رد پای معتادان در خرابه‌ای هزار ساله در کیش

شهر 800 ساله حریره هم مثل برخی آثار باستانی دیگر به حال خود رها شده، اما ویژگی عمده آن با دیگر اماکن تاریخی متروکه ایران در آن است که اطراف این شهر اثری از سُرنگِ مصرفی یا ردپای معتادان دیده نمی‌شود.
 
برای بازدید از شهر تاریخی "حریره" در جزیره کیش نیاز به تهیه بلیت نیست و گردشگران می‌توانند از ساعت 16 تا 24 هر روز از آن دیدن کنند. نگهبان شهر تاریخی می‌گوید: چون چیز زیادی برای دیدن نمانده، برای ورود گردشگر پولی دریافت نمی‌کنیم.
 
شهر حریره تنها در ایام عید راهنما دارد، بنابراین گردشگران باید پیش از بازدید از این شهر تاریخی اطلاعاتی درباره آن کسب کنند. بروشوری هم که در آن اطلاعات مربوط به این محوطه باستانی چاپ شده بوده، تمام شده و هنوز هم بروشور جدید اطلاعات چاپ نشده و تنها بروشورهایی به زبان انگلیسی برای گردشگران خارجی وجود دارد.
 
در اسناد تاریخی موجود قدمت شهر تاریخی حریره 800 سال نوشته شده است، اما اطلاعات موجود روی تابلوهای نصب شده در این شهر عدد 1000 را نشان می‌دهد.
 
گروه‌های گردشگری که بدون داشتن اطلاعات تاریخی در حریره قدم می‌زنند و عکس‌ سلفی می‌گیرند، با دست بخش‌های مختلف آن را نشان می‌دهند و می‌گویند: «از آن خرابه عکس نگرفتیم!»
 
یکی از راهنمایان بومی جزیره کیش می‌گوید: من شنیده‌ام هنوز هم خانه‌های قدیمی در این شهر وجود دارند که از زیرخاک بیرون نیامده‌اند.
 
او ادامه می‌دهد: آثار کشف شده از شهر حریره در مخازن موزه بندرعباس نگهداری می‌شوند. سال‌هاست که تصمیم دارند این آثار را به ساختمان پژوهشکده میراث در بخشی از محوطه تاریخی منتقل و آنجا را تبدیل به موزه کنند، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است.
 
این محوطه از سوی باستان‌شناسان بارها کاوش شده است. «سیف‌الله کامبخش فرد» در سال 1354 طی بازدید کوتاهی از کیش مقدمات کار مشترک باستان‌شناسی را بین هیأت ایرانی و خارجی فراهم کرد.
 
«حسین بختیاری»، سرپرست هیات باستان‌شناسی نیز از کیش بازدید کرد و حاصل پژوهش‌های خود را در دو مقاله به نام «سیراف و کیش، دو مرکز عمده بازرگانی خلیج فارس در عصر اسلامی» و «پیشینه تاریخی جزیره کیش» منتشر کرد.
 
در سال 1974 میلادی نیز یک باستان‌شناس از طرف سازمان عمران کیش، بررسی‌هایی در شهر حریره انجام داد و کمی بعد «دیوید وایت هاوس»، سرپرست هیات باستان‌شناسان انگلیسی در سیراف از کیش بازدید و حاصل بررسی‌های خود را به صورت مقاله‌ای منتشر کرد.
 
در سال 1370 نیز مرحوم محمود موسوی به مدت یک ماه برای تعیین عرصه و حریم شهر حریره، کاوش گمانه‌زنی‌هایی در چند نقطه از شهر انجام داد که منجر به پیدا شدن و معرفی خانه‌ی اعیانی، حمام و آثار کارگاهی و صنعتی شهر حریره شد. در سال‌های 78،‌80و 84 نیز کاوش‌هایی در این منطقه صورت گرفت و از تمام اطلاعات به دست آمده مقاله‌ای تهیه شد.
 
جاده‌ محلی که کنار شهر حریره کشیده شد، ‌بندرگاه تاریخی حریره را از عمارت عیانی جدا کرد. انتهای این محوطه تاریخی به درخت آرزوها یا «سبز» و آب‌انبار دوقلویی که به روی یکی از بقایای آب انبارهای موجود در محدود شهر تاریخی حریره ساخته شده،‌ ختم می‌شود.
 
همچنان که خورشید در پشت خلیج فارس پنهان می‌شود سایه‌ تیره‌ آن روی ساختمان‌های تجاری بلندی که بیشتر به شهر تاریخی حریره نزدیک می‌شوند، می‌افتد.