چامسکی: ایران تهدید محسوب نمی شود

متن زیر بخشی از مصاحبه 30 مارس 2010 " نوام چامسکی" با نشریه " Der Feitag" است. چامسکی در این مصاحبه آشکارا اعلام می کند که ایران به هیچ وجه تهدید محسوب نمی شود اما چون مطیع و فرمانبردارآمریکا و هم پیمانانش نیست از سوی غرب در جامعه جهانی یک تهدید ترسیم می شود. 

بخشی از مصاحبه چامسکی، استاد دانشگاه ام.آی.تی، با این نشریه به شرح ذیل است: 

باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در حالی برنده جایزه صلح نوبل شد که در همین مقطع زمانی نیروهای نظامی بیشتری را به افغانستان اعزام کرد. در واقع منظور اوباما از گفتن " تغییر" در سیاستهای واشینگتن چه بود؟ چه موضوعاتی در طرح " تغییر" اوباما قرار داشت؟ 

من جزء عده اندکی از افرادی بودم که مایوس نبودم. چون در واقع انتظار تغییرات عمده را نداشتم. حتی پیش از آغاز رقابتهای انتخاباتی در مورد مواضع و چشم انداز فعالیت اوباما مطالبی نوشته بودم. به سایت او نگاهی انداختم و برایم آشکار شد که وی یک دموکرات به سبک بیل کلینتون است بنابراین شاهد سخنوری های فراوان در مورد " امید" و " تغییرات" در سیاست کاخ سفید بودیم. افرادی که از دوران ریاست جمهوری بوش مایوس شده بودند به دنبال امید به تغییرات بودند اما زمانیکه شما محتوای جزئیات سخنان اوباما را تجزیه و تحلیل می کردید، متوجه می شدید که عملا هیچ تغییری در سیاستهای ایاالت متحده ایجاد نشده است. 

دولت اوباما معتقد است که ایران یک تهدید محسوب می شود چون غنی سازی اورانیوم انجام می دهد. اما کشورهایی همچون هند، پاکستان و اسرائیل حتی در حالیکه سلاح هسته ای در اختیار دارند، از سوی مجامع بین المللی تحت فشار نیستند. این موضوع را چگونه ارزیابی می کنید؟ 

به این دلیل ایران یک تهدید در مجامع بین المللی ترسیم شده چون از دستورات ایالات متحده تبعیت نمی کند. ایران از لحاظ نظامی تهدید محسوب نمی شود. ایران قرن هاست که هیچ رفتار متجاوزانه ای نداشته اما اسرائیل که بارها به حریم لبنان تجاوز کرده به هیچ وجه از سوی غرب تحت فشار قرار نمی گیرد. البته که کسی نمی خواهد ایران یا هر کشور دیگری به سلاح هسته ای دست پیدا کند. اسرائیل پنج مرتبه حتی با تایید و کمک ایالات متحده به لبنان حمله کرده است؛ اقدامی متجاوزانه که اسرائیل مرتکب شده اما ایران تاکنون اقدامی این گونه انجام نداده است. 

با این وجود اکنون از ایران به عنوان یک تهدید در مجامع بین المللی یاد می شود. 

بله چون ایران به دنبال یک مسیر مستقل است و در برابر دستورات و فرمان های قدرت های جهان به ویژه ایالات متحده تسلیم نمی شود. ایالات متحده آمریکا پیشتر نیز سابقه بی ثبات کردن کشورهایی را که از فرمانش تبعیت نمی کردند، داشته است. 

عزم جامعه جهانی را در اعمال تحریم های سخت تر علیه ایران چگونه ارزیابی می کنید؟ 

اکثر کشورها در دنیا به گروه کشورهای غیرمتعهد تعلق دارند که از حق ایران در غنی سازی اورانیوم برای اهداف صلح آمیز حمایت کرده اند. آنها اغلب این را تکرار کرده اند. اما این کشورها بخشی از جامعه جهانی که منظور شماست، نمی باشد. در حال حاضر جامعه جهانی که شما منظورتان است، شامل کشورهایی می شود که مطیع واشینگتن هستند.

اتحادیه اروپا چگونه می توانسته از تنش ها در جامعه جهانی بکاهد؟

اتحادیه اروپا می توانست از خطر بروز تهدید جنگ در جهان بکاهد. این اتحادیه می توانست به هند، پاکستان و اسرائیل ( که معاهده منع گسترش تسلیحات کشتار جمعی " ان. پی . تی" را امضا نکرده اند) فشار بیاورد تا این معاهده را امضا کنند. در اکتبر 2009 اتحادیه اروپا در حالی عصبانیت خود را نسبت به برنامه هسته ای ایران اعلام کرد که آژانس بین المللی انرژی اتمی طی قطعنامه ای از اسرائیل خواست تا مفاد معاهده ان. پی. تی را بپذیرد و اجازه بدهد تا بازرسان بین المللی از تاسیسات هسته ای اش بازرسی به عمل آورند. اما اروپا مانع از انجام این اقدام شد. ایالات متحده نیز در هموار شدن روند بازرسی از تاسیسات هسته ای اسرائیل اختلال ایجاد کرد. اوباما بلافاصله اسرائیل را در جریان این موضوع قرار داد که نباید به این قطعنامه توجه کرد. 

اگر به آنچه که در اروپا از زمان پایان جنگ سرد نگاهی بیندازیم، به نکات جالبی پی می بریم. آنهایی که به تبلیغات از دهه های قبل معتقد بودند، فکر می کردند ناتو پس از سال 1990 مُنحل خواهد شد. در واقع سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو) برای حفاظت از اروپا در مقابل تهدیدها از سوی روسیه تشکیل شد. اکنون شاهد هستیم که روسیه تهدیدی برای اروپا به حساب نمی آید اما ناتو گسترش یافته و کشورهایی اروپایی نسبت به تمامی قول هایی که به میخائیل گورباچف آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی دادند، بی توجه هستند. 

البته گورباچف ساده بود که وعده های جورج بوش پدر و هلموت کُهل صدراعظم اسبق آلمان را در مورد عدم گسترش ناتو پذیرفته بود. اما اکنون ناتو به سوی شرق اروپا در حال گسترش است و در راستای استراتژی کنترل سیستم انرژی، لوله های نفت و گاز و مسیرهای تجاری گام بر می دارد. امروز ناتو یک قوای مداخله گر جهانی محسوب می شود که تحت کنترل ایالات متحده است.