (این ماشین حساب بر اساس عرض جغرافیایی شما سرعت دقیق را به شما می‌گوید.)
سرعت زمین هرازگاهی تغییر می‌کند، اما به صورت تدریجی. به عنوان مثال در تابستان امسال، ۱.۵۹ میلی ثانیه از زمان چرخش معمول زمین کاسته شد و ۲۹ ژوئن را به کوتاه‌ترین روز ثبت شده تبدیل کرد. یک فرضیه این است که تغییرات فشار در واقع محور چرخش سیاره را تغییر می‌دهد، البته نه به اندازهای که انسان‌های معمولی می‌توانند تفاوت را احساس کنند.
از دست اندازهای کوچک که بگذریم، اگر زمین به طور ناگهانی خیلی سریعتر بچرخد، تغییرات شدیدی در انتظارش خواهد بود. فرض کنید سرعت چرخش آن به میزان یک مایل در ساعت، باعث می‌شود که آب از قطب‌ها مهاجرت کند و سطوح اطراف استوا را تا چند اینچ افزایش دهد.
آنچه ممکن است بسیار قابل توجه‌تر باشد این است که برخی از ماهواره‌های ما خارج از مسیر هستند. ماهواره‌هایی که در مدار ژئوسنکرون قرار دارند، با سرعتی که با چرخش زمین مطابقت دارد، به دور سیاره ما پرواز می‌کنند، به طوری که می‌توانند همیشه در یک نقطه قرار بگیرند.
اگر سرعت سیاره ذره‌ای افزایش یابد، ماهواره‌ها دیگر در موقعیت مناسب خود قرار نخواهند داشت، به این معنی که ارتباطات ماهواره‌ای، پخش تلویزیونی و عملیات نظامی و اطلاعاتی می‌تواند حداقل به طور موقت قطع شود. برخی از ماهواره‌ها سوخت حمل می‌کنند و ممکن است بتوانند موقعیت و سرعت خود را متناسب با آن تنظیم کنند، اما برخی دیگر ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند و این گران است.
به گفته کارشناسان این‌ها می‌توانند زندگی و آسایش برخی افراد را مختل کنند، اما نباید برای کسی فاجعه‌آمیز باشند؛ اما هرچه سریعتر بچرخیم همه چیز فاجعه بارتر می‌شود.
نیروی گریز از مرکز از چرخش زمین دائما در تلاش است تا شما را از سیاره پرت کند، به نوعی مانند کودکی که در لبه یک چرخ و فلک سریع است. در حال حاضر گرانش قوی‌تر است و شما را در زمین نگه می‌دارد. استن اودنوالد، ستاره شناس ناسا می‌گوید، اگر زمین سریعتر بچرخد، نیروی گریز از مرکز تقویت می‌شود.
در حال حاضر، اگر در دایره قطب شمال حدود ۷۰ کیلو وزن دارید، ممکن است در خط استوا ۶۹ کیلو وزن داشته باشید. این به دلیل نیروی گریز از مرکز اضافی است که هنگام چرخش سریعتر استوا با گرانش ایجاد می‌شود. آن را به سرعت به جلو فشار دهید، وزن شما حتی بیشتر کاهش می‌یابد.
اگر چرخش زمین به آهستگی افزایش یابد، اتمسفر را با خود خواهد برد و ما لزوما متوجه تفاوت زیادی در باد‌های روزانه و الگو‌های آب و هوایی نمی‌شویم. اودنوالد می‌گوید: «تفاوت دما همچنان عامل اصلی باد‌ها خواهد بود. با این حال، آب و هوای شدید می‌تواند مخرب‌تر شود. او می‌گوید: «طوفان‌ها سریعتر می‌چرخند و انرژی بیشتری در آن‌ها وجود خواهد داشت».
اگر زمین اصلا نمی‌چرخید، باد‌های قطب شمال به خط مستقیم به سمت استوا می‌وزید و بالعکس. اما چون ما در حال چرخش هستیم، مسیر باد‌ها به سمت شرق منحرف می‌شود. این انحنای باد‌ها اثر کوریولیس نامیده می‌شود و این همان چیزی است که به یک طوفان چرخش می‌دهد. اگر زمین سریعتر بچرخد، باد‌ها بیشتر به سمت شرق منحرف می‌شوند و به گفته کارشناسان این به طور مؤثر چرخش را شدیدتر می‌کند.
سرعت اضافی در استوا به این معنی است که آب در اقیانوس‌ها شروع به جمع شدن می‌کند، حتی با کوچکترین افزایش سرعت آب اطراف استوا در عرض چند روز چند متر عمیق‌تر می‌شود.
فرچک می‌گوید: اگر سرعت را در استوا دو برابر کنیم، به طوری که زمین ۱۰۰۰ مایل سریعتر بچرخد، به وضوح یک فاجعه خواهد بود. نیروی گریز از مرکز صد‌ها متر آب را به سمت خط استوای زمین می‌کشد.
به‌جز بلندترین کوه‌ها، مانند کلیمانجارو یا بلندترین قله‌های آند، فکر می‌کنم همه چیز در منطقه استوایی پوشیده از آب شود. این آب اضافی از مناطق قطبی خارج می‌شود، جایی که نیروی گریز از مرکز کمتر است، بنابراین اقیانوس منجمد شمالی بسیار کم عمق خواهد بود.
با سرعت‌های بسیار سریع و طی هزاران سال، در نهایت پوسته زمین نیز جابه‌جا شده و در قطب‌ها صاف می‌شود و در اطراف استوا برآمده می‌شود.
فراچک می‌گوید: «ما زمین لرزه‌های عظیمی خواهیم داشت. صفحات تکتونیکی به سرعت حرکت خواهند کرد و این برای زندگی در کره زمین فاجعه آمیز خواهد بود».
سرعت زمین دائما در حال نوسان است. زمین‌لرزه‌ها، سونامی‌ها، توده‌های بزرگ هوا، و ذوب شدن صفحات یخ همگی می‌توانند سرعت چرخش را در سطح میلی‌ثانیه تغییر دهند. اگر زمین لرزه کمی از زمین را ببلعد و محیط سیاره را تا این حد کم کند، به طور موثر سرعت چرخش زمین را به سرعت کامل می‌کند.
یک توده هوای بزرگ می‌تواند اثر معکوس داشته باشد و چرخش‌های ما را کم‌کم مانند یک اسکیت‌باز روی یخ کند می‌کند که به جای این که دست‌هایش را به داخل بکشد، بازوهایش را بیرون می‌گذارد.
سرعت چرخش زمین نیز در طول زمان تغییر می‌کند. حدود ۴.۴ میلیارد سال پیش، ماه پس از برخورد یک چیز بزرگ با زمین شکل گرفت. دانشمندان محاسبه کرده‌اند که سیاره ما احتمالا به شکل یک توپ فوتبال مسطح بوده و به سرعت می‌چرخد که هر روز ممکن است فقط چهار ساعت طول بکشد.
از زمان شکل‌گیری ماه، چرخش زمین هر ۱۰ میلیون سال حدود ۳.۸ مایل در ساعت کاهش می‌یابد که بیشتر به دلیل کشش گرانشی ماه در سیاره ماست؛ بنابراین احتمال این که چرخش زمین در آینده کاهش سرعت داشته باشد و نه افزایش، بسیار بیشتر است.
