تفال به حافظ امروز سه شنبه ۸ آذر ماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

زان می‌عشق کز او پخته شود هر خامی
گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

روز‌ها رفت که دست من مسکین نگرفت
زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی

روزه هر چند که مهمان عزیز است‌ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی

مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است
که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی

یار من، چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش ز من‌ای پیک صبا پیغامی

آن حریفی که شب و روز می‌صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی

حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد
کام دشوار به دست آوری از خودکامی

شرح لغت: مرغ زیرک: به استعاره مرد آگاه دل

تفسیر عرفانی:

هر چند رمضان از راه رسیده، اما از آن شراب عشق که هر ناپخته و بی سر و سامانی را پخته می‌سازد، جامی بیاور. در مفهوم این شعر می‌توان گفت، طالبان در پی آنند که جرعه یی از شراب عشق دوست بچشند تا در راه طلب کامل او کامل گردند و بدین سان به لقای دوست دست یابند. در ادامه نیز باید گفت، سختی و آسانی همواره در پی هم است؛ از این روست که طالب به امید آسایش، سختی فراق را به جان می‌خرد.

تعبیر غزل:

مشکلی داری که راه رهایی از آن را نمی‌دانی. هرچه می‌کوشی، نتیجه نمی‌گیری. توباید بدانی که هر مشکلی راه حلی دارد و باز شدن هر گرهی، شیوه یی خاص می‌طلبد.