فرارو- در یک دستاورد جالب توجه، دیرینه شناسان بقایای گونه‌ای جدید از یک نوع کروکودیل ۱۸ میلیون ساله را کشف کردند که گویا علاقه زیادی به خوردن اجداد اولیه ما انسانها داشت.
به گزارش فرارو، بر اساس این تحقیق جدید که به رهبری دانشگاه آیووا صورت گرفت، دو گونه جدید از کروکودیل شناسایی شد. اما به گفته دانشمندان این موجودات که بین ۱۸ تا ۱۵ میلیون سال پیش در شرق آفریقا زندگی می‌کردند، گویا به یکباره و بدون وجود هیچ توضیحی منقرض شده اند. این کروکودیل‌های تازه کشف شده اگرچه به گونه موسوم به «کرکودیل‌های کوتوله»، شبیه به کروکودیل‌های کوتوله امروزی که در مرکز و غرب آفریقا یافت می‌شوند، هستند، اما بسیار بزرگ‌تر بودند و به همین دلیل نباید در آن دوران دشمنان زیادی می‌داشتند.
به عبارت دیگر، کروکودیل‌های تازه کشف شده، برخلاف خویشاوندان معاصر خود، از جثه بسیار بزرگی برخوردار بودند به همین دلیل دانشمندان نام «کروکودیل‌های کوتوله غول پیکر» را برای آن‌ها در نظر گرفته اند. کروکودیل‌های کوتوله امروزی به ندرت می‌توانند بیش از ۴ یا ۵ فوت رشد کنند، اما طول اجداد ماقبل تاریخ آن‌ها به ۱۲ فوت هم می‌رسد، که آن‌ها را در زمره خطرناک‌ترین موجودات برای هر حیوانی قرار می‌دهد.
کریستوفر بروچو، استاد علوم زمین و محیط زیست دانشگاه آیووا و نویسنده مسئول این مطالعه، می‌گوید: «این‌ها بزرگترین شکارچیانی بودند که اولین انسان سان ها با آن‌ها روبرو بودند. آن‌ها درست مانند تمساح‌های امروزی شکارچیانی فرصت طلب بودند، به همین دلیل برای انسان سان های باستانی که برای نوشیدن آب به رودخانه می‌رفتند، بسیار خطرناک بودند.» نکته جالب توجه‌تر در خصوص این جاندارن باستانی این بود که بجای کمین کردن در آب برای شکار طعمه، بیشتر در جنگل‌ها و در میان بوته‌ها به انتظار شکار می‌نشستند، بنابراین محدوده خطر مواجه با چنین موجودات قاتلی فراتر پهنه‌های آبی بود.
این دو کروکودیل جدید که Kinyang mabokoensis و Kinyang tchernovi نام گرفته اند، به گفته دانشمندان دندان‌های بزرگ و مخروطی و پوزه‌ای کوتاه و پهن داشتند. بنی آن‌ها نیز به جای اینکه مانند تمساح‌های امروزی مستقیماً به سمت بالا باز شود، رو به جلو بود. بروچو می‌گوید: «احتمالا اگر از روبرو به این موجودات نگاه می‌کردید، یک چهره شاداب با یک پوزخند جذاب را می‌دیدید، اما در پشت این چهره خندان یک قاتل مرگبار وجود داشت که در کوچکترین فرصت اجداد ما را به دندان می‌کشید.»
کروکودیل کینیانگ در اوایل تا اواسط دوره میوسن در دره ریفت آفریقای شرقی، در بخش‌هایی از کنیای کنونی زندگی می‌کرد که در آن زمان منطقه‌ای پوشیده از جنگل بود. با این حال، به نظر می‌رسید که هر دو گونه از حدود ۱۵ میلیون سال پیش و به دنبال تغییرات اقلیمی دوره میوسن منقرض شدند. اما این انقراض به چه دلیلی رخ داد؟ بروچو معتقد است که در نتیجه تغییرات آب و هوایی باران کمتری در این منطقه باریده است. در نتیجه کاهش بارندگی، جنگل‌ها به تدریج ناپدید شدند و علفزار‌ها و بوته زار‌های ساوانا جایگزین آن شدند. چنین دشت‌های وسیع با افق دید باز، ترفند اصلی این کروکودیل‌ها در شکار یعنی پنهان شدن در میان جنگل‌های انبوه را خنثی کرد و همین امر سبب انقراض آن‌ها شد.
بروچو تصدیق می‌کند چیزی که باعث از بین رفتن کینیانگ شده است، نیاز به آزمایشات بیشتری دارد، زیرا محققان نمی‌توانند دقیقاً زمان انقراض این حیوانات را تعیین کنند. همچنین، شکافی در سابقه فسیلی بین کینیانگ و سایر گونه‌های تمساح وجود دارد که از حدود ۷ میلیون سال پیش به صحنه آمدند. این تازه واردان اگرچه در بیرون از آب نیز فعال بودند، اما عمده شکار آن‌ها به کمین کردن در آب‌ها بدل شد. اینکه چگونه کروکودیل‌ها از کینیانگ‌های شکارگر در جنگل به کروکودیل‌های قاتل درون آب بدل شدند و اینکه آیا اصلا ارتباطی میان این دو وجود دارد یا خیر، هنوز بی پاسخ مانده است.
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
انسان خدمند و سایر سردۀ انسان یکی از راسته‌های پستانداران به نام نخستی‌سانان یا نخستی‌ها هستند و اجداد انسان‌سایان در ۱۵–۲۰ میلیون سال پیش از خانوادهٔ گیبون‌ها جدا شدند پس این عدد چندان هم بی ربط نیست