در روزهای اخیر کلیپی در فضای مجازی دست به دست شد که آقای محمد مایلی کهن سخنانی بر زبان رانده که تنها بوی مطرح شدن و خودنمایی از آن استشمام می شود.
در بیانیه بسیج ورزشکاران آمده است: مهره سوخته فوتبال که هر چند وقت یکبار برای از انزوا درآمدن و غلبه بر سرخوردگی ناشی از فراموشی در فضای ورزش، سخنانی مطرح می کند تا به نوعی برای جلب توجه دیگران گدایی کند.
جالب است ایشان که گلوی خود را برای عدم ورود سیاسیون به ورزش پاره کرده بود، اینبار با منطق خنده دار خود وارد عرصه سیاست شده و درباره مسئله ای که کوچکترین اطلاعی از آن ندارد، اظهار نظر می کند.
از ایشان باید پرسید مگر ایران عضو همین سازمان مللی که میگوید، نبود و نیست؟! چگونه در هشت سال دفاع مقدس این سازمان در برابر جنایات و تجاوز چندین کشور به میهن مان سکوت کرده بود؟ چگونه این سازمان اکنون در برابر تحریم های گوناگون ملت ایران ذره ای ناراحتی از خود نشان نمی دهد؟
آقای مایلی کهن احتمالا عزیزان شما دچار بیماری نشده اند که نیاز به دارویی داشته باشند که تحریم است! وگرنه بجای این سخنان مضحک، گلوی خود را علیه سازمان ملل پاره می کردید.
آقای مایلی کهن در شرایطی که تمام آزادگان جهان در حال محکوم کردن عادی شدن روابط امارات با رژیم صهیونیستی هستند، آیا میدانید پس از سخنان شما، شبکه های اسرائیلی با ذوق و شوق آن را منتشر کردند، و تنها نتیجه آن به درد آمدن دل خانواده های داغدار و مظلوم فلسطینی بود؟
آقای مایلی کهن آیا میدانستید غیر از ایران، بسیاری کشورهای دیگر هستند که رژیم غاصب صهیونیستی را به رسمیت نمیشناسند؟!
شرم بر این تفکر که اشک پدران و مادران کودکان شهید یمنی، فلسطینی، افغانی، لبنانی و سوری را نبیند و انتظار می رود با عذرخواهی اندکی از آلام و اندوه آنان بکاهید.