دیوار نگاره‌ای از ننگ و وهن

حسن آقامحمدی؛ باز هم هجمه به هویت رفیع ستون اصلی و حیاتی جامعه ایرانی یعنی بانوی ایرانی. اما این بار نه در قاب تلویزیون و صفحات کاریکاتور، خبر و تحلیل امواج سنگین تبلیغاتی رسانه های اپوزیسیون آن سوی آب، بلکه در همین جا و بر پهنه بزرگترین دیوار نگاره شهری کشور در میدان ولیعصر(عج) پایتخت ایران.

بیلبورد بزرگی که به ادعای علمداران آن با هدف احیا و ترویج ارزشهای دینی، وحدت و هویت ملی با صرف صدها میلیون تومان از بیت المال، عرصه ای بزرگ و پر نگاه را این میدان اصلی تهران به خود اختصاص داده است. در کوران تلاش شبانه روزی سربازان دیپلماسی میهنمان در مذاکرات برجام، همگی به یاد داریم که طرح های تخریبی و مساله زای ایده پردازان این تریبون تبلیغاتی در سطح شهر چه جنجال و حواشی تولید کرد.

این بار در تاریکی شامگاه ۲۲ خرداد ماه بار دیگر طراحان، مویدان و مجریان این ارگان فرهنگی به اقتضای اتمسفر فوتبالی امروزی جامعه، دیوار نگاره رنگین و پرهزینه ای را برافراشتند که دقیقا بر خلاف شعار وحدت و همدلی منقش بر این نمایه، دیدگان در حیرت و پرسش هزاران عابر پیاده و سواره این میدان را به خود جلب می نماید که در این تصویر ساختگی از یک ملت با اقرام و طوایف مختلف چرا و چرا اشاره،کنایه، اختصار ویا نشانی از دختران و زنان ایرانی در آن به چشم نمی خورد. شگفتا که این قاب بزرگ چند صد متری، تحمل حضور حتی یک زن ایرانی به نمایندگی از تقریبا نیمی از جمعیت انسانی این بلاد را در خود ندارد، به عبارتی دیگر یعنی اینجا هم «ورود بانوان ممنوع.»

در این روزگار که جنگ اقتصادی غرب با ایران ابعاد وسیع تو و عمیقتری می یابد و فشار سنگین اقتصادی امید و آرامش اقشار مختلف جامعه ایرانی را نشانه رفته است این حرکت تبلیغاتی ضد ایرانی که ثروت هویت و غرور ملی مادران، خواهران، همسران و دختران ایرانی را نشانه رفته است چه بهانه ای دارد؟

آیا طراحان این اثر هنری ایثار و جانفشانی هزاران شیرزن و غیور دختران این سرزمین در سالهای انقلاب مشروطه، مبارزات ضد استبدای و دیکتاتوری انقلاب ۵۷ و ایستادگی در مقابل آتش سهمگین جنگ ۸ساله عراق علیه این آب و خاک را از یاد برده اند؟

صبوری و نجابت آنها درروشن نگاه داشتن چراغ خانواده ایرانی این رکن حیاتی ملت ایران و تربیت و پرورش نسل های آینده ساز این مرز و بوم را از یاد برده اند؟

در این زمانه که زنان پویا و حیات آفرین ایرانی علی رغم همه محرومیت های تحمیلی نشات گرفته از تحجر و تنگ نظری عده ای در زمینه های مختلف سیاسی،اجتماعی، هنری، ورزشی و علمی همچون سرو ایستاده و از هیچ تلاشی برای اعتلای ایران دریغ نمی نمایند آیا رواست که در این نمایه ۱۰۰۰ متری یک سانتی نشانی از این همه حضور پر ثمر خود نبینند؟

خالقان این شاهکار فرهنگی در مقابل پرسش مادران و دختران این آب و خاک چه توجیهی دارند؟

اتباع خارجی در گذر از این میدان که نام منجی و امید در غیبت شیعیان مسلمان را برخود دارد با نظاره بر این نگاره، چه تصویری از تاریخ، تمدن و فرهنگ غنی و پرافتخار ایرانی و مذهب شیعه ایرانیان را با خود به سوغات می برند؟

در این مقطع زمانی پرالتهاب و تهدید، عمق تولید تالم، شرم و سرافکندگی از خودنمایی پرهزینه این نمایه ضدفرهنگ و هویت ایرانی، چنان روح و وجدان هر مرد و زن ایرانی را زخمی و رنجور می نماید که انگاری یک بمب خوشه ای عظیم الجثه و چند هزارتنی سرمایه گرانقدر وحدت ملی را لحظه به لحظه بمباران می نماید؟

بله ایران همیشه قهرمان است با همدلی و همراهی همه زنان و مردان آن با هر قومیت، مذهب و تفکری.

به احترام یکایک مادران و دختران ایران این نقش ناسزا را به زیر آورید...