حکایت یک "سکوت"

فرارو-مرتضی اصلاحچی: اختلاف نظر میان اعضای جامعه روحانیت مبارز درباره حمایت یا عدم حمایت از محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری آنقدر بالا گرفت تا دو چهره ارشد آن یعنی ناطق نوری و مهدوی کنی رودرروی هم قرار بگیرند و پای حسین شریعتمداری نیز به مسائل داخلی این تشکل روحانی باز شود.

به گزارش فرارو، ماجرا از آنجا شروع شد که اعضای جامعه روحانیت مبارز روی حمایت از محمود احمدی نژاد به اجماع نرسیدند و حامیان او هرچه تلاش کردند نتوانستند مهر این تشکل ارشد روحانی و کلیدی ترین تشکیلات جریان اصولگرایی را پای بیانیه حمایت از رئیس دولت نهم بزنند.

موقعیت محمود احمدی نژاد در جامعه روحانیت آنقدر متزلزل بود که پیشتر غلامرضا مصباحی مقدم با بیان اینکه اعضای این تشکل روی حمایت از احمدی نژاد اجماع ندارند، اعلام کرد که میرحسین نیز بررسی خواهد شد.

هرچند جامعه روحانیت مبارز از میرحسین حمایت نکرد اما محمود احمدی نژاد نیز از این شانس برخوردار نبود که نام این تشکل تاثیر گذار در انتخابات ریاست جمهوری به عنوان حامی وی مطرح شود و در نهایت اعضای این تشکل به این نتیجه رسیدند که بدون حمایت از کاندیدایی خاص در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری صرفا سکوت پیشه کنند.

پس از آنکه جامعه روحانیت مبارزی که در شورای مرکزی آن مخالفان سرسخت احمدی نژاد همچون هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی، مصطفی پور محمدی و علی اکبر ناطق نوری حضور دارند، اعلام کرد که سکوت خواهد کرد، برخی رسانه های حامی دولت تلاش کردند تا با جعل خبرهایی وانمود کنند که برخی شخصیت ها از نفوذ خود سوء استفاده کردند تا روحانیت مبارز به احمدی نژاد نرسد. 

از این جمله خبری بود که هاشمی رفسنجانی اعضای این تشکل روحانی را تهدید کرده است که در صورت حمایت از احمدی نژاد، از جامعه روحانیت مبارز استعفا خواهد داد. برخلاف شانتاژ خبری رسانه های حامی دولت در این خصوص اما این خبر به سرعت و با شدت تکذیب شد.

ماجرای جامعه روحانیت مبارز به اینجا ختم نشد و آیت الله مهدوی کنی در جایگاه دبیر کل این تشکل طی مصاحبه ای با بیان اینکه اکثریت اعضای جامعه به احمدی نژاد رای دادند اما میزان آرا به حد نصاب دو سوم نرسید، اعلام کرد که به احمدی نژاد رای خواهد داد.

این اظهار نظر دبیر کل جامعه روحانیت مبارز واکنش تند دیگر عضو ارشد این نهاد روحانی را در پی داشت. علی اکبر ناطق نوری در واکنش به سخنان مهدوی کنی با گلایه از انتساب مواضع شخصی برخی افراد به اکثریت اعضای این جامعه، گفت : «با صراحت عرض می کنم که جامعه روحانیت هیچ مصوبه ای در حمایت از هر یک از کاندیداها نداشته و لذا موضع ما در این زمینه سکوت و دعوت به مشارکت حداکثری است.»

ناطق نوری انتقاد به مهدوی کنی را ادامه داد و در گفتگو با مهر، نقل مباحث داخلی تشکل متبوعش در فضای خارجی را خلاف اخلاق جمعی و تشکیلاتی توصیف کرد و گفت:« طبعا طرح مسائل داخلی در فضای خارجی یا تلاش برای کشف آرای مخفی دیگران حرکتی بر خلاف اخلاق تشکیلاتی است.»

وی با تاکید بر اینکه بنا شد جامعه روحانیت مبارز برای انتخابات ریاست جمهوری این دوره از هیچ کاندیدایی حمایت نکند، گفت: «در حال حاضر من با صراحت خدمت شما عرض می کنم که جامعه هیچ مصوبه ای در این خصوص نداشته و لذا موضع ما در این زمینه سکوت است.»

این اولین بار است که جامعه روحانیت مبارز در انتخابات ریاست جمهوری از کاندیدایی حمایت نمی کند و با اتخاذ موضع سکوت صرفا مردم را دعوت به مشارکت در انتخابات می کند. علت این امر را باید در عملکرد محمود احمدی نژاد جستجو کرد.

انتقاد مخالفان احمدی نژاد در جامعه روحانیت مبارز حول دو محور می چرخد. یکی عملکرد ضعیف اقتصادی  و در تنگنا افتادن مردم که می تواند منجر به بدبینی آنها نسبت به نظام شود و دیگری برخورد نادرست دولت نهم در مواجهه با روحانیت و مراجع تقلید.

عدم حمایت جامعه روحانیت مبارز از احمدی نژاد آنقدر مهم بود که حسین شریعتمداری در چند نوبت درباره این موضوع در روزنامه خود مطالبی بنویسد.
 
او در آخرین نوشته خود در روزنامه کیهان ضمن استقبال از حمایت مهدوی کنی از احمدی نژاد ضمن تعیین تکلیف برای اعضای این تشکل روحانی، نوشته است: «اکنون با توجه به توصیه های اکید حضرت امام(ره) و جایگاه و نقش تعریف شده روحانیت در اسلام که خوشبختانه همیشه - جز مواردی اندک و کم شمار- الگو و راهنمای روحانیت معظم و فداکار بوده است، باید -با عرض پوزش- خطاب به جامعه محترم روحانیت مبارز گفت؛ موضع رسمی این جامعه محترم هرچه باشد، «سکوت» نمی تواند و نباید باشد. ممکن است گفته شود وقتی جامعه روحانیت در حمایت از هیچیک از 4 کاندیدای مطرح به حد نصاب دوسوم نرسیده است، چاره ای جز سکوت ندارد! که در پاسخ باید گفت؛ مگر اعلام نظر در این باره منحصر به معرفی یکی از 4 نامزد حاضر در صحنه است؟! که نقطه مقابل آن سکوت باشد؟! جامعه محترم روحانیت مبارز می تواند-و ضرورت دارد- که به عنوان وظیفه روحانی خود چنانچه برای معرفی یک کاندیدا به نتیجه واحد و حدنصاب دو سوم نرسیده است، طی بیانیه ای معیارها و ملاک های مورد قبول اسلام و انقلاب برای انتخاب نامزد اصلح را به اطلاع عموم برساند و از این طریق به مردم برای گزینش کاندیدای اصلح کمک کند، بی آن که از نامزد مشخصی نام ببرد. این معیارها به آسانی از میان آموزه های اسلامی و رهنمودهای فراوان و همه جانبه حضرت امام(ره) قابل استخراج و ارائه به مردم است. »

شریعتمداری در پایان یاداشت خود آورده است: « علاوه بر آن که «سکوت» در شرایط حساس کنونی زیبنده جامعه محترم روحانیت مبارز نیست و اعلام معیارها و ملاک ها برای انتخاب اصلح انتظار طبیعی و منطقی مردم از روحانیت است، این درخواست از آن جهت نیز ضروری است که مبادا برخی جریانات ناسالم به این توهم دامن بزنند که مثلاً در میان اعضای محترم جامعه روحانیت مبارز-خدای نخواسته- افرادی نیز یافت می شوند که اعلام معیارهای مورد نظر امام راحل(ره) را به زیان نامزد مورد علاقه خود تلقی می کنند! که صد البته نمی تواند چنین باشد، اما، دوری از موضع اتهام نیز واجب است.»

فارغ از این مسائل اما به نظر می رسد که حامیان دولت نهم دیگر نمی توانند امیدوار باشند که جامعه روحانیت مبارز به جرگه طرفداران احمدی نژاد بپیوندد، چون به نظر میرسد مخالفان رئیس دولت نهم در این جامعه عزم خود را برای عدم حمایت از وی جزم کرده اند.

اختلاف نظر میان اعضای جامعه روحانیت مبارز یکبار درسال 1366 و در آستانه سومین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی منجر به ایجاد انشعاب در آن شد. حال باید دید که نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری منجر به انشعاب دیگری در این تشکل می شود. سایت های حامی دولت با انتشار اخباری مبنی بر تهدید به استعفای شخصیت هایی همچون هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری به این بحث دامن می زنند.