ماجرای پاپوش دوختن برای چند قاضی‌

قاضی ناصری با اشاره به کف و سقف حقوق قضات، گفت: زمانی که یک قاضی، حکم اعدام را در پای یک پرونده امضا می‌کند، فشار زیادی متحمل می‌شود که با هیچ شغل دیگری قابل قیاس نیست.

به گزارش فارس، محمد ناصری‌صالح‌آباد قاضی است که در دستگاه قضا با 68 سال سابقه، سمت‌های مختلفی را تجربه کرده است؛‌ وی در چند شهر و شهرستان قاضی و رئیس دادگستری بوده و همچنین دادستان اصفهان و تهران بوده است و اکنون در دیوان عالی کشور همچنان به قضاوت مشغول است.

وی در برنامه «بدون تعارف»، از وضعیت قضاوت در کشور و سختی‌های آن گفت و افزود: با 68 سال خدمت دولتی در حوزه قضایی، گویا دو تا سه دوره بازنشستگی را رد کرده‌ام؛ روزی که وارد دانشگاه حقوق شدم، از همان ابتدا روحیه حل اختلاف و حق‌طلبی داشتم و دوست داشتم قضاوت کنم اما نه به خاطر قدرت‌طلبی.

وی ادامه داد: قدرتِ یک قاضی زیاد است اما باید به جای خودش اعمال کند؛ اولین پرونده‌ای که قضاوت کردم یادم می‌آید که خیلی روز شلوغی بود، بین چند نفر روستایی ضرب و جرح رخ داده بود؛ موقع رفتن، شاکی پرونده مُشتی اسکناس روی میزم گذاشت که من به او گفتم می‌توانستم این را صورتجلسه کنم و شما را تحویل زندان دهم؛ از این اتفاقات در زمان قضاوت زیاد می‌افتد.

ناصری در مورد سخت‌ترین پرونده قضاوت خود گفت:‌ هر پرونده‌ای سختی و پیچیدگی‌های خود را دارد اما پرونده‌های قتل همیشه سخت‌ترین پرونده‌ها هستند. هر چند که تا کنون به آنچه که تشخیص داده‌ام به درستی عمل کرده و به خواسته و سفارش کسی کاری نکرده و در این رابطه با هیچ کسی شوخی ندارم.

قاضی دیوان عالی کشور، حساس‌ترین پرونده‌ای که در این مدت قضاوت کرده را، پرونده شهرام جزایری عنوان کرد و گفت: تا کنون نشده که رأیی صادر کرده باشم و پس از آن پشیمان شده باشم چون با اطمینان رأی داده‌ام و در تصمیماتم مستقل عمل کرده‌ام.

وی در مورد اینکه قُضات در تصمیم‌گیری تحت فشار هستند را تأیید کرد و گفت:‌ نفوذ وجود دارد، بنده در دادگاه صلاحیت قضات، 6 سال پرونده‌های قضات را محاکمه می‌کردم با پرونده‌هایی مواجه می‌شدم که فکر نمی‌کردم چنین اتفاقاتی برای یک قاضی رخ دهد؛ قاضی‌هایی بوده‌اند که رأیی را نتوانسته و نداده‌اند اما برایشان پاپوش دوخته‌اند. در این زمینه به چند مورد پرونده برخورد کرده‌ام.

ناصری ادامه داد: برای تحت فشار قرار دادن قاضی انگیزه‌های خاصی وجود دارد گاهی در پرونده‌های قتل فشارها بیشتر می‌شود، در صورتی که سفارش زمانی که می‌شود به معنی این است که دقت بیشتری قاضی داشته باشد پس یعنی نظر و سفارشی پشت آن است والا قضات باید در تمام پرونده‌ها دقت لازم را بکنند و نیازی به تماس گرفتن و تأکید بر دقت بیشتر نیست.

قاضی دیوان عالی کشور گفت:‌ در کار قضاوت، محرومیت زیاد است چرا که اگر یک قاضی می‌خواهد مستقل عمل کند دچار محرومیت‌های زیادی می‌شود.

وی در مورد تأخیر در رسیدگی به پرونده‌های قضایی گفت: برخی پرونده‌ها طبع‌شان این است که طولانی‌تر بررسی شوند اکنون رسیدگی در شعب ما 3 تا 4 ماه شده است این را هم بگویم که با سرعت رسیدگی موافق نیستم چرا که کیفیت نباید فدای کمیت شود.

ناصری در مورد اینکه قضات جوان بهتر قضاوت می‌کنند یا با تجربه‌ها،‌گفت: هم در قضات جوان و هم در باتجربه‌ها بی‌توجهی و بی‌دقتی و از طرف دیگر دقت و قضاوت خوب وجود دارد. عیبی که هست این است که قضات جوان ما می‌خواهند سریعاً بهترین ماشین و خانه را داشته باشند در حالی که توصیه من به آنها این است که گول نخورند، چون همه این‌ها فریب است.

قاضی دیوان عالی کشور در مورد دستمزد قضات گفت: از 5 تا ۶ میلیون کف حقوق و از ۱۲ تا 15 میلیون سقف حقوق وجود دارد البته احقاق حق سخت است و طبع کار ما با سایر مشاغل فرق می‌کند زمانی که یک قاضی امضای اعدام در پای یک پرونده می‌زند، فشار زیادی را متحمل می‌شود که با هیچ شغلی قابل قیاس نیست.

وی افزود: هستند کسانی که دوست ندارند به اموال‌شان رسیدگی شود اما من نگران این ماجرا نیستم هر چند وضع مالی‌ام خوب است، اما هر زمانی که بخواهند اجازه دارند که به اموالم رسیدگی کنند.

ناصری خطاب به همکاران قضایی خود گفت: در تصمیمات قضایی بی‌طرف و بی‌نظر بوده و به طرفین پرونده بی‌توجه باشند چرا که حیثیت مردم در گروی تصمیمات آنهاست؛ این حیثیت را حفظ کنند اما در عین حال متجاوز و خطاکار را بدون هیچ چشم‌داشتی مجازات کنند تا نظم جامعه حفظ شود.