هنر نمک‌ پاشیدن بر زخم کهنه مردم لر

یادداشت دریافتی- حمید لطفی؛ اول سلام
و دوم اینکه زدن چنین تیترهای ناجوانمردانه‌ای برای اتفاقاتی که در مناطق لرنشین کشور رخ می‌دهد دیگر چندان متعجب کننده نیست و عمری ست که با کوچک‌ترین اتفاقی منتظر این قبیل نیش و کنایه‌ها هستیم!

عمریست که عادت کرده‌ایم هر سوژه و اتفاق منفی که در مناطقمان رخ می‌دهد چندین برابر بزرگ شده و اماج نیشترهای زهراگین قومی به جانمان باشیم بی‌خیال ما دنده پهنیم!

خواستم مطلبی در مورد اتفاق باغ وحش خرم اباد بنویسم اما تیتر مطلب تصویریتان شوک زده‌ام کرد اما بااینکه ازشما انتظار چنین قضاوت یکجانبانه‌ای نداشتم بهرحال از انجا که شما را یکی از معدود سایتهای فارس زبان منصف و معتبر می‌دانم مطلبم را برایتان می‌فرستم امید است که منتشر نمایید و اما

 «گوزن زرد را چه کسی کشت»

موج سواری عجیب رسانه به اصطلاح ملی روی خبر مرگ یک گوزن زرد در باغ وحش خرم اباد بهانه‌ای به دست برخی سایتهای فارس زبان داده است که بدون در نظر گرفتن شان و منزلت مردم لرستان از واژه‌هایی چون قتل و کشتار و از همه عجیب‌تر سنگسار برای این اتفاق استفاده نمایند ان هم بدون انکه کوچک‌ترین زحمتی به خود داده تا اصل ماجرا را پیگیری نمایند!

صدا وسیما که مدتهاست قافیه را به رقبای مختلف خارجی باخته و حتی در داخل نیز از شبکه ویدیو و یا حتی شبکه‌های مجازی چون تلگرام عقب افتاده و روز به روز مخاطبین مجبورش (!) را نیز از دست می‌دهد هرازگاهی بسان یک رسانه زرد برای جذب اندک مخاطبی به قومیت‌های کشور حمله ور می‌شود بدون انکه به عواقب کار بیاندیشد و صدالبته که زهی خیال باطل، اب از دست رفته به جوی بازنمی گردد انچنانکه اعتبار و مخاطب به رسانه به اصطلاح ملی باز نمی‌گردد...

ماجرا از این قرار است که یک راس گوزن زرد در باغ وحش خرم آباد تلف می‌شود و از انجا که از گونه‌های نادر محسوب می‌شود لذا خبرش رسانه‌ای می‌شود و سازمان دامپزشکی که گرداننده این مکان است ناچار به ارایه توضحیاتی می‌شود از انجا که ظاهرا سازمان محیط زیست استان نیز بلافاصله وارد ماجرا می‌شود این امر سبب می‌شود این دو سازمان مدام توپ را به زمین هم انداخته و بدین وسیله اب گل الودی فراهم نمایند تا برخی رسانه‌های خاص از ان ماهی گیری نمایند...

پس از انکه علت تب برفکی تکذیب می‌شود از استرس و رم حیوان سخن به میان می‌‌اید و این بار مرگ ابهام امیز این حیوان نادر را به ازدحام بازدیدکنندگان نسبت می‌دهند: پرتاب سنگ از طرف بازدیدکنندگان باعث استرس و رم حیوان شده و حیوان خود را به فنس می‌کوبد و پس از شکستن گردنش می‌میرد!

کسانی که باغ وحش خرم اباد را دیده‌اند می‌دانند که این مکان در دل کوه و در واقع در محدوده بام شهر واقع شده است و از انجا خود این بنده حقیر ان را از نزدیک در همین تعطیلات عید دیده‌ام به ضرس قاطع می‌گویم که هیچوقت ندیدم بازدید بالایی از ان صورت گیرد که کار به ازدحام بکشد!

انچنان فضا محروم بود که بازدیدکنندگان از وضعیت اسفبار نگهداری این زبان بسته‌ها مدام گله و شکایت می‌کردند و حال چگونه ممکن است در روزهای کاری اخیر و صدالبته هوای بارانی و سرد مردم برای دیدن چند حیوان درب و داغان صف ببندند ازدحام درست کنند و تازه به ان‌ها سنگ پرتاب کنند گویی که به رمی جمره امده‌اند نه باغ وحش!

توکلی رییس دامپزشکی استان با خبرگزاری مهر مصاحبه می‌کنند و در حین مصاحبه از سنگ پراکنی بازدیدکننده‌ای سخن به میان می‌اورد که باعث رم حیوان شده است و این خبرگزاری به اصطلاح حرفه‌ای و سپس رسانه ملی (!) از دل مطلب چنین بیرون می‌اورد که حیوان با پرتاب سنگ کشته و سنگسار شده است و در نتیجه یک سنگ پراکنی کوچک را در نظر مخاطب به صورت پرتاب یک سنگ بزرگ نشان می‌دهند و جالب اینکه تکذیبیه فردای توکلی را منتشر نکرده و این بار به سراغ فتحی بیرانوند مدیر کل محیط زیست استان رفته و از قول او چنین می‌زنند که باشرایط فعلی باغ وحش خرم اباد بهتر است تعطیل شود و اینگونه است که اظهارات نپخته مدیران دو سازمان و شاید هم دست پیش گرفتن از ترس پس نیفتنشان و صدالبته و ضعف و کاهلی سیمای مرکز استان دست به دست هم می‌دهند تا اخبار جهت دار علیه وجه قوم لر از طرف رسانه‌هایی چون صداوسیما منتشر شود که منتظر کوچک‌ترین خبر و بهانه‌ای هستند تا به قومیت‌ها حمله ور شوند...

متاسفانه رفتارهای اخیر و تکرار ان‌ها نشان می‌دهد که صداوسیمای متروکه ایران قصد اصلاح خود را ندارد و عزم جزمی دارد که این راه را ادامه دهد. فراموش نکرده‌ایم نشر عجیب سیلی زدن یک معلم لر به دانش اموزش و یا ماجرای سرقت مسلحانه الیگودرز که هیچ گاه رخ نداده بود و این رسانه هرگز عذرخواهی نکرد. لذا وظیفه دادستان و دادگستری و نمایندگان استان این است که اولا اصل ماجرا را پیگیری نمایند و مقصرین را معرفی نموده و سپس صداوسیما را به سبب نشر این موضع گیری‌ها و اخبار خاص  مواخذه نمایند. رسانه‌ای که جز نمک پاشیدن بر زخم کهنه مردم لر گویا هنر دیگری ندارد!