صفایی فراهانی: منافع برخی در ناآرامی و تنش است

یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: برخی به جای اینکه کمک کنند در شیپور ناامیدی و ناتوانی و مایوس‌کردن جامعه می‌دمند و این جای تاسف دارد.

به گزارش ایلنا، محسن صفایی فراهانی گفت: متاسفانه در کشور ما منافع ملی یک موضوع مغفول مانده است، چون نهادهای مدنی حضور ندارند. اگر به این ۴۰ سال دقت کنیم، از سال ۸۳ تا سال ۹۳ درآمد ارزی ایران یک درآمد افسانه‌ای بوده است. این درآمد افسانه‌ای خرج چه چیزهایی شده و چه توفیقاتی را برای کشور به همراه داشته است؟ اما منافع خیلی‌ها را تامین کرد. برخی به دنبال این هستند که چگونه می‌توانند به راحتی فضا را به گونه‌ای کنند که بلکه آن منافع دوباره برایشان تامین شود و در این راستا امروز از جنگ و ناآرامی و تنش استقبال می‌کنند. هرنوع به هم ریختگی در حوزه داخلی ایران می‌تواند اجرای قانون و نظم و انضباط مالی را به هم بزند.

وی افزود: امثال بابک زنجانی که ۲.۶ میلیارد یورو را به جیب زد، کم نیستند. این فرصت، ناشی از آن تحریم‌ها بوده است. اگر آن تحریم به ایران تحمیل نمی‌شد، کسی دنبال دور زدن تحریم نمی‌رفت. آن پولی که به ترکیه رفت و گم شد برای چه اتفاق افتاد؟ همچنین نفتی که به نیروی انتظامی دادند و از بین رفت اینها همه برای دور زدن تحریم‌ها بود. اگر کشور مجبور شود همان کارها را انجام دهد، دوباره منافع آن‌ها تامین خواهد شد. پس بدیهی است که عده‌ای همه آرزوشان این است که چگونه می‌توانند اوضاع فعلی را به شرایط قبل برگردانند. قبلاً هم گفتم اگر در دولت اصلاحات ۹ روز یک بار بحران درست می‌کردند در این ۵ سال دولت روحانی هر روز بحران‌سازی می‌شود!

این فعال سیاسی اصلاح طلب یادآور شد: متاسفانه مسئولان اکثراً با آمار و ارزیابی و تحلیل آمار غریبه هستند، آنها تصویر می‌کنند آمارها فقط به درد بایگانی می‌خورد. در حالیکه ارائه آمار به مدیر یعنی برای تحلیل آن فکر کن. آمار برای این است که مدیر متوجه شود که در جامعه چه اتفاقی می‌افتد. آقای رئیس دولت وقتی که می‌گوید ما به دنبال این هستیم که فقر مطلق را از بین ببریم، یکبار همه ارکان حکومت باید راجع به آن فکر کنند که برای رفع کامل آن چه برنامه‌ریزی نیاز است، داشته باشند. چقدر تلاش می‌شود که توانایی اقتصادی کشور بالا برود که این‌ها از این مشکل بیرون آیند. متاسفانه به جای اینکه کمک کنند در ناامیدی و ناتوانی و مایوس کردن جامعه می‌دمند! این نشان می‌دهد برخی از مسئولان به جای اینکه نگران کشور باشند، نگران گروه‌های سیاسی و اهداف بخشی خودشان هستند و این جای تاسف دارد.