رمز گشایی از شماره پیراهن عزت اللهی

ابتدا می‌خواستم شماره ۶۶ را بردارم، اما در انگلیس، شماره‌های اینچنینی را به بازیکنان تیم ب. می‌دهند؛ بنابراین تصمیم گرفتم شماره ۳۲ را بپوشم. ۳ ضرب‌در ۲ می‌شود ۶، همان شماره مورد علاقه من.

به گزارش ایران ورزشی، برای هر پست شماره پیراهن خاصی وجود دارد. این البته قانون نیست و جایی نوشته نشده، اما در اغلب تیم‌ها رعایت می‌شود.

 

 

به عنوان نمونه دفاع راست‌ها بیشتر شماره ۲ می‌پوشند، دفاع چپ‌ها ۳، هافبک‌های دفاعی ۶، وینگر‌های راست ۷، وینگر‌های چپ ۱۱ و البته بازیساز‌ها هم شماره ۱۰ را بر تن می‌کنند. بحث دروازه‌بان‌ها هم که مشخص است. اغلب فیکس‌ها، شماره یک را انتخاب می‌کنند.

خیلی از بازیکنان تعصب خاصی به شماره پیراهن مورد علاقه خود دارند. یادمان نمی‌رود حدود دو دهه قبل، حمید استیلی علاقه‌مند بود تا پیراهن شماره ۷ پرسپولیس را بپوشد. پیراهنی که پیشتر بر تن علی پروین بود و بعد از او – جز حامد کاویانپور در یک بازی- کسی آن را نمی‌پوشید. دلیل این اتفاق هم احترام به علی پروین بود.

استیلی در بازگشت به پرسپولیس، پیراهن شماره ۲۵ را انتخاب کرد. پیراهنی که بین دو عدد ۲ و ۵، یک «+» هم داشت. ۲ به علاوه ۵ می‌شود ۷. استیلی به خاطر علاقه وافری که به علی پروین و پیراهن او در پرسپولیس داشت از این روش استفاده کرد تا به خیال خودش صاحب پیراهن شماره ۷ شود. بعدها، اما علی پروین از استیلی خواست تا شماره ۷ را بپوشد و ۲۵ را کنار بگذارد.

خیلی از بازیکنان صاحب‌نام فوتبال جهان نیز بازی با شماره‌های خاصی را می‌پسندند. دیوید بکام همیشه شماره ۷ می‌پوشید، اما وقتی به رئال‌مادرید رفت و پا به این باشگاه بزرگ گذاشت با مشکل عجیبی مواجه شد. پیراهن شماره ۷ بر تن رائول گونزالز بود و به همین دلیل بکام تصمیم گرفت شماره ۲۳ را انتخاب کند.

 

شماره‌ای که دلیل انتخاب آن، علاقه بکام به مایکل جردن، فوق ستاره بسکتبال و NBA بود. یا ایوان زامورانو، مهاجم اهل شیلی اینترمیلان که به دلیل حضور رونالدو، پیراهن ۱۸ می‌پوشید و میان دو عدد، علامت به علاوه به کار می‌برد.

سعید عزت‌اللهی در فوتبال ایران، مسیری را می‌رود که سال‌ها قبل حمید استیلی رفته بود. البته بدون استفاده از علائم ریاضی مانند به علاوه، ضرب یا تقسیم.

 

سعید وقتی به تازگی عضو تیم ملی شده بود، پیراهن شماره ۱۹ را می‌پوشید. او به دلیل سن و سالی که داشت، پیراهنی را انتخاب کرد که هم معنی داشته باشد و هم متعلق به کسی نباشد. بعدها، سعید با مهدی ترابی صحبت کرد و پیراهن شماره ۶ را از او گرفت. پیراهنی که عزت‌اللهی، آن را به خاطر علاقه به کریم باقری و جواد نکونام بر تن می‌کند.

وقتی عزت‌اللهی به انگلیس رفت و قرارداد خود را با ردینگ امضا کرد، ابتدا قصد داشت پیراهن شماره ۶ را بپوشد. پیراهنی که هیچ‌گاه به او نرسید، چون مدافعی به نام لیام مور صاحبش بود.

 

مدافع کلیدی ردینگ که سومین فصل حضور در این تیم را سپری می‌کرد. مور با سابقه بازی در لیگ برتر و باشگاه لسترسیتی، هرگز پیراهن شماره ۶ را کنار نگذاشت و به همین دلیل عزت‌اللهی مجبور شد شماره جدیدی انتخاب کند.

انتخاب سعید، شماره ۳۲ بود. شماره‌ای که نه به سن و سال او می‌خورد و نه عدد ۶ در آن به کار رفته بود. عزت‌اللهی، اما از راز انتخاب این شماره پرده برمی‌دارد: «ابتدا می‌خواستم شماره ۶۶ را بردارم، اما در انگلیس، شماره‌های اینچنینی را به بازیکنان تیم ب. می‌دهند؛ بنابراین تصمیم گرفتم شماره ۳۲ را بپوشم. ۳ ضرب‌در ۲ می‌شود ۶. به همین دلیل و با توجه به اینکه حاصل‌ضرب این ۲ عدد، ۶ می‌شود تصمیم گرفتم ۳۲ بپوشم. این هم راز شماره پیراهن من در ردینگ است. البته اینجا اجازه نمی‌دهند از علامت ضرب در میان ۲ عدد استفاده کنم.»

سعید عزت‌اللهی با پیراهن شماره ۳۲، یکی از بازیکنان کلیدی ردینگ است. او البته در تیم ملی ۶ می‌پوشد، اما در انگلیس فعلا خبری از شماره محبوب او نیست.

 

هر چند برای بازیکنی، چون عزت‌اللهی، بازی با پیراهن ۶ یا ۳۲ تفاوتی ندارد. او تلاش می‌کند تا بهترین عملکرد را در زمین داشته باشد و پاسخ اطمینان پل کلمنت را بدهد.