زیباکلام: گفتمان اصلی انقلاب، آزادی‎خواهی بود

یک استاد دانشگاه گفتمان اصلی انقلاب را آزادی‎خواهی، دموکراسی، آزادی زندانیان سیاسی، لغو شکنجه، لغو سانسور، حاکمیت قانون و پاسخگو بودن حکومت در برابر سیاست‎های خرد و کلان می‌داند که در چهل سالگی انقلاب نیز باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

به گزارش ایرنا، صادق زیباکلام، استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل سیاسی در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی درباره مشکلات کشور در این سال‎ها، به ایرناپلاس می‎گوید: بزرگ‎ترین، مهم‎ترین و عمده‎ترین نقطه‌ضعفی که من برای کشور در این 40 سال برمی‎شمرم، پشت پا زدن و به حاشیه راندن اهداف و آرمان‎های انقلاب و در عوض، طرح و اشاعه گفتمان رویارویی با غرب و آمریکاستیزی است و من این گفتمان را گفتمان رادیکال نامیده‎ام.

زیباکلام در ادامه تصریح می‎کند: این گفتمان رادیکال، به‌جای گفتمان اصلی انقلاب، توسعه یافت. اما گفتمان اصلی انقلاب، آزادی‎خواهی، دموکراسی، آزادی زندانیان سیاسی، لغو شکنجه، لغو سانسور، حاکمیت قانون و پاسخگو بودن حکومت در برابر سیاست‎های خرد و کلان بود. این‎ها اهداف، آرمان‎های انقلاب اسلامی و همچنین اسباب بروز مخالفت با رژیم شاه شده بودند.

این تحلیلگر مسائل سیاسی معتقد است که اگر در سال 57 از میلیون‎ها نفری که در راهپیمایی‎های عظیم و تاریخی، دنیا را به احترام و تحسین واداشته بودند، نظرسنجی می‎شد و می‎پرسیدند که شما که مخالف رژیم شاه هستید و خواهان سرنگونی او هستید، چه مشکلی دارید، مگر شاه چه‌کاری کرده‎ است؟ آن وقت اغلب پاسخ‎ها ناظر به دموکراسی‎خواهی و آزادی‎خواهی بود.

وی درباره علل بروز انقلاب اسلامی توضیح می‎دهد: این مردم قطعاً می‎گفتند که آخرین انتخابات آزاد کی بود؟ کدام کار حکومت محمدرضا پهلوی بر اساس قانون بوده است؟ کدام روزنامه و مجله آزاد است و به‌صورت آزاد و مستقل از حکومت منتشر می‎شود؟ چرا باید کشور 35 میلیونی، پنج هزار زندانی داشته باشد؟ سازمان عفو بین‎الملل، ایران را جهنمی برای زندانیان سیاسی توصیف کرده‎ بود. کدام زندانی سیاسی شکنجه نشده است؟ چه امری را شاه خواست انجام دهد و گفت که نمی‎توانم انجام دهم چون قانون دست و پایم را بسته ‎است؟ چه زمانی شاه موقع عزل و نصب افراد گفت که قانون اجازه نمی‎دهد؟ شاه به کدام مرجع، نهاد و افکار عمومی پاسخگو بود؟ این‎ها باعث بروز نارضایتی از رژیم شاه شده بود.

زیباکلام همچنین ادامه می‎دهد: بیش از 90 درصد از آن پنج هزار زندانی سیاسی دانشجو، نویسنده، روحانی، روشنفکر، معلم، مهندس و پزشک بودند. یعنی اکثریت قشر تحصیل‌کرده ایران در آن سال‎ها مخالف رژیم پهلوی بودند و آن‎ها بودند که وقتی در سال 56، فضای باز سیاسی به‌وجود آمد، استقبال کردند و مردم و لایه‎های دیگر مردم را تحریک کردند و توانستند آن‎ها را به خیابان‎ها بکشانند، اما متأسفانه این‎ آرمان‎های انقلاب اسلامی تا حد زیادی، زیر دست و پای غرب‌ستیزی رفته است.

او در ادامه می‎افزاید که بزرگ‎ترین مشکل کشور در این 40 سال، تضعیف آرمان‎های آزادی‎خواهی و دموکراسی‎خواهی و در یک کلام، گفتمان انقلاب اسلامی است.