۷ دلیلی که مداحان نباید جناحی شوند

عصر ایران نوشت: مداح صدای خوبی دارد که دیگران از آن بهره نبرده‌اند در کجای فقه اسلامی آمده‌است صدای خوب مجوز اجتهاد در امور مذهبی و سیاسی است؟

دخالت مداحان در سیاست، مسئله‌ای است که سال‌ها مورد بحث و نقد قرار گرفته است و موافقین و مخالفین بسیاری دارد. سوالی که می‌خواهیم در این نوشتار به آن پاسخ بدهیم این معناست که آیا واقعا یک مداح باید در جلسات مذهبی به ویژه در ایام محرم اظهار نظر سیاسی کند یا خیر؟ در اینجا منظور از اظهار نظر سیاسی، مسائل جناحی مانند انتخابات است. در مورد اظهار نظرهای برخی مداحان  به چند نکته می‌شود اشاره کرد:

اول: مجلس عزاداری امام حسین متعلق به مداح، سخنران یا هر فرد دیگری نیست. سینه زن، گریه کن و مداح همه در مراسم برابر هستند و هیچکس در این دستگاه بالاتر از دیگری نیست. بنابراین مداح و یا سخنران حق ندارد در مجلسی که به نام امام حسین برگزار می‌شود از روی منبر حرف جناحی بزند. او می‌تواند خارج از جلسه با رسانه مصاحبه کند یا در جمع دوستان خود حرف سیاسی بزند مانند هر فرد دیگری اما او نمی‌تواند از مراسمی که با پول مردم و با نام امام حسین تشکیل شده است استفاده کند و اظهار نظر جناحی کند.

دوم: بسیاری از مستمعان جلسات مذهبی از طرفداران یک جناح و یا افراد سیاسی هستند. یعنی شاید کسی که در جلسات منصور ارضی و یا سعید حدادیان شرکت می‌کند به روحانی رای داده باشد و یا طرفدار هاشمی و مشایی باشد. سخنان تند مداحان شاید باعث شود این افراد به دلیل توهین‌هایی که در جلسات می‌شود دیگر در هیات‌های مذهبی حضور پیدا نکنند.

سوم: نیت مردم از حضور در چنین مراسمی استفاده از فضای معنوی آن است. بسیاری از کسانی که در این مراسم‌ها شرکت کنند به این نیت که ساعتی از مسائل دنیوی دور باشند و حالتی عرفانی پیدا کنند و به قول خود هیئتی‌ها «سبک بشوند» در این جلسات شرکت می‌کنند. این معنا نشان می‌دهد که مردم دوست ندارند نیت آنها که گریه بر مصیبت‌های اهل بیت است آمیخته به مسائل جناحی به ویژه مسائل انتخاباتی شود.

چهارم: وجه تمایز یک مداح با دیگر افراد جلسه امام در چیست؟ مداح صدای خوبی دارد که دیگران از آن بهره نبرده‌اند و به این واسطه او تبدیل به اجرا کننده مراسم می‌شود و دیگران گریه کن و سینه زن. در کجای فقه اسلامی آمده است صدای خوب مجوز اجتهاد در امور مذهبی و سیاسی است؟

پنجم: سابقه حضور مداحان جناحی در انتخابات هم روشن است. آنها در سال 84 و 88 تمام تلاش خود را انجام دادند تا محمود احمدی نژاد در انتخابات پیروز شود. آنها حتی در میتینگ‌های انتخاباتی احمدی نژاد هم حاضر می‌شدند و به نفع او سخن می‌گفتند و مداحی می‌کردند.

همین افراد که روزی سینه چاک احمدی نژاد بودند، بعد از فاصله گرفتن شهردار سابق تهران از آنها، شدیدترین و رکیک ترین الفاظ او و دولتش را مورد خطاب قرار می‌دادند و حتی یاران احمدی نژاد را تهدید به قتل کردند.  سوالی که اینجا مطرح است این معناست که مردم چگونه به این افراد اعتماد کنند؟ کسانی که در حمایت و مخالفت با افراط رفتار می‌کنند چگونه می‌توانند نقش راهبر مردم را بازی کنند. اعتماد کردن به کسانی که اشتباه کرده‌اند کار عقلانی به نظر نمی‌رسد.

ششم: مقام معظم رهبری بارها تاکید کردند که جامعه نباید دو قطبی شود. برخی از اظهار نظرهای مداحان در ایام محرم کمک بسیاری به دو قطبی شدن جامعه می‌کند.

هفتم: رهبری بارها تاکید کرده‌اند که هیات های مذهبی نباید سکولار باشند. اما این سکولار نبودن را برخی با جناحی کردن هیاتهای مذهبی اشتباه گرفته‌اند. آنها برای اینکه سکولار نباشند حزبی شده‌اند و تمایلات سیاسی خود را وارد جلسات مذهبی کرده‌اند.  

نباید اجازه داد شأن والای هیات های مذهبی در حد میتینگ های این حزب و آن جناح تقلیل یابد؛ این ستمی آشکار به ساحت قدسی امام حسین(ع) است.