آنچه از گیلان در یاد مانده عطر شالیزار، باغهای چای، تلنبارهای کرم ابریشم، عطر بهارنارنج و باغهای مرکباتش است، اما شاید زمانش رسیده کمکم تصویر ذهنیمان را تغییر دهیم و شهرهایی را تصور کنیم پر از ویلا و زمینهای قطعهقطعه شده و این یعنی پایان. تصاویر ویلاهای پرشمار در منطقه جنگلی لاهیجان را نشان میدهد.
خود شورای روستا و شهر داره کمک به فروش زمینها میکنه،بقیه چه گناهی دارن؟؟؟؟؟؟هر کی هم پول داره میخره خو.تا نفروشن میشه به زور خرید؟؟؟؟الان مقصر خریداره؟؟؟؟
نظارت و جلوگیری از ساخت ویلاهای غیرمجاز یه بحثه، قانون های جدیدی که خودش داره طبیعت رو از بین میبره یه بحثه و اینکه خب وقتی یکی 20 هکتار باغ داره باید یه جا بتونه برای خودش بسازه که نمیتونه، اونم یه بحثه
خلاصه مشکل از قوانین هست، قوانین اشتباه
جرا باید منابع ملی و داشته های با ارزش و محدود یک ملت فدای هوس ها و خوش گذرانی عده ای اندک شود، تا کجا و تا کی این سخت وساز ها ادامه خواهد یافت، آدم وقتی این صحنه ها را می بیند به خدا دل خون میشود مگر تو این کشور چقدر از این منابع با ارزش وجود دارد که این طور حیف و میل میشود چرا مسئولین محترم از کنار این قضیه بسیار مهم به راحتی عبور می کنند.
این عجیب نیست. این انتظار از مردم شمال که زمینشون رو بکارن و محصولشون به قیمتی فروش بره که بتونن مثل برده ها زندگی کنن عجیبه! به خودتون بیاین. هر چند که این انتظار هم انتظار عبثیه.
ویلا نیاز زندگی شهری امروزی است و شهروندان شاد و دارای تفریح راندمان بهتری در اقتصاد و کسب و کار دارند
باید تعادلی بین کشاورزی و ویلا سازی ایجاد کرد و گرنه با نفی یک طرف و نگاه سیاه و سفید به جایی نخواهیم رسید
بخصوص تالش زیباوقشنگ