دلم پر از درد است و دهانم پر از حرف

اینجا جنوب
 
اینجا عسلویه اینجا دشت آزادگان اینجا ماهشهر اینجا آبادان

واما اینجا عسلویه پایتخت انرژی ایران اسلامی...

اینجا آلودگی است و فقط آلودگی

آلودگی زمین هوا دریا

اینجا هر نفسی که فرو می رود دی اکسید نیتروژن است و اکسیدهای سولفور والبته اندکی اکسیژن

شدت آلودگی در منطقه آنقدر بالاست که دیگر هیچ پایگاه انتقال خونی درکشور حاضر به گرفتن خون مردم این دیار نیست...

از شدت آلودگی بخشی از کارکنان اقماری هستند والبته ماهانه مبغلی ذیل بدی وهوا در فیش حقوقیشان لحاظ می شود.

اما بخش عمده ای از کارگران که نه تنها حق آلودگی که حقوقهایشان را هم سه ماه به سه ماه می گیرند و بومیانی که ساکنان همیشگی این دیارند به مرگ تدریجی محکوم اند.

اینجا حتی میتوانید باران اسیدی را که درکتابهای جغرافیا خواندید را به شکل قطرات مرگ ببینید.

با این حال اما انگار قرار نیست مسئولی این فاجعه ای چرنویلی را در پایتخت انرژی ایران اسلامی جدی بگیرد...

اما در زیر سایه این فلرهای که همچنان می سوزند، غولی ازمشکلات در شهرهای!!!! نفت وگازخیز جنوب وجود دارد.

بیکاری و بیگاری جوانان بومی در شهرهای نفت وگاز خیز جنوب از دشت آزادگان گرفته تا آبادان  و ماهشهر خود حکایت تلخ دیگرست که گفتنش را دراین نگاره مجال نیست فقط همین یک جمله بس که

اینجا دیگر مردم باهم مهربان نیستند

غیربومیان شاغلی را که گویی به این منطقه تبعیدشان کرده اند و از مردم بومی طلبکارند.

و بومیان بیکاری را که غیربومیان شاغل در منطقه را به چشم یک متجاوز نظاره می کنند.

که البته فرهنگ بومی منطقه در تقابل با دیگر فرهنگهای وارداتی درحال قربانی شدن است.

آمار بالایی اعتیاد و فحشا و دیگر بزه های اجتماعی روی دیگر سکه شهرهای مهاجرپذیر  نفت خیز و گاز جنوب است
اینجا فقط میادین نفتی و فازهای گازیست که توسعه می یابد و خبری از توسعه شهری و توسعه زیست محیطی نیست که نیست...

زیرساختهای شهری در بیشتر شهرهای نفت وگاز خیز جنوب در حد یک روستای بزرگ بیشتر نیست...

شاید هیچکس دراین سرزمین باورنکند که هنوز مناطقی در بوشهر وخوزستان هستند که هنوز گاز رسانی نشده است ومردم هنوز سلیندر به دوش هستند این هم از طنز تلخ روزگار ماست دیگر...

عمده شهرهای نفت وگازخیز جنوب فقدان امکانات رفاهی تفریحی هستند که اگر درجنوب هتل های چند ستاره وکمپ های ورزشی مجهز و دهکده های ساحلی گردشگری زیبا را دیدید بدانید و دست مردم محلی کوتاه و امکانات رفاهی برنخیل بلند است.  و عده ای و فقط عده ای ازاین امکانات استفاده می کنند