«فرزاد حسنی» و «سیره رسول الله»

یادداشت دریافتی- فرزاد حسنی؛ بیشتر ما از دوران کودکی به یاد داریم که وقنی «غافل» حرف زشتی از دهانمان در می‌رفت و خبر این «در رفتگی» به پدر و مادر گرامی می‌رسید، پاسخ شماتت و خرده گیری آن‌ها را با بیان «اول او فحش داد» می‌دادیم!

جالب اینکه این نسخه بسیار افاقه می‌کرد و اغلب بابا و مامان‌ها در عوض بیان «چه ربطی دارد!» و یا ادای «حرف زشت، زشت است!» می‌پذیرفتند که «حروف رکیک» ی که به تلافی مورد استفاده قرار می‌گیرند، در فرآیند تلافی زشتی و ناشایستگی و کراهت خود را از دست داده و پاک و منزه می‌گردند!

قطعا چنین تربیتی است که باعث می‌شود خیلی از هموطنان ما «به به» و «چه چه» و «دست مریزاد» و «گل گفتی»‌های خود را نثار کسانی نمایند که در شبکه‌های اجتماعی حسابی از خجالت «فرزاد حسنی» در آمده‌اند و به تلافی تحقیر شخصیتی که از سوی نامبرده نثار یکی از میهمانان و شرکت کنندگان برنامه شده است، تا توانسته‌اند دست به «کوچک سازی» مجری مطرح و سر‌شناس صدا و سیما زده‌اند!

باید دانست که کار صورت پذیرفته، کاری چندان شایسته نیست و به تاسی از ضرب المثل «هر که باد بکارد طوفان درو خواهد کرد!» می‌توان حدس زد که نهادینه شدن خشونت‌های کلامی در جامعه اتفاقات چندان خوشایندی را برای مردم خوب کشورمان رقم نخواهد زد!

در باره اینکه این شیوه شیوه رسول الله نیست و آن‌هایی که دل در گرو «پیامبر مهربانی‌ها» دارند باید جواب «فرزاد حسنی» را به شیوه‌ای دیگر بدهند، بد نیست روایتی از صدر اسلام را آورده و به عرایض خویش خاتمه دهیم!:

عایشه پشت پرده نشسته بود. مردی یهودی وارد شد و به تحقیر به پیامبر گفت: سام علیک یعنی مرگ بر تو. (البته جوری گفت که سلام علیکم به نظر برسد!). پیامبر با وقار و ادب فرمود: و علیک. نفرمود: سام بر خودت یعنی هر چه گفتی بر تو.

عایشه از پشت پرده به این‌ها پرخاش کرد که مرگ بر خودتان، چرا به پیامبر توهین می‌کنید؟ حضرت فرمود که عایشه آرام باشد اگر تند خویی و عصبانیت بخواهد در باطن خودش را مجسم کند، زشت‌ترین و کریه‌ترین منظره را خواهد داشت.