متاسفانه گویا تعداد کسانی که کمترین سطح شعور برای زیستن در شهر و اجتماع را ندارند، آنقدر زیاد شده که دیگر دیدن ماسک‌های استفاده شده در تمام سطح شهر برای مردم عادی شده است.
بیش از شش ماه است که جهان با ویروس مرگبار کرونا دست و پ‍نجه نرم می‌کند و مردم تمام جهان با کابوس ابتلا به این ویروس ناشناخته و مرموز روزگار می‌گذرانند. اضطراب و نگرانی و دلهره در چهره ماسک زده تمام آن‌ها مشهود است و این وضعیت در تمام شعون روابط اجتماعی، فردی و زیست آن‌ها تاثیر بنیادی گذاشته است. در تمام این شش ماه تنها وجود یک نشانه بر چهره افراد هر جای عالم نشان دهنده این ترس و اضطراب جمعی است که به سرعت هم قابل شناسایی است و زبانی بین‌المللی پیدا کرده است. ماسک.
با وجود ماسک در کمترین زمان ممکن بیننده یا مشاهده‌گر درمی‌یابد که ترس رخ به رخ اوست و تنها وجود این تکه پارچه می‌تواند این اضطراب کشنده را کم کند. حالا همه جای جهان پر از ماسک شده است. ماسک‌هایی با کارکردی دوگانه. کالایی ارزشمند که به سرعت بدل به زباله‌های خطرناک شده است و گوشه و کنار شهر را از ریخت انداخته‌اند. تبدیل شده‌اند به عامل شناخت انسان فرهنگی و آدم بی‌فرهنگ. متاسفانه گویا تعداد کسانی که کمترین سطح شعور برای زیستن در شهر و اجتماع را ندارند، آنقدر زیاد شده که دیگر دیدن ماسک‌های استفاده شده در تمام سطح شهر برای مردم عادی شده است.
عکاس: مجید خواهی/ ایسنا
