پس از قطعی شدن محرومیت ۶ ماهه عیسی آل کثیر، مسئولان پرسپولیس برای تقویت خط حمله این تیم به دنبال پیدا کردن جانشینی مطمئن برای او رفتند و در این راه گزینه‌های مختلفی برای حضور در این تیم مطرح شدند.
با این وجود، با توجه به دلایل مختلفی مانند تحت قرارداد بودن برخی مهاجمان با تیم‌های دیگر و کمبود بازیکنی در حد و اندازه‌های سرخپوشان که شرایط سختی را به پرسپولیس تحمیل کرد، در نهایت یحیی گل محمدی مجبور شد به مهدی مهدیخانی که در تیم پدیده مشهد با او همکاری کرده اعتماد کند و پس از مذاکراتی که بین مدیران باشگاه با این بازیکن صورت گرفت، این مهاجم جوان به جمع سرخ پوشان پیوست.
با این وجود، سابقه مهدیخانی ابهام‌هایی را درباره اینکه بتواند گرهی از خط حمله پرسپولیس باز کند، به وجود آورده است. این بازیکن ۲۳ ساله در تیم‌های قبلی اش یعنی پدیده و واراژدین کرواسی بیشتر به عنوان هافبک کناری، بازیکن پشت مهاجم و حتی هافبک دفاعی بازی کرده و شاید یکی از دلایلی که سبب شده آمار گلزنی ضعیفی خلق کند، همین باشد.
با در نظر گرفتن بازی‌های رسمی تیم ملی امید در این سال‌ها و دیدار‌های باشگاهی مهدیخانی در طول چهار فصل اخیر در ۷۷ بازی آمار ۷ گل و ۶ پاس گل را ثبت کرده است. اگر مسابقات باشگاهی را از ملی تفکیک کنیم، به آمار ۶۹ بازی، ۷ گل و ۶ پاس گل می‌رسیم.
باید دید دید استراتژی گل محمدی چه بوده که چنین بازیکنی برای تقویت خط حمله پرسپولیس جذب شده و آیا اصولاً این بازیکن که در طول سال‌های اخیر به ندرت در خط حمله بازی کرده، می‌تواند جانشین خوبی برای مهاجمانی مثل علیپور و آل کثیر باشد؟
شاید مسائل پنهان دیگری در جذب این بازیکن وجود دارد که سمیعی مدیرعامل تازه کار پرسپولیس، با همه مدعی بودنش برای انجام یک نقل و انتقالات پاک، از آن غافل شده و به دلیل محدودیت زمانی برای جذب بازیکن، فاکتور‌های دیگر برای جذب یک مهره اثرگذار را نادیده گرفته است. در هر صورت آینده مشخص می‌کند آیا مهدیخانی همان مهره گمشده سرخپوشان در خط حمله است یا خیر.
پرسپولیس با جدایی علیپور به عیسی آل کثیر دل خوش کرده بود، اما یک حرکت نسنجیده باعث شده تا این باشگاه در جذب مهاجم به رویکردی روی بیاورد که جای سوال دارد.
