جهان برای شیوانی، دختربچه 15ماهه تنها به‌اندازه بندی که به قوزک پایش بسته شده آزاد است؛ مادرش می گوید اگر این کار را نکند نمی تواند غذایی فراهم کند که او زند بماند.
به گزارش فرادید، پاهایش را بسته‌اند برای اینکه فرار نکند، نه برای آزار دادنش بلکه برای در امان ماندن. پاهایش را بسته‌اند تا شب غذایی برای گذاشتن در دهانش وجود داشته باشد. کالارا مادر این کودک می‌گوید: «چاره‌ای جز افسارزدن به دخترم ندارم، او را به سنگی می‌بندم و گریه‌هایش را نادیده می‌گیرم. اگر یک روز کار نکنم شب باید گرسنه بخوابیم، همه کار می‌کنم تا او زنده بماند و امیدوارم آینده برای او بهتر از چیزی رقم بخورد که برای من شکل گرفت.»
او و همسرش به صورت شیفتی برای شرکت برق منطقه احمدآباد هند کار می‌کنند و با هرسوراخی که حفر می‌کنند 250روپیه معادل 3,8دلار به‌دست‌می‌آورند. حدود 40 میلیون کارگر ساخت‌وساز در هند فعالیت می‌کنند که یک‌پنجم آنها را زنان تشکیل می‌دهند. اکثر آنها مهاجران فقیری هستند که از مناطق روستایی به شهرهای مختلف می‌روند و اینجا و آنجا به‌دنبال کار می‌گردند.
بروز خشکسالی و کمبود امکانات در روستاها به انفجار جمعیت در شهرها منجر شده و ایجاد زیرساخت‌های شهری به‌وسیله کارگران با دستمزد کم و بدون بیمه پررونق‌ترین کاری است که در هند بدون داشتن مدرک و توانایی خاصی یافت می‌شود. اختلاف طبقاتی در هند تمام مرزهای قابل تحمل را شکسته است، دیدن کودکان خردسالی که در شن‌وماسه، گل‌ولای و میان آهن‌وخاک برای لقمه‌ای نان عرق می‌ریزند تصویر معمولی در هند است؛ آنها جاده‌ها، خانه‌ها و امکاناتی را می‌سازند که هم‌سن‌وسال‌هایشان با ماشین‌های لوکس و امکانات فراوان از آن استفاده می‌کنند. عکس را آمیت دیو گرفته و رویترز آن را منتشر کرده است.
*ترجمه متن: روزنامه وقایع اتفاقیه
