مقوله‌ی زیبایی در دنیای امروز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا جایی که برخی از مردم حاضر به انجام هر کاری برای گنجیدن در استاندارد‌های زیبایی هستند. اما همین شیوه‌های امروزی شاید به ترسناکی روش‌هایی نباشند که مردم در گذشته از آن‌ها برای دستیابی به زیبایی استفاده می‌کردند.
به گزارش روزیاتو، برخی از این روش‌های قدیمی به قدری عجیب هستند که مو به تن سیخ می‌کنند و باعث می‌شوند خوشحال باشیم که جای خود را به شیوه‌های ایمن‌تر و راحت تری برای ارتقاء زیبایی خود داده اند.
داشتن پوست برنزه همیشه مد نبوده. زمانی پوست روشن را از مظاهر زیبایی می‌دانستند؛ پوست هر چه روشن تر، بهتر. امروزه هم برخی افراد از ماسک‌های صورت، مثل «فیس کینی» استفاده می‌کنند تا از صورت خود در برابر اثرات مضر آفتاب مراقبت کنند.
میکاپ آرتیستی به نام مکس فکتر در دهه‌ی ۱۹۴۰ میلادی ماسک قالب یخ را طراحی کرد. در این روش قالب‌های یخ به یک ورق ماسک متصل می‌شدند. از این ماسک در ابتدا برای بازیگران زن هالیوود استفاده می‌شد که زمان زیادی را زیر نورافکن‌های گرم سپری می‌کردند. این ماسک تأثیر زیادی هم در کاهش پف صورت داشت.
در دهه‌ی ۱۹۴۰ میلادی این نوع ماسک‌ها مثل حالا همه جا در دسترس نبودند. با این حال، یک کارشناس زیبایی به نام آن درو راه حلی پیدا کرد. کلاه دستگاه به وسیله‌ی جریان برق به کف سر حرارت می‌داد و ماسک آن صورت را گرم می‌کرد.
بسیاری از ما به دنبال کم کردن وزن خود هستیم و مردم گذشته هم از این قاعده مستثنی نبودند. در این رژیم غذایی قرصی حاوی یک تخم کرم نواری را می‌بلعیدند. بعد از آن، کرم نواری گوارش و توانایی بدن در جذب مواد مغذی را مختل می‌کرد. این شیوه بسیار خطرناک بود و عوارض جانبی زیادی داشت.
زمانی رادیوم را پرتوزا نمی‌دانستند. ماری کوری این عنصر را کشف کرد و مدعی شد از خواص شفابخش جادویی برخوردار است. بعد‌ها همسرش یک خط تولید محصولات زیبایی به راه انداخت که رادیوم ماده‌ی اصلی آن‌ها بود. کرم‌های رادیواکتیو گرچه آنقدر خطرناک نبودند، اما عوارض جانبی وحشتناکی داشتند.
در گذشته داشتن کک و مک را چیز خجالت آوری می‌دانستند و همه سعی در خلاص شدن از آن داشتند. در دهه‌ی ۱۹۳۰ میلادی منجمد کردن کک و مک‌ها با کربن دی اکسید را روش مؤثری می‌دانستند. هنگام استفاده از کربن دی اکسید چشمان فرد را می‌پوشاندند و او باید از طریق یک لوله نفس می‌کشید، چون سوراخ‌های بینی را هم می‌بستند.
یک آرایشگر آلمانی دستگاه بزرگی برای فر کردن مو‌ها اختراع کرد که یک دسته لوله‌ی فر کننده به آن متصل بود. دستگاه به کمک جریان برق، لوله‌ها را داغ می‌کرد. به مو‌ها سدیم هیدروکسید زده می‌شد و چندین ساعت طول می‌کشید تا بالاخره مو‌ها فر خوش حالتی بگیرند.
