سينا قنبرپور در روزنامه اعتماد نوشت:
راي قاطع مردم تهران به فهرست اميد در پنجمين انتخابات شوراها مهمترين پيامش اين بود كه ديگر تمايلي به ادامه شيوه مديريت شهر به مثابه ١٢ سال پيشتر از آن نداشتند و به همين نسبت خواستار تغيير در مديريت شهر بودند. با انتخاب «محمدعلي نجفي» به عنوان شهردار تهران همانطور كه از قبل نيز پيشبيني ميشد جز ميراث آن ١٢ سال چيزي نصيب شهردار جديد نشد و او نيز در گام نخست به جز تغيير تعدادي انگشتشمار از مديران نتوانست تحولي در مديريت شهري ايجاد كند. برخلاف انتظار در قبال تغيير مديران قبلي، به شكلي ضربتي و شتابزده تغييري مهم در شهرداري تهران و سپس تاييد آن در شوراي شهر جريان گرفت كه روز به روز بر نگرانيهاي ناشي از اجراي آن افزوده ميشود. موضوع تغيير در شيوه اجراي محدوده طرح ترافيك بيش از هرچيز نمايانگر خزانه خالي شهرداري تهران است.
به ويژه آنكه نجفي بنا دارد به شيوه ۱٢سال گذشته با فروش تراكم شهرفروشي نكند و با اين تغيير سياست، اداره يك سازمان فربه از منظر نيروي انساني و كمبازده سختتر ميشود. در چنين شرايطي اخذ انواع عوارض براي اداره شهر افزايش خواهد يافت. اما پرسش اين است كه اخذ عوارض سنگينتر و بالاتر با چه سياست و چه برنامه عملي؟! يكي از ادعاهاي اعضاي فهرست اميد براي ورود به شوراي شهر تهران شعار «شهرداري شيشهاي» بود و مهمترين پرسش دربرابر افزايش اخذ عوارض از مردم اين است كه تا چه اندازه شفافيت بر سيستم شهرداري حاكم شده كه مردم از پرداخت عوارض بيشتر به بهبود مديريت در شهر مطمئن شوند؟ شهرداري تهران پيش از آنكه هر شيوه و فرآيندي براي شفافيت ايجاد كرده باشد دست بر تغيير طرحي با عمر ۴۰ ساله گذاشته است كه پرسشهاي بسياري را بدون پاسخ پيش رو دارد.
در اين مدت نيز كه «محسن پورسيدآقايي» معاون حمل و نقل و ترافيك شهردار تهران از اين طرح رونمايي كرده تا زماني كه در شورا مطرح شده و دل اعضاي شورا را ربوده است كمترين اطلاعرساني و شفافسازي در مورد آثار و تبعات اين طرح صورت گرفته است. نخستين نكته اينكه اين طرح فاقد پيوست اجتماعي و فرهنگي بوده و هيچ نمونه آزمايشگاهي و پايلوت اجرايي نداشته تا احتمالاتي را در آن پيگيري كرده باشد.
نقدهاي مطرح به اين تغيير چه محورهايي دارد و نگراني از چه آثار و عواقبي است.
نخست؛ همه ما ميدانيم تهران از بابت وسايل حملو نقل عمومي ظرف يكسال اخير تقريبا هيچ رشدي نداشته است. پس اگر از ۱۵فروردين ۱۳۹۷ طرح جديد اجرا شود كه در آن مدعي شدهاند تعداد خودروهاي داراي مجوز ورود به محدوده طرح ترافيك از ۱۳۰هزار به ۶۰ هزار خودرو كاهش مييابد دارندگان اين مجوز با چه وسيله نقليه عمومي تردد خواهند كرد؟ به عبارت ديگر تدبير طراحان طرح جديد براي جايگزيني اين كاهش تردد خودرو، تحميل مسافر جديد به ظرفيت كنوني حمل و نقل عمومي است. جز اين، افزايش فروش طرح روزانه ترافيك جز افزايش بار ترافيك و كسب درآمد چه مزيت ديگري دارد؟
دوم؛ يكي از دغدغههاي ناظران اين است كه كاهش تعداد خودروهاي داراي مجوز طرح ترافيك به چه نوع حمل و نقل شخصي تحميل شود. براي مثال در حال حاضر تهران ۳ميليون و ۵۰۰هزار موتوسيكلت دارد كه دومين عامل آلودگي هوا محسوب ميشوند و آلودگي صوتي و بيانضباطي فراواني در شهر ايجاد ميكنند. ورود موتوسيكلتها به محدوده طرح ترافيك هيچ منع و محدوديتي ندارد. اگر دريافتكنندگان مجوز طرح ترافيك ديگر اين مجوز را دريافت نكنند و بخواهند با موتوسيكلت وارد محدوده طرح ترافيك شوند و براي اين كار موتور بخرند چه آثار و عواقبي دارد و پيشبيني طراحان اين ايده در شهرداري تهران چنين احتمالي را تا چه ميزان بررسي كردهاند. به ويژهآنكه ميدانيم بسياري از كاسبها و بازاريان در محدوده طرح ترافيك فعاليت دارند و خريد يك موتوسيكلت براي آنها مزيتهاي بسياري دارد.
سوم؛ ايده جديد براي طرح ترافيك، كدام اقشار جامعه را ترغيب به خريد خودرو ميكند؟ در عين حال كه ميدانيم محدوده طرح ترافيك تهران منطبق بر فعاليت كاسبها و بازاريان است و اين عده از جمله اقشار توانمند مالي جامعه محسوب ميشوند بديهي است كه اين عده براي جبران محدوديت به سراغ اقشاري بروند كه به آنها تخفيف و معافيت داده شده و آنها را ترغيب كنند تا خودرو با پلاك خاص بخرند و در ازاي مبلغي خودرو را در اختيارشان قرار دهند.
چهارم؛ كاهش ترافيك چه متر و معياري دارد و شهرداري تهران براساس چه محاسبهاي اجراي اين طرح را منجر به كاهش ترافيك برميشمارد؟
پنجم؛ در شرايطي كه تعريف محدوده طرح ترافيك با سياستهاي مديريت شهري در دو دهه اخير و ايجاد مالها و مراكز تجاري در سراسر شهر و تجاري كردن همه محلههاي مسكوني ماهيت خود را از دست داده چه لزومي دارد كه اين محدوده طرح ترافيك باز هم لحاظ شود و صرف ورود به اين محدوده عوارض اخذ شود؟
ششم؛ در شهري كه پاركينگ و سيستم حمل و نقل عمومي مناسب ندارد دريافت اين حجم عوارض بابت ورود به طرح ترافيك كدام مشكل شهر را بهبود ميبخشد و مردم بعد از پرداخت اين عوارض منتظر تغيير در كدام مولفههاي زندگي شهري خود باشند؟