علیرضا علیفر در مدت قرنطینه یک ماهه بیکار نبوده است. این گزارشگر قدیمی و باتجربه معتقد است تعطیلی فوتبال در دنیا اتفاق بسیار بدی است: «کرونا تنها مربوط به کشور ما نیست و تمام کشورها گرفتار این موضوع هستند. من در خانه نماندم و درگیر چند کار هستم. امرار معاش در شرایط کنونی بسیار سخت است، حقوق بازنشستگی ندارم و در واقع صاحبخانه هم نیستم، تلویزیون هم درآمد آنچنانی ندارد. تعطیلی فوتبال همه را ناراحت کرده، دوست دارم هرچه زودتر شور و نشاط به جامعه برگردد. این بیماری هشداری است برای بشر و مربوط به یک شهر و کشور نیست. کرونا عظمت خداوند را نشان میدهد.»
او در پاسخ به این سؤال که آیا در این مدت به نقاط ضعف و قوت خود در گزارشگری فکر کرده است؟ افزود: «من با ۲۵ سال سابقه کار از این موضوع عبور کردم و نیازی به مرور نقاط ضعف و قوت ندارم. ۲۵ سال، یک سوم عمر آدمی است و من تجربیات زیادی در این سالها به دست آورده ام. هر فردی در هر کاری که باشد بعد از ۲۵ سال کاملاً پخته میشود.»
او صحبت هایش را با بیان یک مثال ادامه داد: «در آلمان دوستان بسیاری دارم، آنها میگویند زمانی که میخواهند راننده تریلی استخدام کنند میگویند کسانی که تصادف شدیدی داشتند اولویت اصلی استخدام هستند چرا که آنها دیگر چنین تصادفی نخواهند داشت.» این گزارشگر فوتبال معتقد است که هر گزارشگری بیشتر گزارش کرده باشد، قطعاً اشتباههای بیشتری دارد. علیفر گزارشگران رشتههای مختلف را این گونه با هم مقایسه کرد: «فوتبال ۹۰ دقیقه است و ۲۲ بازیکن در زمین هستند. این رشته مثل کشتی یا تکواندو نیست که ۵، ۶ دقیقه باشد و تنها دو ورزشکار داخل زمین باشند و بخواهیم اطلاعاتی در خصوص این دو بازیکن بدهیم. گزارشگر کشتی، تکواندو و سایر رشتههای رودررو قطعاً اشتباه کمتری خواهد داشت. مطالعه در فوتبال تمامی ندارد و باید همیشه اطلاعات یک گزارشگر به روز باشد.»
علیفر دلتنگ گزارش لیگهای خارجی است یا ایرانی؟ او اینگونه پاسخ داد: «گزارش هر بازی و هر لیگ لطف خاص خودش را دارد. برای ما فرقی نمیکند؛ لیگ قهرمانان جذابیتهای خودش را دارد و جام جهانی یا لیگ کشورهای دیگر همچون ایتالیا، اسپانیا و انگلیس جذابیتهای خاص دیگری. در حال حاضر برخی شبکههای ماهوارهای که مختص ورزش است مسابقات جام جهانی یا یورو را نشان میدهند و تا حدودی عطش تماشای یک بازی جذاب فروکش میکند.»
منبع: روزنامه ایران