ارتقای هوش مصنوعی می‌تواند ماهواره‌های غیرنظامی ارزان قیمت چین را به ماهواره‌های جاسوسی دقیق تبدیل کند.
فرارو- پژوهشگران چینی ماه گذشته از یک سیستم هوش مصنوعی پیشرفته رونمایی کردند که ماهواره‌های تصویربرداری تجاری ارزان قیمت را قادر می‌سازد تا به پلتفرم‌های جاسوسی قدرتمند تبدیل شوند. در مقاله‌ای که توسط صنعت دفاعی دولتی چین در مجله معتبر داخلی Fire Control and Command Control منتشر شد یک تیم چینی اعلام کرد که با ارتقای هوش مصنوعی ماهواره جیلین - ۱ به دقت ۹۵ درصدی در شناسایی اجسام کوچک مانند هواپیما در آسمان یا خودرو در خیابان دست یافته که دقتی هفت برابر بیشتر از فناوری قبلی است.
به گزارش فرارو به نقل از آسیا تایمز، بر اساس گزارش ها، هوش مصنوعی قادر است اجسام متحرک را ردیابی کند حتی اگر جسم به شدت بچرخد یا در یک تونل ناپدید شود. به گفته «لین کانبائو» از دانشگاه مهندسی فضایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین ماهواره‌ای سنتی مجهز به هوش مصنوعی قدیمی زمانی که ردیابی هدف را گم می‌کند دچار اشتباه می‌شود و تنها به ۱۴ درصد موفقیت در تجزیه و تحلیل ویدیوهای ماهواره‌ای دست یافته است. در مقابل، هوش مصنوعی جدید جهت یک هدف متحرک را بر اساس تجربه تخمین می‌زند و بر اساس محتمل‌ترین جهتی که می‌گیرد به ردیابی آن ادامه می‌دهد. علاوه بر این، در مقاله لین اشاره شده که هوش مصنوعی می‌تواند به محض ظاهر شدن مجدد هدف آن را بازپس گیرد و افزوده که هوش مصنوعی ارتقا یافته می‌تواند حتی بهتر از فضا کار کند.
ماهواره جیلین -۱ که برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ پرتاب شد اولین ماهواره تجاری رصد زمین چین محسوب می‌شود. این ماهواره به طور قابل توجهی کوچک‌تر از سایر ماهواره‌های جاسوسی است و وزن آن کمتر از ۱۰۰ کیلوگرم است.
چین هم چنین توانایی‌های شناسایی ماهواره‌ای تقویت شده با هوش مصنوعی خود را در ژوئن سال گذشته به نمایش گذاشت زمانی که ماهواره تجاری پکن-۳ این کشور یک اسکن عمیق از منطقه ۳۸۰۰ کیلومتر مربعی خلیج سانفرانسیسکو را تنها در ۴۲ ثانیه در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری انجام داد.
تصاویر به اندازه‌ای واضح بودند که امکان شناسایی خودروهای نظامی در خیابان و نوع سلاح‌هایی که با خود حمل می‌کردند را به بیننده می‌داد. در مقایسه با ماهواره‌های جاسوسی سنتی که باید در حین اسکن یک منطقه مورد نظر ثابت بمانند پکن-۳ می‌تواند حرکت کند و این قابلیت به آن ماهواره اجازه می‌دهد مناطق بسیار بزرگ‌تری را اسکن کند. آزمایش عملکرد بر روی آمریکای شمالی نشان داد که پکن-۳ می‌تواند با چرخش ماهواره خود تا ۱۰ درجه در ثانیه عکس بگیرد قابلیتی که در ماهواره‌های قبلی دیده نشده بود.
هم چنین ادعا شده که پکن -۳ دارای زمان پاسخگویی ۲ تا ۳ برابر سریع‌تر از WorldView-۴، پیشرفته‌ترین ماهواره رصد زمین ساخته شده توسط ایالات متحده است. هم چنین پهنای اسکن پکن-۳.۷۷ درصد در ۲۳ کیلومتری است و گسترده‌تر از پهنای اسکن WorldView در ۱۳ کیلومتری محسوب می‌شود در حالی که تنها نیمی از وزن همتای آمریکایی خود را دارد.
«یانگ فانگ» دانشمند ارشد در مجله مهندسی فضاپیما اظهار داشت: «چین نسبتا دیر شروع به کار بر روی فناوری ماهواره‌ای چابک کرد، اما در مدت زمان کوتاهی به موفقیت‌های زیادی دست یافت».
در سال ۲۰۲۰ میلادی، ماهواره «چانگ گوانگ» تصاویر ویدئویی ماهواره‌ای از آن چه که به نظر می‌رسد یک جنگنده در حال پرواز بر فراز یک شهر است منتشر کرد تا نمایشی آشکار از قابلیت‌های ردیابی ماهواره‌ای را داشته باشد. با این حال، مشخص نیست که چه نوع جنگنده‌ای در این ویدئو ردیابی شده است.
ماهواره‌های تصویربرداری چین در آینده می‌توانند به هوش مصنوعی و قابلیت‌های پردازش تصویر مجهز شوند که نیاز به پخش داده‌ها به ایستگاه‌های زمینی برای تجزیه و تحلیل بیشتر را از بین می‌برد. این امر تاخیرهای قابل توجهی را برطرف می‌سازد به خصوص اگر ماهواره‌ها اهداف را در طرف دیگر سیاره ردیابی کنند.
ماهواره‌های چینی به زودی می‌توانند تصاویر ماهواره‌ای را به صورت زنده روی گوشی هوشمند کاربر نهایی پخش کنند این قابلیت در حال حاضر به اتاق‌های جنگ قدرت‌های نظامی پیشرو محدود می‌شود.
تلاش‌های چین برای ادغام هوش مصنوعی نظامی در ماهواره‌های تجاری آن کشور ممکن است به عنوان تلاشی برای افزایش قابلیت بقای پلتفرم‌های اطلاعاتی، شناسایی و نظارت فضایی (ISR) چین تلقی شود. تا سال ۲۰۲۵ میلادی، چین قصد دارد مجموعه کامل ۱۳۸ ماهواره جیلین -۱ را در مدار پرتاب کند. ارتقای این ماهواره‌ها با هوش مصنوعی داخلی که قابلیت تصویربرداری آن را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد توانایی نظارت مداوم آن را افزایش داده و کار نظارت بر تکثیر سلاح‌های ضد ماهواره‌ای ایالات متحده و متحدان‌اش مانند لیزر، امواج مایکروویو، جنگ الکترونیک، حملات سایبری و موشک‌ها را انجام خواهد داد. این واقعیت که این ماهواره‌ها در وهله نخست به عنوان تجهیزات غیرنظامی طراحی شده‌اند تمایز بین تجهیزات‌های نظامی و غیر نظامی در فضا را مبهم می‌سازد. مشابه این موضوع را می‌توان در نحوه استفاده چین از ماهیگیران و سازمان‌های مجری قانون غیرنظامی برای ادعاهای دریایی خود در دریای چین جنوبی مشاهده کرد که قوانین تعامل با سایر کشورهای را مخدوش می‌کند. اکنون استفاده از ماهواره‌های تجاری برای مقاصد نظامی بالقوه ممکن است مشکلات مشابهی را در تدوین قوانین مرتبط با خارج از جو زمین ایجاد کند.
علاوه بر این، ماهیت استفاده دوگانه قابلیت‌های ماهواره‌ای چین پیشرفت قابل توجهی را در استراتژی همجوشی نظامی - غیرنظامی این کشور نشان می‌دهد که هدف آن سازمان دهی مجدد شرکت‌های علم و فناوری آن است تا اطمینان حاصل شود که نوآوری‌های تازه به طور همزمان توسعه اقتصادی و نظامی را پیش می‌برند.
