افشاگری درباره زندان‌های کره شمالی

فرارو- "توماس بورگنتال" که در دیوان بین‌المللی دادگستری خدمت می‌کرد، یکی از سه قضاتی است که می‌گوید "کیم جونگ اون" رهبر کره شمالی باید برای جرائمش علیه بشریت و رفتار وحشیانه در زندان‌های سیاسی مجازات شود.

بورگنتال یکی از بازماندگان اردوگاه آشویتس و زاخسنهاوزن است و درباره زندان‌های کره شمالی می‌گوید: "معتقدم شرایط زندان‌های کره شمالی همانند اردوگاه‌های کار اجباری نازی است، یا حتی بدتر از شرایطی که من در جوانی در اردوگاه‌های نازی تجربه کردم یا در طول فعالیت‌هایم در حوزه حقوق بشر شاهدش بودم."

او عضو کمیته‌ای بود که "ناوانتم پیلای" قاضی اهل آفریقای جنوبی نیز در آن حضور داشت. پیلای رئیس دیوان بین‌المللی کیفری رواندا بود و سپس به عضو ارشد سازمان ملل برای حقوق بشر تبدیل شد. "مارک هارمون" قاضی آمریکایی نیز در این هیئت حضور داشت که در پرونده‌های جنایات جنگی در یوگوسلاوی و کامبوج فعالیت می‌کرد.

هر سه قاضی در پرونده تحقیقاتی که توسط دیوان بین‌المللی دادگستری آغاز شد، اظهارات زندانیان سابق، نگهبانان زندان و کارشناسان را شنیدند. نتیجه گزارش این بود که شواهد کافی برای متهم کردم کیم جونگ اون به 10 مورد از جنایات جنگی بین‌المللی وجود دارد که شامل قتل، بردگی، شکنجه و خشونت جنسی می‌شوند.

پیلای گفت: "در هیچ جای دنیا شرایطی مشابه با زندان‌های کره شمالی وجود ندارد و وجود نداشته است. اوضاع زندان‌های سیاسی این کشور را می‌توان بالاترین سطح از قساوت و بی‌رحمی دانست که کل جمعیت زندان در ترس و ارعاب به سر می‌برند."

سه نسل از خاندان کیم بر کره شمالی به شیوه‌ای مطلقه و خودکامه حکومت کردند که در آن بر طبق اصول کیش شخصیت رهبران کشور نیمه خدایانی مقدس هستند. هر کس که رهبران یا سیستم را زیر سؤال ببرد به زندان کار اجباری برده می‌شود و معمولاً به حبس ابد متهم می‌شود. در برخی موارد با سه نسل از خانواده به زندان منتقل می‌شوند تا بذر "دشمنان ملت" به‌کلی از میان‌رود.

به گفته کارشناسان نزدیک به 130 هزار شهروند کره شمالی در چهار اردوگاه بزرگ زندانی هستند که وادار به انجام کارهای دشوار مانند کار در معدن می‌شوند و غذا، لباس و امکانات گرمایشی بسیار کمی دارند. رژیم کره شمالی برای جرائم خفیف‌تر اردوگاه‌های "بازآموزی" دارد. شرایط در آنجا نیز دشوار است، اما معمولاً زندانیان مدت‌زمان مشخصی را آنجا سپری می‌کنند.

در سال 2014، کمیسیون تحقیق و پژوهش سازمان ملل گزارشی از جرائم کره شمالی در حوزه حقوق بشر تهیه کرد. در پی آن، "کانون وکلای بین‌المللی" تصمیم به تحقیق درباره زندان‌های سیاسی این کشور گرفتند.

سه قاضی به اظهارات و شواهدت زندانیان پیشین و نگهبانان زندان در کره شمالی گوش دادند که سال‌های 1970 تا 2006 را پوشش می‌داد.

شاهدان از زندانیان گرسنه‌ای خبر دادند که به دلیل جستجو برای غذای بیشتر اعدام شدند و بسیاری از دیگر زندانیان که براثر سوءتغذیه و کار زیاد (گاهی اوقات بیش از بیست ساعت کار روزانه در معدن) جان باختند.

قضات همچنین از تجاوز جنسی و سقط‌جنین اجباری شنیدند که در برخی مواقع منجر به مرگ زنان می‌شد.

یکی از بازمانده‌های زندان پزشکی بود که در تلاش برای فرار به چین بازداشت شد. او گفت که برهنه از پا آویزانش کردند، کتکش زدند و با آب‌وآتش شکنجه‌اش دادند و مخلوط آب و فلفل در دهان و بینی‌اش ریختند.

گرچه جدیدترین شهادتی که شنیده شد از سال 2006 بود، اما قضات شهادت نامه‌ای از "تای یونگ هو" دیپلمات ارشد کره شمالی دریافت کردند که سال گذشته از سفارت کشورش در لندن فرار کرد. تای گفت پس‌ازاینکه کیم جونگ اون عمویش "جانگ سونگ تائک" را اعدام کرد، در موج پاک‌سازی‌های سال 2013 بسیاری از مقاماتی که شخصاً آن‌ها را می‌شناخت به زندان‌های سیاسی منتقل شدند.

کمیته جرائم بین‌المللی انجمن وکلا به همراه دفتر حقوقی "هوگان لاولز" در واشنگتن پرونده جرائم رژیم کره شمالی را تشکیل دادند. از بین 11 جرمی که در دیوان بین‌المللی کیفری علیه بشریت ذکر شده است، کره شمالی همه موارد به‌جز آپارتاید (تبعیض نژادی) را مرتکب شده است.

شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهند اردوگاه‌های زندانیان سیاسی هنوز هم فعال‌اند و چهار اردوگاه اصلی در تصاویر ماهواره‌ای کاملاً مشخص‌اند.

تصاویر ماهواره‌ای از "سینوئیجو" یک اردوگاه "بازآموزی" برای افراد متهم به جرائم سبک سیاسی و اقتصادی

از آنجا که رهبر کره شمالی اجازه داده جنایات علیه بشریت در اردوگاه‌ها ادامه یابد، پس او متهم اصلی این پرونده محسوب می‌شود. اما در گزارش پرونده آمده که مقامات حزب کارگر و وزارت امنیت نیز در این اتهامات شریک‌اند.

در این گزارش آمده: "با توجه به ساختار بسته و کنترل‌شده حکومت بر کشور، کیم جونگ اون و حلقه نزدیکانش تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرند."

کره شمالی داشتن هرگونه اردوگاه کار اجباری برای مجرمان سیاسی را تکذیب می‌کند. در سال 2014، دیپلمات ارشد این کشور در سازمان ملل در پاسخ به این اتهامات گفت که این اردوگاه‌ها زندان‌های عادی هستند.

"جانگ ایل هون" سفیر کره شمالی در سازمان ملل اعلام کرد که پیونگ‌یانگ در برابر هرگونه اقدامی برای فرستادن کیم به دادگاه جرائم بین‌المللی "واکنش متقابل" نشان می‌دهد.

سفیر جانشینش "پاک سونگ ایل" شدیداً از این اتهامات انتقاد کرد: "من این گزارش را کاملاً رد و انکار می‌کنم چون بی‌پایه و اساس است. واشنگتن‌پست با نوشتن درباره این گزارش نشان داد که به جمع پیروان کورِ سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه کره شمالی پیوسته‌اند."

پاک افزود که چنین گزارش‌هایی به بهبود "شرایط وخیم فعلی" کمک نمی‌کند.

تاکنون تلاش‌ها برای پاسخگویی مقامات کره به این جرائم به‌جایی نرسیده است؛ زیرا ارجاع پرونده به دادگاه رسیدگی به جرائم بین‌المللی به تصویب پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل احتیاج دارد. چین و روسیه به‌وضوح اعلام کرده‌اند که چنین اقدامی را وتو می‌کنند.

پیلای گفت این مسئله نباید سبب توقف تلاش‌های جوامع بین‌المللی شود: "این جرائم بسیار ترسناک‌اند و برای مدت زیادی ادامه یافته‌اند و مردم کره شمالی هیچ کمکی از دیگر کشورهای جهان دریافت نکرده‌اند."

منبع: واشنگتن‌پست

ترجمه: وب‌سایت فرارو